خوراک متنی این بخش
مقالات ، مهمان ، صدگل 
مهندس بازرگان گفته بود که «امام ایران را برای اسلام می‌خواهند و من اسلام را برای ایران» این دو نگرش از همان اول بود که آیا منافع، مصالح و امنیت ملی باید برای ما اصل باشد یا توسعه‌ی اسلام شیعی و حمایت از جنبش‌های جهان و علی‌الخصوص جنبش‌های اسلامی و دشمنی با امریکا و غرب.
اخبار تظاهرات دوسال اخیر در شیلی چندان مورد توجه صاحب نظران و رسانه ها در ایران قرار نگرفت.در نتیجه تظاهرات اخیرا اصلاحات ساختاری با همه پرسی برای تغییر قانون اساسی آغاز شد و مردم شیلی با رأی موافق ۷۸ درصد به آن رأی داده و نتیجه را جشن گرفتند.
مسلمانان افراطی تهیه کردم. امیدوارم به روشنتر کردن فهم موضوع کمک کند.در یک نگاه کلی این سخنرانی به چند نکته درست اشاره میکند اما به دلیل عدم شناخت نزدیک از مساله و هم چنین تلاش برایتبیین جانبدارانه از این وقایع در دفاع از اسلام و مسلمانان بطورکلی، با عدم طرح مسایل جدی در زندگی کنونی مسلمانان در فرانسه وهم چنین اغراق مکرر در رفتار حاکمان وقت، سعی در تلقین این ایده دارد که که مسلمانان فرانسه در یک "جنگ"
دو سال پیش سر ساختمان، کار برنامه‌ریزی نشده‌ای پیش آمد که مجبور شدم از دوتا از کارگران ساختمانی شرکت (به سوئدی نجاران ساختمانی می گویند) بخواهم سریع به فلان طبقه بیایند و کمک کنند،دیدم چهره‌شان کمی درهم رفت، اول گمان کردم لحن بدی بکار بردم ولی واقعا این‌طور نبود،در نظرم طبیعی بود که بعنوان مسئول این بخش پروژه اگر زنگ زدم اینها سریع حاضر شوند
بحران جریان سلفی به این دلیل است که عربستان نیز با بزرگترین بحران روبرو می باشد،عربستان از این جریان در طول دهه های گذشته حمایت و مراقبت کرده ، به ویژه به لطف پول هایی که در آن دهه ها گسترش یافت ،وآن پولها را به شیوخ سلفی داده شد آنهم به صورت رایگان تا آنها کتاب بنویسند ،وآنها را به زبانهای گوناگون چاپ و توزیع نمایند و خود را وقف کارهای تبلیغی کنند.
چهره‌ای که بویژه در روزگار عسرت ناشی از کشتار جمعی بیماری همه‌گیر و تنگنای اقتصادی-معیشتی کنونی، بیش از هر زمان شایسته‌ی یادآوری ملی و ارج‌شناسی اخلاقی است. روا‌ن‌پزشکی که طرح ملی شدن طب، با هدف همگانی و رایگان‌سازی نظام درمانی کشور پس از انقلاب مدیون اوست. روشنفکری متعهد و تلاش‌گری پیگیر در جبهه‌ی ملی و مردمی که در طول زندگی خویش به آرمان‌های «استقلال و آزادی، عدالت، توسعه و تعالی» وفادار ماند و نادم نشد. یکتاپرستی نواندیش و موّحدی مردمی که همراه وهمدوش رفیق هم‌رزمش علی شریعتی، از عنفوان جونی در مشهد و از آغازهای «کانون نشر حقایق اسلامی» و «خداپرستان سوسیالیست» تا نهضت بیداری فکری، نوزایی فرهنگی و نوپیرایی مذهبی، بویژه طی سالهای سخت‌کوشی حسینیه‌ی ارشاد در دهه‌ی ۵۰، همواره حضوری فعال داشت.
اندیشه شریعتی بخشی از میرث دوران معاصر ایران است که از قضا هم در خاطره جمعی ایرانیان نفوذ دارد و هم در پسِ‌روزگار و علی‌رغم تغییرات جدید و برآمدن مسائل جدید و دگرگشت های معرفتی، حیاتی در قبض و بسط دارد و در برخی ستیزها و جنبش ها دوباره طنین گرم و دردآلود صدایش برکشیده می شود و گویی نیاز و حرمان مردمان دوباره او را احضار میکند. از این رو گفتگو با او و میراث او نه کاری "روبه پس"، بل ضرورتی دورانی و تاریخی است.
اما برخلاف جنبش های اجتماعی، نیروی پیش برنده در شورش های اجتماعی، عمدتاً طبقه محروم است. طبقه ای که از نظر موقعیت اقتصادی، منزلت اجتماعی و میزان دسترسی به قدرت، در پایین ترین سطح اجتماعی قرار دارد. این طبقه همچنان که گفته شد، چندان علاقمند به مشارکت در سیاست نیست و رفع مشکلات اقتصادی، اصلی ترین خواسته آنها از حکومت است. بنابر این اولین تفاوت میان جنبش ها و شورش های اجتماعی، تفاوت در نیروی پیش برنده آنها است.
به نظر می‌رسد که خوشبختانه ما ایرانی‌ها بایستی آهسته آهسته با دوران "سیاست فشار حداکثری" و به قول برنی سندرز دوران دروغ‌گویی‌های بیمارگونه و نامعقول دونالد ترامپ خداحافظی کنیم و در عین حال با فراموش کردن و کنارگذاشتن این گزارۀ‌های تبلیغاتی که "نه جنگ و نه مذاکره " و یا " بایدن و ترامپ برای ایران تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند" خود را برای یک ماراتن دیگری از مذاکرات طولانی و دنباله‌دار با جو بایدن و تیمش آماده کنیم. مذاکراتی که یقیناً به هیچ‌وجه "یک قدم‌زدن دوباره با جان کری در خیابان های ژنو" نخواهد بود.
اسرائیل در رابطه با ایران هیچ حالتی را نمی پذیرد، جز قدرت دست دومی بودن آن . واین که که اصلا منتقد اسرائیل نباشد، حتی در حد شعار . اگر این تحلیل را بپذ یریم آن وقت مرتبا تکرار نمی کنیم راه نجات ما دست برداشتن از سیاست «اسرائیل ستیزی» است. زیرا این اسرائیل است که هیچ ایرانی را نمی پذیرد، مگر ایران ضعیف، و اگر نه مطیع، حداقل خفه و ناظر بی تفاوت . این سیاست ربطی به آن ندارد که چه نوع حکومتی دولت را در آن کشور به دست بگیرد، زیرا ایدئولوژیش اجازه نمی دهد که هیچ سازمان و رهبر سیاسیش جز این عمل کند، و این را در چندین دهه نشان داده است . لذا سیاست او ربطی به شعارهای ضد اسرائیلی ایران، و حمایت آن ازحزب الله و حماس و بشار اسد ندارد.
