نویسنده : امجد احمد جبرئیل |مترجم : علی سرداری

سوم، این است که عراق را بیشتر به سمت «عمق عربی» بکشاند، به ویژه به سمت مصر و اردن و همچنین تمایل عربستان سعودی برای حضور عراق در اجلاس های بین المللی عربی (مانند اجلاس سران اعراب و آمریکا در جولای گذشته، و نشست سران اعراب و چین در دسامبر گذشته) ، افزون آن استقبال از نزدیکی، دولت محمد شيّاع السودانی با فرانسه و آلمان، که نشان دهنده تمایل واقعی عربستان برای احیای روابط خارجی عراق در ارتباط با کاهش و تعدیل درگیری نیابتی با ایران باشد، و این نشان دهنده تمایل واقعی عربستان برای احیای روابط خارجی عراق و تنوع بخشیدن به آنها در آمادگی برای کاهش هژمونی ایران بر عراق است.

مثنى عبد الله مترجم: علی سرداری

تجربه موسوم به دموکراتیک عربی بر اساس تفکر غربی ساخته شد و در نتیجه در چارچوب معیارهای عربی از نظر اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی نتوانست توسعه یابد . بنابراین باید رویکردی دموکراتیک بوجود اید  که با ساختارهای اجتماعی موجود در جهان عرب سازگار باشد. حتی مفاهیمی مانند مشارکت عمومی در اقدامات سیاسی، نظارت و پاسخگویی رتبه‌بندی کشورها را بر اساس گزارش‌های اقتصادی بین‌المللی یا گزارش‌های جهانی درباره حکمرانی تامین نمی کند . مثلاً کشورهایی هستند که سیاست های اقتصادی بسیار خوبی دارند، اما مشارکتی در حکمرانی و نهادهای نظارتی و پاسخگویی ندارند. بنابراین پرسش این است که آیا می توان الگویی برای جهان عرب ایجاد کرد که با باشگاه لیبرال غربی و با حکومت در شرق آسیا متفاوت باشد؟

محمدحسین رفیعی فنود

کرد و بلوچ، اصیل‌ترین و کهن‌ترین قوم‌های ایرانی، مرزنشین با محرومیت بسیار طولانی و گسترده. در جنگ چالدران صفویه از عثمانی شکست خورد و بخش مهمی از کردستان از ایران جدا شد، بعداً در 1916 در قرارداد آن بخش که به عثمانی پیوسته بود بین سه کشور، عراق، سوریه و ترکیه تقسیم شد. قوم کرد در یک توطئه استعماری تیکه پاره شد.

محمدحسین رفیعی فنود

ویژگی‌های این نسل را در شماره‌های قبلی برشمردیم. این نسل رهاترین قشر جامعه ایران است. وابستگی آن به جامعه در کمترین حد وجود دارد. هنوز شغلی، خانواده‌ای، پستی ندارد و چشم‌اندازی هم برای او متصور نیست. از طرف دیگر، این نسل در عین حال شاهد له شدن نسل‌های گذشته توسط سیاست‌های جمهوری اسلامی بوده است در لمس تحقیر و تضعیف نسل گذشته توسط حاکمیت شریک و شاهد بوده است.

محمدحسین رفیعی فنود

آقایان متوجه گفتارهایشان نیستند. این خیزش عظیم را اگر آمریکا ـ اسرائیل به راه انداخته، پس هر وقت این دو کشور اراده کنند می‌توانند حاکمیت جمهوری اسلامی را هم سرنگون سازند! پس چرا نمی‌کنند؟ چه نفعی از حاکمیت کنونی جمهوری اسلامی می‌برند؟ و چرا علیه آن مرتباً توطئه می‌کنند

محمدحسین رفیعی فنود

رادیکالیسم این نسل که در شعارهای او «سنت‌شکنی‌ها» و «تقابل»ها دیده می‌شود از فهم عمیق او از تفاوت‌ها و تبعیض‌ها برمی‌خیزد. او آینده می‌خواهد، حاکمان آینده او را کور کرده‌اند، او آزادی می‌خواهد، حاکمان آزادی او را حبس کرده‌اند. او تساوی و عدالت می‌خواهد، حاکمان تساوی و عدالت را تعلیق به محال می‌کنند، حاکمان اختلاف طبقاتی را با سیاست‌های خود با شدت عملیاتی کرده‌اند و درخواست‌کنندگان تساوی و عدالت را سرکوب و زندان و تحقیر می‌کنند.

