ملی مذهبی _ فشار و سرکوب دانشگاه بعنوان یکی از نهادهایی که در جریان اعتراضات سراسری سال گذشته فعالانه مشارکت کرده بود با اخراج و تعلیق اساتید و دانشجویان منتقد و معترض ادامه دارد.
در آخرین اقدام سرکوب‌گرانه کانال تلگرامی شوراهای صنفی دانشجویان کشور از تعلیق پنج دانشجوی دانشگاه سوره در تهران از تحصیل در ترم آینده خبر داده است.
بر اساس این گزارش که امروز چهارشنبه، ۱۸ بهمن منتشر شده است این تعلیق‌ها «بدون برگزاری کمیته انضباطی و طی شدن رویه قانونی انجام [شده] و دانشجویان با تماس معاونت فرهنگی دانشگاه تنها برای دریافت حکم تعلیق خود فراخوانده شده‌اند.»
فشار و سرکوب در دانشگاه‌ها اما به دانشجویان منحصر نمانده و در ماه‌های گذشته دست‌کم هر هفته خبری از بیکاری استادان برجسته این مراکز علمی نیز منتشر شده است.
شماری از دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه شهید بهشتی تهران در اعتراض به اخراج دکتر احمد شکرچی استاد بیانیه‌ای منتشر کردند.
در این بیانیه که نسخه کامل آن در کانال تلگرامی شوراهای صنفی دانشجویان کشور منتشر شده و به امضای ۵۰ تن از دانشجویان این دانشکده رسیده آمده است:« امروز برای بار دیگر متوجه شدیم که حذف و سرکوب دانشجویان و اساتید و تهی‌کردن دانشگاه که محل تلاقی آدم‌هایی‌ست که با دغدغه‌مندی در این فضا فعالیت می‌کنند، جریانی است که همچنان به قوت خود باقی است.»
نویسندگان این بیانیه نوشته‌اند که فرآیند این اخراج «چندین ماه قبل آغاز شده و در گیر و دار کارهای اداری و وعده‌های واهی» معلق مانده بود اما حالا با صدور حکم قطعی اخراج به پایان رسیده است.
بر اساس این بیانیه آقای شکرچی که روز ۱۶ بهمن سال جاری از اخراج قطعی خود از دانشگاه خبر داده است از ابتدای مهرماه و آغاز سال تحصیلی با معضل قطع شدن حقوق مواجه شد و همه دروسی که توسط او ارایه می‌شد به مرور زمان به اساتید دیگری واگذار شدند.
نویسندگان این بیانیه تصریح کرده‌اند که به بازگشت او «خوشبین» بوده‌اند چرا که نام دکتر شکرچی به عنوان استاد دروس نظریه جامع روان‌شناسی و زبان تخصصی در برنامه نیمسال دوم قید شده بود.
احمد شکرچی، روز دوشنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۲، در اینستاگرام خود تصویری از یک نامه اداری را منتشر کرد که بر اساس آن قرارداد پیمانی او توسط هیات اجرایی جذب دانشگاه بهشتی تمدید نخواهد شد.
بر اساس اطلاعات موجود در سایت دانشگاه بهشتی، احمد شکرچی، رتبه استادیاری این دانشگاه را داشته و در حوزه‌های جامعه‌شناسی حقوقی و هنجارهای اجتماعی، جامعه‌شناسی سیاسی و تکوین دولت مدرن و سیاست‌گذاری اخلاقی مشغول به تحقیق و تدریس بود.
امضاکنندگان این بیانیه ضمن اشاره به این نکته که دانشگاه شهید بهشتی در کمتر از چهار سال دو استاد بسیار خوب را اخراج کرده نوشته‌اند: «ما امضا کنندگان این نامه باور داریم که استادمان شایستگی‌های لازم برای حضور در دانشگاه را داراست و تعهد علمی و اخلاقی خود را در برابر ما و محیط آکادمیک دانشگاه به تمامی رعایت کرده است و اخراج او نمی‌تواند هیچگونه ارتباطی به اینگونه مسائل داشته است. او در سال گذشته اعتراض خود را در برابر بازداشت دانشجویان در بیانیه‌ای همراه با ۲۰۰ استاد در دانشگاه‌های سراسر کشور ابراز کرد که این تنها باورمندی او به رعایت موازین اخلاقی و انسانی در دانشگاه را نشان می‌دهد .»
از زمان آغاز جنبش دانشجویی ۱۴۰۱ ایران در میانه جنبش زن، زندگی، آزادی، علاوه بر بازداشت‌های گسترده و اخراج و تعلیق دانشجویان معترض، شماری از استادان دانشگاه‌های ایران به خاطر حمایت از دانشجویان معترض از کار تعلیق یا اخراج شده‌اند.
در روز نهم بهمن ماه نیز خبرگزاری هرانا از اخراج مصطفی آذرخشی، عضو هیات علمی دانشکده الهیات و ادیان و استادیار دانشگاه «شهید بهشتی» خبر داده بود.
آقای آذرخشی در مهر ماه امسال به دلیل امضای یک بیانیه با درخواست آزادی دانشجویان معترض بازداشتی، از تدریس در این دانشگاه تعلیق شده بود.
سایت خبرآنلاین نیز در گزارشی که روز چهارشنبه ۱۸ بهمن ۱۴۰۲ منتشر شده گزارشی از اخراج گسترده اساتید دانشگاه‌ها طی دو سال گذشته منتشر کرده و نوشته است که تنها در دانشگاه تهران طی دو سال ۲۵ استاد دانشگاه اخراج یا ممنوع از تدریس شده‌اند.
در این گزارش با انتقاد از سیاست اخراج اساتید که وزارت علوم آن را «قطع همکاری» تعبیر می‌کند آمده است: «کنار گذاشتن علی شریفی زارچی از دانشگاه صنعتی شریف ارتباط چندانی با توانایی‌ها و علم او ندارد، یا تعلیق آذین موحد، استاد موسیقی دانشگاه تهران باور کردنی نیست که مرتبط با توانایی‌های علمی و تخصصی او باشد.»
در این گزارش به اخراج دکتر احمد شکرچی استاد جامعه‌شناسی دانشگاه شهید بهشتی نیز اشاره شده است.
خبرآنلاین روند اخراج اساتید را که اتفاقا با واکنش‌های زیادی مواجه شده است را «سریال تراژیک اخراج اساتید» توصفیف کرده و به نقل از علیرضا معزی، فعال رسانه‌ای نوشته است: «در سریال تراژیک اخراج اساتید، نسلی از دانشگاه بیرون می‌شوند که برونداد آموزش پس از انقلاب‌اند و منتقد حکمرانی پساانقلاب؛ کسانی از خانه رانده می‌شوندکه دانش‌آموخته یا کنش‌گر علوم انسانی‌اند، دغدغه‌مند توسعه و هواخواه وطن؛ گویی دشمنان توسعه، انتقام پرونده بورسیه‌ها را می‌گیرند.»
