به مناسبت سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان 67

: بعد از 24 سال شقایق؛ تو مانده ای و من و مشتی خاک! /.../ عریانی سحر رفته بر ما ، 24 سال، 24 تابستان، /همچنان داغ اش تازه تر زاده میشود./ شقایق ، دخترم ، داغ تو بر دلم هیچ گاه فراموش نمی شود...

نيروهاي سياسي با وحدت و هم‌كنشي ناشي از درك ضرورت‌ها و مخاطرات پيش رو، باید امکان رویارویی با حریف خود را افزایش دهند و با پذيرش آگاهانه‌ي اختلافات، از منازعات نظري صرف فاصله بگيرند و در چارچوب حداقل اشتراكات همكاري جويند. هرگونه بی توجهی به این واقعیت می تواند زمینه های پیروزی کم هزینه اقتدارگرایان و کاهش اعتبار اصلاح طلبان را در بر داشته باشد

اینگونه مردمی را جز با ارائه یک سیستم پاکدست که به منافع ملی و سربلندی کشور می اندیشد نمی توان راضی کرد. دیگر دوره الهامات و اداره امور به دست امام غایب گذشته است.

شیوه عمل دیکتاتوری خاصیتش این است که یک مشت نیروی متملق گو را به دور خودش جمع می کند و وقتی هم که می فهمد این فضا تنگ شده و او از واقعیت به در افتاده است دیگر حصار تنگی که دورش خودش ایجاد کرده، اجازه نمی دهد خبر به شکل دیگر به دست حاکم برسد پس باور می کند پیروزیش مطلق است.

بخش عمده جمهوری‌خواهان نه نیروهای انقلابی سرنگونی طلب قهری هستند و نه اصلاح طلب. شاید بهترین واژه برای ترسیم این بخش را تحول طلبی باشد. تحول‌طلبی رویکرد سومی است به جای انقلاب قهری و اصلاح طلبی.

: در ادبیات عامیانه ضرب المثلی هست که "اگر خودت را به ما نرساندی ما را به خودت رساندی". در پس این همه قیل و قال این هدف نهفته که دیگران تصور کنند که "شریعتی هم یکی بود مثل آقایان"...

دو انگیزه اساسی در ایجاد حرکت و تلاش این ملت مؤثر بوده است: انگیزه های مذهبی و ایدئولوژیک و انگیزه های ملی، میهنی و مردمی. هرچند که اسلام نگاهی مثبت به میهن دوستی داشته و آن را نشانه ایمان شمرده است(حب الوطن من الایمان) و این دو انگیزه اساسا" در تقابل با یکدیگرنیستند و همپوشانی دارند، اما در عرصه تاریخی گاه میان این دو جدایی و گاه الفت و اتحاد را شاهدیم.

اقتصاد ایران بطور کلی می‌تواند به عنوان اقتصاد شبه سرمایه داری تک محصولی، دولت محور، برون زا، رانتی و پیرامونی توصیف شود که اخیرا امنیتی هم شده است.

به بقیه کاری ندارم. از طرف خود می‌گویم: رهبرا، خوب فکر کن، مشورت کن، صلاح دیدی بنوش، ندیدی ننوش. اما منت و تقصیرش را برای من نگذار.

: به رغم همه‌ی شعارهایی که در باره‌‌ی کرامت انسان و کرامت زن از بلندگوهای حاکمیت پخش می‌شود، نگاه حاکمیت به مردم و به ویژه به زنان، حتی نگاه اغلب مردم به یکدیگر، تا حدود زیادی نگاهی ابزاری است...