جذابيت زندگي در محافل ديني، آنها مي‌رفتند تا طلبه ديني شوند؛ به‌ويژه اينکه در سده گذشته در کل جهان اسلام يک رجوع فراگير به سمت بازخواني انديشه‌هاي ديني و اسلامي داريم. فراموش نکنيم که اساسا يک بخش از منطقه غرب ايران که به غلط هميشه سکولار تعريف شده‌اند، به‌شدت مذهبي است. اين واقعيت که جامعه کُردي به‌شدت يک جامعه مذهبي است، هميشه به اشتباه تعبير و توصيف شده است. نکته دوم اينکه چرا کُردهاي سني‌مذهب بيش از دیگر سني‌هاي ايران در اين گروه‌ها جذب شدند، به ضعف ساختاري نهاد و سازمان روحانيت سنتي در حوزه‌هاي کُردنشين کشور باز‌مي‌گردد؛ سازماني که اداره آن پس از انقلاب به نهادهاي حاکميتي سپرده شده است. در شرق کشور مولوي‌ها اجازه نداده‌اند جريان‌هاي نوظهور فضاي فراخي براي فعاليت داشته باشند و نهاد دين در منطقه شرق به ‌شدت متأثر از رويکردها و منويات آنان است که البته آن هم ممكن است آسيب‌هاي خاص خود را داشته باشد؛ اما در غرب کشور به ‌این‌گونه نيست و اين موضوع و چرايي آن نيازمند تحليل مستقلي است.