مبانی چپ مذهبی (۴) پاسخ‌های رهایی‌بخش به استیلا

 در نتیجه مقاومت جنبش در برابر فشارهای همهجانبه، دستگاه‌های تبلیغی رژیم آنها را به عقاید سست و دروغگویی متهم میکند و درصدد برمیآید تا بنیانهای فکری جنبش را بی‌اعتبار جلوه دهد: «قالَ الملاءالّذینَ کفروا مِن قَومِهِ:انّالَنَراکَفیسَفاهَهواِنّا لَنظُنَّکَمِنَالکاذبین». اعراف:۶۶. سران و مهتران کافر قوم او گفتند: «ما تو را سفیه و بیخرد مییابیم و مسلّماً تو را از دروغگویان میدانیم». در عین حال رهبران آزادیبخش از سوی نظام مستقر به قدرتطلبی و سلطه‌گری نیز متهم میشوند: «...ماهذااِلّا بشرُُمِثلُکمیُریداَن

شکل‌گیری قدرت در جمهوری اسلامی (۹)

مهندس بازرگان، رئیس دولت موقت، استعفا داد. مهندس بازرگان، طالب قدرت نبوده است. او انسانی رک، شفاف، شجاع، لیبرال دمکرات و مسلمانی معتقد و آشنا به مدیریت صنعتی و فرهنگی بود. چند بار، مهندس بازرگان استعفا داده بود و آقای خمینی نپذیرفت. علت این بود که در آن مقطع زمانی، مهندس بازرگان جایگزینی نداشت. این بار هم، پس از استعفا در قم و در حضور رهبری انقلاب، قانع شد که کار را ادامه دهد. ولی همکاری سیداحمد خمینی ـ قطب‌زاده، متن استعفا را بدون هماهنگی از صدا و سیما، پخش کردند تا همه را در مقابل عمل انجام شده، قرار دهند.

بحران دستگاه سازی یا نظریه کلان فکری در ایران ۱

بحران دستگاه سازی فکری که از تولید اندیشه در هر حوزه تمدنی بر می خیزد به شرایط مادی و عینی آن جامعه بستگی دارد. با اراده گرایی نمی توان اندیشه و دستگاه نظری وارداتی و التقاطی تدارک دید که وضع جامعه را تغییر دهد. این کم بضاعتی شرایط عینی و مادی جامعه ما چگونه تغییر می کند؟ آیا روشنفکران و حتی روحانیون و نظریه پردازان سلطنت در تاریخ معاصر راه را درست رفته اند؟

هیاهو برای هیچ: خطیب یا مدرس

«شریعتی، بیش از هر چیز سخنران بود. منظورم این است که با احساسات، هیجانات و عواطف مخاطبان بازی می‌کرد. ولی روشنفکران بعد از انقلاب، بیشتر معلم و مدرس‌اند. در سخنرانی‌ها‌ی‌شان هم درس می‌دهند. شما وقتی به سخنرانی دکتر علی شریعتی گوش می‌کنید، خیلی احساسات و عواطف و هیجانات دارید، غلیان پیدا می‌کنید. می‌گویید حق با اوست، آفرین و هورا… اما وقتی سخنرانی‌اش تمام شد، اگر کسی از شما بپرسد که عصاره‌ی سخنرانی دکتر شریعتی چه بود، آنگاه می‌بینید مثل ماهی که از چنگ‌تان می‌گریزد، چیزی در مشت ندارید. نمی‌توانید مثلا بگوید سخنرانی یک مقدمه داشت، سه تا ذی‌المقدمه داشت، یک مدعا و دو تا دلیل داشت. چون خطیب بود. از خطه‌ی خراسان بود و در آن خطه سخنرانان قهار داشتیم. مثل فخرالدین حجازی. “هیاهو بر سر هیچ”. خدا رحمت‌اش کند؛ اما هر وقت به ایشان فکر می‌کنم یاد گفته شکسپیر می‌افتم که “هیاهو بر سر هیچ"

دولت بازرگان و هنر استعفا

مذاکرات منتشر شده شورای انقلاب تا تیرماه 58 نشان از برخی از حقایقی می دهد که استعفای بازرگان را توجیه می کند.
در متن استعفا بازرگان از فضای سیاسی عمومی علیه خود سخن می گوید و استعفا می دهد.
در مذاکرات شورای انقلاب بازرگان با کسانی روبرو است که با دولت ار زوایای گوناگونی مسئله دارند از دید چپ مذهبی تا مذهبی سنتی در برابر بازرگان هستند.
انچه که بازرگان می گوید را اینان درست نمی دانند.

یا این همه سال زندان ارزشش را دارد؟

سئوالی که شاید در عرصه عمومی طرح نشود اما در خفا ذهن را مشغول می‌دارد؛ اینکه واقعا آیا ارزشش را دارد؟ آیا اینگونه فعالیتهای پرهزینه، تباه کردن زندگی شخصی نیست؟ پس تکلیف خوشبختی فردی انسانها چه می‌شود؟

جنگ حتی علیه استبداد قابل‌دفاع نیست

موضوع شیوه ایستادگی در برابر دشمن خارجی در ادبیات امروزین جریان اصلاحات نیز همواره وجود داشته است. بعد از روی کار آمدن ترامپ و افزایش افسارگسیخته تهدیدات علیه کشورمان و اعمال تحریم‌ها و فشارهای ظالمانه به ایران، همواره لب لباب کلام اصلاح‌طلبان این بوده که راه‌حل بی‌اثر ساختن فشار دشمن خارجی، وحدت ملی در داخل آن هم از طریق رعایت حقوق مصرح ملت است

در حاشیه فقهی حکم مرگ برای خوردن مشروب الکلی

بعد از اعلام حکم اعدام برایشخص مصرف کننده مشروب الکلی در خراسان جنوبی، سوالی در مورد احکام شریعت برخواست که به سبب آن از سوی آیت الله فاضل لنکرانی(که در نظام دینی سمت و جایگاه دارد) به روشنفکران مسلمان تاخته شد آنهم با این مضمون که برخلاف نظر نواندیشان، احکام شریعت زمانی و مکانی نیستند بلکه ابدی هستند، اگر چه اجتهاد در شیعه وجود دارد.

‏روایت ‎ نرگس محمدی از ابتلا به کرونا در زندان زنجان

زبان روشنفکران، تأملی بر یک بن بست (۴)

روشنفکران به دلیل این خوانش از گذشته و این باور که ارزنده ترین گوهر انسانی یعنی «خرد» را بکار گرفته‎اند و در اختیار دارند از جایگاه یک کنش‎گر سیاسی اجتماعی خود را به جایگاه یک قاضی و داور ارتقاء درجه می‌دهند و به سخنرانی‌های پیامبر‎گونه و کلی روی می‌آورند و عملا از مسیر ایجاد یک سیاست راهبردی دور می‌شوند.