حتماً قند در دل طرفداران ایرانی ترامپ آب شده از اینکه او یک مرحلهی مهم از مبارزهی انتخاباتی در آمریکا برای رفتن مجدد به کاخ سفید را با موفقیت طی کرده و دیگر به نظر میرسد کاندیدای حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری باشد. بهانهای برای تأمل بر پدیدهی ترامپیسم ایرانی
ظهور «حیات تحریر الشام» در صحنه سوریه، پس از سرنگونی رژیم اسد، اسلام سیاسی را - پس از سالهای دشواری که این جنبشها پشت سر گذاشتند - بار دیگر به موضوع بحث و مناظره در عرصههای سیاسی و فکری عربی تبدیل کرده است. این بازگشت، از طریق گرایشهای ایدئولوژیکی متنوعی که به این جنبش تعلق دارند، رخ داده است. بااینحال، تحولات سوریه به جای ارائه پاسخی روشن به نقش اسلامگرایان در مرحله بعد و آینده سیاست عرب به طور کلی، پرسشها و ابهاماتی را مطرح میکند و در عین حال امید به امکان بازگشت و تغییر دوباره را در میان آنها زنده میکند. این اتفاقات، به ویژه پس از گذشت یک دهه و نیم از ظهور مرحله «اعتراضات مردمی عرب»، اهمیت بیشتری پیدا کرده است.
این معلم و مترجم محبوس در زندان اوین، در نامهای از ضرورت «نه به اعدام» به شکلی مطلق میگوید، نه به اعدامی که باید همزمان در اندیشه، اراده و عمل جریان یابد.
دونالد ترامپ با رد تصمیم جوزف بایدن، رئیسجمهوری کنونی آمریکا درمورد تحویل موشک های دوربرد به اوکراین تأکید کرده که قصد دارد درباره این پرونده اولویت های سلف خود را زیرپا بگذارد. «نخست آمریکا» در دیگر مناطق جهان به معنی باج گیری از منابع کشورهای دیگر، یا «معامله» بدون توجه به ایدیولوژی و اتحادها است.
بسیاری از حقوقدانان و فعالان حقوق بشری، حبس ابد را مجازاتی غیربشری میدانند و طرفدار لغو آنند. گروهی در فرانسه بر این باورند که این مجازات، مرگ تدریجی فرد است
لیستها و طبقهبندیهای تروریستی، بهویژه از سوی قدرتهای بزرگ به رهبری ایالات متحده آمریکا، همواره ابزاری برای فشار سیاسی و اقتصادی بودهاند. این فهرستها به جای آنکه بر اساس معیارهای ثابت و اصولی تنظیم شوند، اغلب بهعنوان ابزاری برای دستیابی به منافع خاص استفاده شدهاند. وقتی گروهی در چنین فهرستی قرار میگیرد، از هرگونه حمایت سیاسی و اقتصادی محروم میشود و افقهای تعامل بینالمللی برایش بسته میشود. بااینحال، حذف نام گروهی از این فهرستها صرفاً یک «دعوت مشروط» برای بازگشت به عرصه بینالمللی است، آنهم به شرط پذیرش قوانین طرف قویتر.
اگرچه از اواخر دهۀ ۱۳۶۰ با آقارضا ارتباط و آشنایی و رفاقت داشتم و سالهای طولانی در تحریریۀ مجلۀ ایرانفردا از او بسیار آموختم، اما آن چند ماه حبس مشترک بیش از گذشته شناخت و ارادت من را نسبت به فضائل انسانی او عمیق کرد
ایران سوریه نیست و با آن تفاوتهای زیادی دارد؛ اما علل و عوامل سرنگونی رژیمهای استبدادی شباهتهای زیادی با یکدیگر دارند: بیاعتمادی و بیاعتنایی حاکمیت به ملت و تلاش برای برقراری تکصدایی؛ ناکارآمدی در اداره امور کشور؛ شکاف طبقاتی و فقیرترشدن فقرا و محرومان؛ سرکوب مستمر منتقدان و مخالفان؛ فساد فراگیر و سیستماتیک و انتخابات فرمایشی
با وجود تناقضات در عمل و جهتگیری میان این کشورهای تأثیرگذار، خاموش کردن آتش بحرانهای خاورمیانه و جلوگیری از جنگها، درگیریها و رقابتهای تسلیحاتی بیرویه، مستلزم تلاش مشترک آنها برای تدوین ترتیبات امنیتی و همکاری منطقهای مبتنی بر عدالت و اصول الزامآور است