نویسنده : سعدون يخلف، نویسنده الجزایری | مترجم : علی سرداری

در واقع اکنون نیز هیچ تفاوت زیادی بین رژیم قدیم پایان یافته و رژیم جدیدی که متولد شده است وجود ندارد. با گذشت زمان مردم دریافتند که وعده های داده شده مانند دموکراسی، آزادی و زندگی شاد چیزی جز شعارهای دروغین برای فریب دادن نیست. توده‌هایی که مشتاق دموکراسی و تشنه آزادی هستند، همانطور که من کشف کردم، در آن چه کشف کردم این است که فضای مانور با توجه به دوران آمریکا بسیار کاهش یافته است. جرج دبلیو بوش گفته بود که: « بر اساس این بینش، آمریکا جز تسلیم شدن و پذیرش هژمونی خود چیزی را نمی پذیرد.»

علي العبدالله |مترجم : علی سرداری

چالش اصلی احزاب و نهادهای سیاسی اپوزیسیون سوریه توانایی آن ها برای ایجاد چشم اندازی روشن از روند درگیری و پایان آن را داشتند که امکان شناخت ابزارهای مناسب را فراهم می کردند.
البته این امر خارج از تصور احزاب یا خارج از توانایی آن ها بود، زیرا آن ها بر کلیاتی مانند آزادی، شهروندی و دموکراسی تمرکز داشتند و بدون داشتن تصوری از راه‌های دستیابی به آن ها یا تجربیاتی برای برنامه‌ریزی، بسیج و اجرا، مطالباتی را پذیرفتند.
هنگامی که به بیهودگی روایت و ابزار آن در مواجهه با تحولات پی بردند، نسبت به بررسی، ارزیابی و بازنگری از خود جدیت نشان ندادند ، بلکه در دفاع از روایت خود بسیار پیش رفتند، در عین حال، با تعصباتی که آن ها داشتند ایشان را به یک افراد سفت، سخت وبسته تبدیل کرد.

د.سعيد الشهابي | مترجم :علی سرداری

اما در مورد الجزایر،در آنجا جبهه نجات اسلامی به رهبری عباسی مدنی و علی بلحاج وجود داشت، در حالی که مرحوم محفوظ نحناح که از اخوان المسلمین بود، از نام «جنبش جامعه برای صلح - حمس» استفاده می کرد. حتی در عراق نیز تلاش هایی برای دور زدن نام جریان های روشنفکری که کادرهای جنبش سیاسی را تولید می کردند انجام شد، بنابراین نام «حزب الدعوه اسلامی» با نام «ائتلاف دولت قانون» به رهبری نوری جایگزین آن شد. بدیهی است که استفاده از نام های متفاوت با جنبش مادر در همه این موارد شبهاتی برای صاحبان آن نداشته است، از این رو بی رحمانه مورد هدف مخالفان «اسلام سیاسی» قرار گرفت ، در همان زمان، جنبش مادر که چشم به راه استقرار یک نظام سیاسی حکومتی در چارچوب پروژه اسلامی که آن جنبش ها برای آن تأسیس شده بودند، تضعیف شد.

عمر کوش | مترجم : علی سرداری

اخوان المسلمین سوریه صریحاً شکل سکولار دولت را رد کرد و تأکید کرد که دین دولت در سخنرانی ها و ادبیات خود اسلام است و علیرغم تأیید اسنادی که خواستار یک دولت مدنی و یک نظام جمهوری و دموکراتیک مبتنی بر شهروندی و دموکراسی هستند. مشروط به سقف معینی از متون در آن وجود داشته است، نه ابزاری برای مدیریت جامعه و سیاست.