داستان ابراهیم که بدون اشاره به قومی است بطور ریشه ای وارد محتوا شده است و گفتمان توحید – شرک را بخوبی برای خود و جامعه بیان و استدلال کرده است . گرایش مردم به پرستش سنبلیک بتها و قدرتهای زمانه بخاطر رزق و امنیت را بیان می کند . طرح مقدماتی داستان ابراهیم نشان می دهد که مردم طی دوران متمادی به علت رفع نیازهای مادی – فیزیکی همچنان به پرستش سنبلهای متفاوت مشغول بوده اند و ابراهیم به عنوان پدر رسولان بعد از خود این مسئله را به صورت اساسی طرح می کند و در مراسم حج آنرا به صورت " اتصال ، انتظام و اجتماع" نمایش می دهد.