وقتی از او درباره تصویر مصدق بر صفحه موبایل ، کامپیوتر و ...این همه یاد آن پیر احمدآباد پرسیده اند گفته است مصدق برای ما یادآور همه چیزهایی است که برای ایران میخواهیم . یعنی چه؟ یعنی اینکه به خاطر مردم ایران به خاطر میلیونها ایرانی غرق در فقر و نابرابری نه فساد میکنیم و نه در برابر فساد سکوت. حالا عده ای غرق در امکانات و حقوقهای نجومی فراموش کرده اند آرمانهایشان را . پس وقتی به توجیه کارهای آنها افتادید از مهدی حاجتی محبوس یاد کنید که امروز جایگزینش‌را در شورای شهر شیراز معرفی کرده اند. مبارزه با فساد خط مقدم آزادی است. شراکت در فساد و توجیه آن خط مقدم بندگی برای استبداد است.

مشروطیت در ایران نه از کاخ سفید که با قدرت شهروندان مسوول در همه مظاهر عرصه عمومی اش تحقق پیدا خواهد کرد، شهروندانی که در مقابله جدی با قدرت مطلقه هستند. امروز بیشتر از هر روز، مدافعان مشروطیت باید مراقب باشند نسل جوان امروز را با سفید سازی از دوران های سیاه کشور فریب ندهند. باید گفت و نوشت و تکرار کرد تا ارتجاعی سیاه در لباسی سفید تحمیل نشود. به خاطر این ارتجاع به آن ارتجاع تن ندهیم.

وبی هر گونه حرکتی، بدون در نظر گرفتن مردم را محتوم به شکست می داند. برای همین او بر اصلاحات جامعه محور با رویکرد تغییرات ساختاری در نظام در برابر اصلاح طلبی بروکراسی محور تاکید دارد. بر همین اساس، در هشتاد و هشت در کنار صندوق رای، به خیابان هم آری گفت و از خیابانها پاپَس نکشید. تاکید او در نامه به جنتی ، مبنی بر اینکه روحانیت آبروی دیرینه خود را به خاطر چند دهه قدرت به باد داد، نشان می دهد شیخ محصور از حکومت دینی و مضرات آن برای دین و " حکمرانی مطلوب " فاصله گرفته و بر نقش دین نه در ساختار قدرت که در جامعه مدنی تاکید می کند.

مادامی که حاکمیت پاسخ مدعیان تقلب را با استدلال و مبتنی بر آمار ندهد، پیروز اخلاقی این دعوای تاریخی، جنبش سبز ایران است که علیه دروغ نهادینه شده، در نفی محافظه کاری نظامی گرا، در دفاع از جامعه مدنی تحت فشار برآمد.

سبزها نباید کنش های خود را تنها به رفع حصر منوط کنند. ایران، میدانی از مسایل عمومی است که نیاز به حساس شدن افکار عمومی، کاهش نسبی تبعات آنها با استفاده از امکانات موجود است و در این میدان، جنبش سبز این توانایی را دارد با اتکا به قدرت شهروندان در عرصه عمومی به خصوص شبکه های اجتماعی، افکار عمومی را حول مسایل عمومی بسیج کند.

در توضیح انتقادهای دکتر سوسن شریعتی

به گمان من، آنچه که صابر می خواست، نه جدایی و تفکیک و فاصله گرفتن از توده ها، که پیشقراولی در کار مدنی برای ایجاد بستر مناسب در جهت مشارکت همان "متوسط ها" بود. طبیعی است تیپ نهادساز صابر در انبوه دغدغه هایی که به خانه های بزرگ تر، ماشین های شیک تر، لذت ها و پس اندازهای بیشتر برای تامین امنیت زندگیشان می اندیشند، تنها می شود.

اگر معتقدیم دخالت بیجای نظامیان در سیاست داخلی و خارجی، سهامداری در اقتصاد، متولی گری در فرهنگ و قدرت مطلقه فردی، مغایر با منافع ملی است باید توجه هم کنیم که سیاست های دولت ترامپ به خصوص تیم نئومحافظه کار کابینه او علیه دموکراسی در ایران است . ترامپ و کابینه اش، نه از روی سادگی که با برنامه، علاقه دارند ما از "ایران مدنی" هر چه بیشتر دور شویم تا به ایران نظامی،امنیتی بیشتر نزدیک شویم. سیاست فشار و جنگ روانی برای راه اندازی کارزار نظامی که دور از دسترس است، همه در راستای تحدید آزادی در فضای داخل است.