چهارشنبه ۱۵ام خرداد ۱۳۹۸
احسان شریعتی
بعدها به این نتیجه رسیدم که از منظر تبارشناسی فکری ، تفکر و موضع فقهی-سیاسی آیة‌الله خمینی در میانهٔ دو مکتب نجف (آخوند خراسانی -ملا محمدکاظم – و ..، شاگردش نائینی، حامیان مشروطه)، و مکتب سامرا (شیخ فضل‌الله نوری، شاگرد میرزای شیرازی، حامی «مشروطهٔ مشروعه»)، قرار داشته و ترکیب و تألیفی از آن دو آبشخور تاریخی و فقاهتی بوده است. پیش از انقلاب روشنفکران و مردم بیشتر با وجه اول این سنت و میراث در خانوادهٔ فکری روحانیت سیاسی و مبارز آشنایی داشتند، و پس از انقلاب به‌تدریج وجه دوم غلبه یافت و به گفتمان رسمی جناح غالب نظام تبدیل شد، و این دوگانگی تبارشناختی فکری-تاریخی در قانون اساسی فعلی نیز بیش از پیش تجلی بارزتری یافت.
یکشنبه ۱۲ام خرداد ۱۳۹۸ در نقد سخنان رنانی
سعید مدنی
منحصر کردن علل و عوامل عقب ماندگی و توسعه یافتگی به افراد و عاملیت‌ها و نادیده گرفتن نقش و اهمیت ساختارها سرنا را از سوی گشاد آن نواختن است. ممکن است شخصیت‌های برجسته‌ای همچون امیرکبیر و مصدق و شریعتی و سحابی از آنچنان توانایی‌هایی برخوردار بوده اند که بتوانند نقش اثرگذاری بر شرایط و دوران خودشان داشته باشند ــ که داشته‌اند ـ اما اگر در تقابل عاملیت و ساختار اصل را به عاملیت دهیم و علل توسعه نیافتگی را در بیش از یک سده به چند شخصیت برجسته نسبت دهیم که تاب خودکامگی و غفلت و جهل حاکمان را نداشته‌اند و ساختارها را تبرئه کنیم، دچار خطا شده‌ایم.
یکشنبه ۱۲ام خرداد ۱۳۹۸ در حاشیه سخنرانی مراسم بزرگداشت مهندس و هاله سحابی
تقی رحمانی
سرمشق زمانه عوض شده سحابی حکومت دینی و هم سازمان برنامه و بودجه را تجربه کرد و در این پارادیم یا سرمشق، سحابی خلق شد که من و امثال من از او بهره بردیم اما تمام کسانی که دور سحابی در کنارش او یاری دادن از بنیان های اندیشه شریعتی سیراب شده اند اینها را هم را ببینید.
شنبه ۱۱ام خرداد ۱۳۹۸
احسان شریعتی
امروزه زیاد می‌شنویم که اشتباه امیرکبیرها و مصدق‌ها و...، «سازش‌ناپذیری» ( یا انقلابی بودن) آنها بوده است که موجب زودرنجی شاهان و قدرت‌ها شده است؛ در مقابل، مشی و منش امثال فروغی‌ها و قوام‌ها (و هاشمی‌ها و..)، که اهل «گفت-و-گو» (بده-بستان) بودند، برای ما مفیدتر بوده است، زیرا اگر هم امتیازها و سرزمین‌ها و ..، بسیاری را هم می‌داده‌ایم، اما اساس مملکت از دست نمی‌رفته و..، چیزی برایمان باقی می‌مانده و..؛ اما آیا از خود نمی‌پرسند که از این سازش‌ها، مماشات‌ها، و قربانی کردن‌های «حقیقت» برای «مصلحت»، امروز براستی چه چیز برای ما باقی مانده است؟
چهارشنبه ۸ام خرداد ۱۳۹۸
علیرضا رجایی
جهان سحابی‌ها مصافی درازدامن بود که شریعتی آن را با عنوان مذهب علیه مذهب صورتبندی کرد. مذهب ابراهیمی و ضدِ عبودیت برده‌وار در تقابل با مذهب بت‌واره‌ای که اجسادِ متحرّک و تراشیده شده به دست خویش را در جایگاه خداوند قرار می‌دهد و چنان بدان رنگ تقدّس می‌بخشد که فراموش می‌کند که این بت‌های سنگیِ بی‌روح را خود از کنج زاویه‌ها بیرون کشیده و به صورتی باژگونه و دگرگون خلق کرده‌است. این بخشی عمده از منازعه‌ی بزرگ تاریخ ایران است که سحابی‌ها در ثقل آن قرار داشتند و از توده‌وار بودن هجومِ همه‌جانبه‌ی دروغی که با نام ایمان بسیج می‌کرد نهراسیدند.
