هیاهو برای هیچ: خطیب یا مدرس

«شریعتی، بیش از هر چیز سخنران بود. منظورم این است که با احساسات، هیجانات و عواطف مخاطبان بازی می‌کرد. ولی روشنفکران بعد از انقلاب، بیشتر معلم و مدرس‌اند. در سخنرانی‌ها‌ی‌شان هم درس می‌دهند. شما وقتی به سخنرانی دکتر علی شریعتی گوش می‌کنید، خیلی احساسات و عواطف و هیجانات دارید، غلیان پیدا می‌کنید. می‌گویید حق با اوست، آفرین و هورا… اما وقتی سخنرانی‌اش تمام شد، اگر کسی از شما بپرسد که عصاره‌ی سخنرانی دکتر شریعتی چه بود، آنگاه می‌بینید مثل ماهی که از چنگ‌تان می‌گریزد، چیزی در مشت ندارید. نمی‌توانید مثلا بگوید سخنرانی یک مقدمه داشت، سه تا ذی‌المقدمه داشت، یک مدعا و دو تا دلیل داشت. چون خطیب بود. از خطه‌ی خراسان بود و در آن خطه سخنرانان قهار داشتیم. مثل فخرالدین حجازی. “هیاهو بر سر هیچ”. خدا رحمت‌اش کند؛ اما هر وقت به ایشان فکر می‌کنم یاد گفته شکسپیر می‌افتم که “هیاهو بر سر هیچ"

دولت بازرگان و هنر استعفا

مذاکرات منتشر شده شورای انقلاب تا تیرماه 58 نشان از برخی از حقایقی می دهد که استعفای بازرگان را توجیه می کند.
در متن استعفا بازرگان از فضای سیاسی عمومی علیه خود سخن می گوید و استعفا می دهد.
در مذاکرات شورای انقلاب بازرگان با کسانی روبرو است که با دولت ار زوایای گوناگونی مسئله دارند از دید چپ مذهبی تا مذهبی سنتی در برابر بازرگان هستند.
انچه که بازرگان می گوید را اینان درست نمی دانند.

یا این همه سال زندان ارزشش را دارد؟

سئوالی که شاید در عرصه عمومی طرح نشود اما در خفا ذهن را مشغول می‌دارد؛ اینکه واقعا آیا ارزشش را دارد؟ آیا اینگونه فعالیتهای پرهزینه، تباه کردن زندگی شخصی نیست؟ پس تکلیف خوشبختی فردی انسانها چه می‌شود؟

جنگ حتی علیه استبداد قابل‌دفاع نیست

موضوع شیوه ایستادگی در برابر دشمن خارجی در ادبیات امروزین جریان اصلاحات نیز همواره وجود داشته است. بعد از روی کار آمدن ترامپ و افزایش افسارگسیخته تهدیدات علیه کشورمان و اعمال تحریم‌ها و فشارهای ظالمانه به ایران، همواره لب لباب کلام اصلاح‌طلبان این بوده که راه‌حل بی‌اثر ساختن فشار دشمن خارجی، وحدت ملی در داخل آن هم از طریق رعایت حقوق مصرح ملت است

در حاشیه فقهی حکم مرگ برای خوردن مشروب الکلی

بعد از اعلام حکم اعدام برایشخص مصرف کننده مشروب الکلی در خراسان جنوبی، سوالی در مورد احکام شریعت برخواست که به سبب آن از سوی آیت الله فاضل لنکرانی(که در نظام دینی سمت و جایگاه دارد) به روشنفکران مسلمان تاخته شد آنهم با این مضمون که برخلاف نظر نواندیشان، احکام شریعت زمانی و مکانی نیستند بلکه ابدی هستند، اگر چه اجتهاد در شیعه وجود دارد.

‏روایت ‎ نرگس محمدی از ابتلا به کرونا در زندان زنجان

زبان روشنفکران، تأملی بر یک بن بست (۴)

روشنفکران به دلیل این خوانش از گذشته و این باور که ارزنده ترین گوهر انسانی یعنی «خرد» را بکار گرفته‎اند و در اختیار دارند از جایگاه یک کنش‎گر سیاسی اجتماعی خود را به جایگاه یک قاضی و داور ارتقاء درجه می‌دهند و به سخنرانی‌های پیامبر‎گونه و کلی روی می‌آورند و عملا از مسیر ایجاد یک سیاست راهبردی دور می‌شوند.

علیه اعدام‌گستری و سیاست ارعاب‌

زندگی در ذات خود خود پدیده‌ی است حیرت‌انگیز، یگانه و ارج‌مند. نفسِ حیات، و به تعبیر حکمایی حیات فی‌نفسه، در جهان‌بینی توحید امری قدسی و تجلی الوهی است و از همین‌رو، در اینجا میان زندگی، میل زیستی از سویی و استعلا و معنویت از دیگر سو، هیچ‌گونه دوگانگی‌ای متصور نیست. از میان انواع زندگی، حیات نفس یا روان و شخصیت انسانی، برترین شکل زیستی و دارای شایستگی ذاتی یا «کرامتی» خداداد است و از همین‌رو، کسی جز خدا یا طبیعت نمی‌تواند آن‌را از دیگری بگیرد. زیرا با گرفتن جان کسی (کشتن نفسی بی آن‌که کسی را کشته باشد یا در همین حد تبهکاری‌ کرده باشد)، گویی جان همه‌ی مردم را یکجا می‌گیرد. صدور حکم اعدام (و ترور) اشخاص چنین امر خطیری است: نشستن برجای خداوند و تصمیم به گرفتن برترین «هبه»‌ای که باری به بشر اعطا کرده است: جان (نفس) او.

نرگس قبل از هر چیزی یک مادر است

راستش برای من نرگس محمدی از معدود نمادهای آن مفهوم محترمی است که زندانی سیاسی اش می نامیم. زندانی سیاسی به مثابه آن کسی که رنجی فردی را به جان می‌خرد تا خیری عمومی را محقق کند و در ضمن بدور از همه ادعاها و تکبرها و توقعهایی که ممکن است از چنین جایگاهی صادر شود. نرگس محمدی آن صدایی است که می‌گوید "زندان مرا نخواهد شکست" علیرغم آنکه به قول خودش "هیچ امکان زندگی را برایم باقی نگذاشته‌اند"

بندزدن به چینی اقتصاد با قرارداد ایران- چین؟

دولت می‌خواهد ظرف شکسته‌ اقتصاد ایران را با توافقی بلندمدت با چین، بند بزند. بی‌تردید عقد توافق‌نامه با کشوری که تولیدکننده و صادرکننده اول جهان است، اجتناب‌ناپذیر است؛ همان‌طورکه ترامپ و اتحادیه اروپا در پی چنین توافق بلندمدتی بوده و هستند. چنین توافقی از دوره دولت قبل، پیش از کاغذپاره‌خواندن مصوبه شورای امنیت، باید انجام می‌‌شد یا همراه با مذاکرات برجام باید به انجام می‌رسید، هرچند روشن است که بدون قرارداد برجام و به ‌انجام‌رسیدن تعهدات ایران، عقد هیچ موافقت‌نامه‌ای ممکن نبود.