«به یاد آزاده، طاهر احمدزاده»

آخرین بار که در مشهد برای دیدار ایشان می‌رفتم، از پیرمردی در آن محله آدرس خانهٔ ایشان را پرسیدم، گفت: احمدزاده؟ همان استانداری که با دوچرخه به سر کار می‌رفت؟ یادش به خیر! مرد بزرگی بود.

به احترام عبدالفتاح سلطانی

آنجا که سلطانی در عریان‌ترین و دردناک‌ترین تجربه زندگی خویش در مراسم خاکسپاری فرزند سوگند یاد می‌کند هرگز راه شادی و سرافرازی مردم را فراموش نکند و برای کمک به مردم همواره آماده و مهیا باشد؛ اشاره به این درک و معرفت ناب دارد که رهاورد او از هشت سال آزادگی در بند است.

خسته نباشید آقای ملاقلی پور!

اكنون آنچه به تماشای آن نشستم روايتی است در اكثر بخش‌ها يكسويه وگاهي مغرضانه. فيلم به انعكاس‌تحصيلات، فعاليت‌های اجتماعی و سياسی مهندس بازرگان نظير تاسيس شركت انتشار، رياست هيئت خلع يد، تشكيل جبهه ملی و نهضت آزادی و نيز خدمات او در زمينه لوله كشی آب تهران و سپس قبول نخست وزيری و نمايندگی مجلس بی‌تفاوت نيست و آن‌ها را گاه به شتاب و گاهی بدقت به تصوير می‌كشد اما آنچه عجيب می‌نمايد شخص راوی است كه از همان ابتدا ميدان را در اختيار گرفته و هر سخنی را از‌ مصاحبه شونده به خواهش دل خود تعبير و تفسير مي‌كند، گاهی روانشناس و گاهی معلم اخلاق ‌مي‌شود و در اثنای تصاوير، حكمت و‌ فلسفه می‌ورزد وچون طلبه‌ای نوآموز درس دينداری مي‌دهد و نهايتا لحافی چهل تكه بر هم می‌دوزد تا حوزه هنری و دست‌اندركاران و سرمايه‌گزاران مادی و معنوی فيلم را دلگرم و خرسند كند.

نقدی بر مخالفت خارج‌نشینان با بیانیه‌ی هنرمندان

‍ شریعتی؛ پرسش یا پاسخ!

آن‌چه امروز در برابر شریعتی قرار دارد بسیار پیچیده‌تر از نیم قرن پیش است اما او بود که‌ می‌گفت «در نتوانستن نیز بایستن است». بایستنی ضروری و گریز ناپذیر؛ زمانی یک ‌مترجم نهج‌البلاغه درباره کتاب امام علی عبارتی نوشت که آن را امروز در آستانه‌ی ورود به آثار شریعتی نیز می‌بینیم. آن عبارت چنین است:
«این کتاب را ستمدیدگان بخوانند.

بر شاخ نشستن و بن بریدن!

پیام شریعتی برای امروز ما

دموکراسی در ایران و کمک خارجی

‍‍ ‍‍ گشتی در «هفت تپهٔ» تمدن و توحش

نیروی جوان و سالم، آگاه و پیشگام، در صحنهٔ امروز چه مسئولیتی دارد؟ این نیرو آیا بجز «سرمایهٔ نمادین» خود، قدرت دیگری برای مقابله با بحران جاری دارد؟ این سرمایه اما در سویهٔ فرهنگی، بواسطهٔ وزن و شأن (پرستیژ) خود، می‌تواند بیش از هر سرمایهٔ اقتصادی-اجتماعی دیگر، نقش مؤثر و تعیین‌کننده‌ای را در «تاریخ فردا» ایفا کند.

آی استبداد

آی استبداد ،تو از دیرباز،چه خونها که نریختی' چه مادران و پدرانی که سیاهپوش نکردی، چه استعداد ها که نابود نکردی و چه داغها و غمهای بزرگ بر دلها ننشاندی....و چه " شریف" هایی که قربانی نکردی...َکی این سرزمین پایان تو و، نه بازگشتت را در لباسی دیگر، را به جشن می نشیند؟