خوراک متنی این بخش
مقالات ، مهمان ، صدگل 
قزوین دین بزرگی به گردن ای استاد معلمی، مدیر مسئول حامی کادر روزنامه نگاری اش و کتاب های منتشر شده در انتشاراتش دارد چه افشاری معلم بسیاری از نسل های دبیرستانی،مطبوعاتی و فرهنگ قزوین بوده است و این همه را در جای جای زندگی،تلاش های فرهنگ و زیست خانوادگی اش می توان نشان گزاری کرد.
مادامی که حاکمیت پاسخ مدعیان تقلب را با استدلال و مبتنی بر آمار ندهد، پیروز اخلاقی این دعوای تاریخی، جنبش سبز ایران است که علیه دروغ نهادینه شده، در نفی محافظه کاری نظامی گرا، در دفاع از جامعه مدنی تحت فشار برآمد.
شریعتی به هنگام مرگ 43 سال داشت و از خود حدود 16000صفحه متن مکتوب و شفاهی برجای گذاشت. در این میان ۶۶۰۰ صفحه به آثار مکتوب او اختصاص دارد که به شکل کتاب، رساله، نامه و مقالات کوتاه به چاپ رسیده است. نه وقتی می نوشت نویسندگانی بود و نه وقتی سخنرانی می کرد وعظ. چهل سال بحث و گفتگو پیرامون بركات و ضربات اندیشه ها ي او براي من معاصر ايراني اين گفته را تأييد مي كند.
او یک ننویسنده بود!
توهم مقاومت برای آینده بهتر: حتماً باید ملت را برای مقاومت در مقابل مهاجم آماده کرد ولی در شرایط بحران‌های نفس‌گیر جامعه، مقاومت فقط در بخش تشکیلاتی و مدیریتی حاکمیت مقدور خواهد شد؛ آن‌هم تا حدودی. مقاومت ملی راهکار دیگری دارد که برای مبارزه با مهاجم ضرورت دارد. تضادهای درونی جامعه را ابتدا باید حل کرد و بعد انتظار مقاومت داشت. حل مشکلات، عقل جمعی ملی می‌طلبد و نه مدیریت تشکیلاتی. مقاومت ملی با بستن فضای سیاسی-فرهنگی و پرونده‌سازی برای فعالین عرصه عمومی و حصر و حبس شهروندان شدنی نیست.
ما را به خاطر بیاور، ده سال پس از آن شب، همان شبی که بیست و دوساله ماندیم، بازهم کوی دانشگاه، بازهم شب، بازهم ما که بیست و دو ساله بودیم، با رویایی در سر، مایی که باز سنگری جز دانشگاه و سلاحی جز قلم نداشتیم، بازهم شمایی که زهرا گویان زخمی بر تن ما گذاشتید که این زخم هم هیچ گاه خوب نمی شود.
در حالی که در دولت ملی، منافع ملی همچون ستاره راهنما راه و مسیر ملت‌ها را مشخص می‌کند، در سیاست دولت اسلامی چراغ راهنما، رسالت نجات همه انسان‌ها و در نهایت، جهانگیر شدن اسلام است. چنین است که مهندس مهدی بازرگان گفته بود: «هدف اتخاذی دولت موقت خدمت به ایران از طریق اسلام بود، در حالی که هدف امام خمینی خدمت به اسلام از طریق ایران بود». دولت موقت و شخص نخست وزیر، به رغم اینکه متعهد و کاملا مذهبی بودند، بافت فکری‌شان معطوف به ارزشها و معیارهای ملی بود.
