وقتی شریعتی سوره ناس را می‌خواند در آیات «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ* مَلِکِ النَّاسِ* إِلَهِ النَّاسِ: بگو پناه مى‌‏برم به پروردگار مردم* پادشاه مردم* معبود مردم». (ناس، ۱-۳) این سه بعد را می‌بیند که اینجا رب را تربیت مادی گرفته است که ارباب و مربی از این‌ها گرفته شده است، ملک را به معنای سیاسی گرفته و اله را به معنای الهیاتی در بر می‌گیرد. ولی مردم رابطه‌شان با الله در قرآن این گونه است که در بعد اجتماعی ناس جای خدای می‌نشیند و وقتی خداوند در قرآن می‌گویند به خدا قرض بدهید به این معناست که به مردم قرض دهید.