در تظاهرات سراسري واشنگتن چه گذشت؟

اقتصاددان معروف امريكايي پل كروگمن (چپ معتدل) در روزنامه نيويورك تايمز نوشت كه حركت‌هاي پاپوليستي راست اروپا، حداقل برنامه‌هايي در حمايت از قشر آسيب پذير دنبال مي‌كنند، ولي دولت ترامپ كه از ميلياردرها و بانكداران شكل گرفته اين روند را دنبال نخواهد كرد. در واكنش به سرمايه داري از نوع جهاني‌سازي نئوليبرال و خطر جنگ‌طلبي تيم‌هاي هيلاري كلينتون، بعضي راي‌دهندگان يا كنشگران جمهوريخواه به دام سپهر پديده ترامپ افتادند. ولي گزينه ترامپ عكس‌العمل ارتجاعي است كه نوعي سياست سرمايه‌داري افراطي ديگري را دنبال كرده و در اين مقطع سياست خارجي بحراني را وعده مي‌دهد.

چگونه امريكا سير رشد طبيعي دموكراسي بومي در ايران و كوبا را منحرف كرد؟

انتقادات موجهي نسبت به شرايط ضعف ساختار دموكراتيك و چندحزبي در كوباي كنوني وارد است. ولي در عين حال، منتقدين مي‌بايست به همين معيار دموكراتيك اقتدارستيز در حوزه نظام جهاني متعهد بمانند. نظام بين‌المللي دموكراتيك و چندجانبه‌گرا شرايط را براي پيشرفت جوامع داخلي كشورها مساعد مي‌كند، تكجانبه‌گرايي و نظام هژمونيك با تهديد جنگ و تحريم و براندازي دستاورد مناسبي براي كشورها نخواهد داشت. بعضي منتقدين كه با تاريخ معاصر و گفتمان ضداستعماري جنبش‌هاي رهايي‌بخش آشنا نبوده، فيدل كاسترو و ديگران را «غرب‌ستيز» جلوه مي‌دهند، ولي اين برداشت كاملا اشتباه است.

نومحافظه کاران ( نئوکان ها) همواره بر آن بوده اند که از نظر تئوریک، سیاست سطله جهانی آمریکا Pax Americana را به منافع صهیونیسم گره زده و آن دو را در یک راستا ترسیم نمایند. در طول کمپین انتخاباتی خود، دونالد ترامپ صحبت های پراکنده ای در مورد سیاست خارجی کرده که گاه متناقض بوده، و یک خط سنجیده را دنبال نکرده است. در نتیجه، اعتمادی به سیاست وی بعنوان یک بستر حساب شده و منسجم ایجاد نشده. از یک طرف قول باطل کردن قرارداد برجام را می دهد، و از طرف دیگر، نکاتی را در مورد روسیه، پوتین، پیمان ناتو، خاورمیانه، و سوریه، منعکس کرده که پارادایم واشنگتن ( تشکیلات رسمی سیاست خارجی) و نومحافظه کاران از وی فاصله بگیرند.

". . جان کری و اوباما اقدامی که انجام دادند این بود که سیاستمدارهای ارشد اروپا را مخفیانه به امریکا آوردند و به کنگره بردند و جلسات خصوصی را ترتیب دادند و سیاستمداران اروپایی اعلام کردند که برجام را قبول کنید در غیر این صورت ما با شما همراهی نمی کنیم و تحریم ایران را دنبال نمی کنیم.این موضوع شرایط را تغییر داد."

هیچ طیفی در حزب جمهوریخواه نیست که ترامپ از آن برخاسته باشد. در حقیقت وی نماینده حادثه‌ای است که در شرف اتفاق است. ترامپ نماد جنگ داخلی و شورش بخش پایین حزب علیه تشکیلات بالای حزب است. آقای دیوید فروم (David Frum)، از حلقه نئوکان و یکی از نطق‌نویسان اولیه جرج بوش نخستین کسی بود که مقاله مفصلی در مجله آتلانتیک (Atlantic) نوشت و مساله شورش و جنگ داخلی در حزب جمهوریخواه را در سطح عمیقی باز کرد.

گفتمان سیاسی اخیر نامزدهای ریاست‌جمهوری در بستر فضای انتخاباتی امریکا

سندرز گفتمان مترقی و عدالت‌خواهانه‌ای را در سطح بی‌سابقه‌ای در حزب دموکرات مطرح کرده است، ولی وی باعث جنگ داخلی و شورش در حزب نشده است. همچنان مانند دوره‌های انتخاباتی گذشته امریکا، رقابت درون‌حزبی حزب دموکرات در روند و ریل طبیعی خود در حرکت است، در صورتی که دونالد ترامپ، سمبل شورش رأی‌دهندگان جمهوریخواه علیه تشکیلات رسمی حزب شده است. این فرآیند، حزب جمهوریخواه را به بحران کشانده است، ولی چرا و چگونه؟

ماه پیش سیپراس نخست‌وزیر یونان اظهار داشت که حمله به کشورهای غربی به منطقه به‌خاطر دموکراسی نبوده است، بلکه به‌خاطر یک‌سری اهداف استراتژیک بود. یکی از تحلیلگران سابق سرویس اطلاعاتی انگلیس آقای آلیستر کروک (Alastair Crooke)در مقاله‌ای مدعی شد که «اگر آمریکا می‌خواهد با داعش مبارزه کرده و به سیاست بهتری در منطقه دست یابد، وقت آن رسیده که درمورد رابطه نزدیکش با کشور‌های ترکیه و عربستان تجدیدنظر کند.» دولت سوریه قطعا نیازمند رفرم قانون‌اساسی است، ولی بدون خاتمه جنگ این امکان‌پذیر نخواهد بود. تا سه سال پیش، اقلیت‌های کرد، علوی، دروز، و مسیحی در موزاییک جامعه سوریه به‌طور پلورالیستی می‌زیستند، آن‌ها بر این باور هستند که با سرنگونی دولت اسد، این شرایط از بین خواهد رفت و همه قربانی خشونت جنون‌آمیز تکفیری‌ها خواهند شد. جنگ و نظامی‌گری باید خاتمه یابد که بعد اصلاحات و انتخابات صورت گیرد.

نگاهی به قانون جدید مطبوعات در روسیه

بالندگی جامعه مدنی روسیه نیازمند نقد دموکراتیک از سیاست های دولت وقت است. مهم است که نقد برنامه ها وسیاست های دولت روسیه از داخل جامعه روسیه با محور منافع ملی شکل بگیرد— و نه از کانال های «ارتباطی» کشورهایی که علیه منافع ملی و دولت روسیه بسیج شده اند