شرم یا گناه

به بهانه سالروز ولادت هدی صابر

او سعی می کرد به جای برانگیختن نفرت و خصومت در جوانان و سوق دادن انها به ماجراجویی های خشونت بار، به تعمیق و تحکیم مبانی فکری و تقویت ایمان انها به اصول و ارزش های پایه ای بپردازد.

تحلیلی بر نتایج اولیه ۱۲ اسفند

پیروزی منفردین امری از قبل طراحی شده نبود بلکه بر خلاف تصور حکومت روی داد. تشتت در بین اصول گرایان و ارائه لیست های مختلف بنام اصول گرایی در این رویداد غیر منتظره نقش داشت. این اولین انتخاباتی بود که جریان اول حاضر در رقابت ها به صورت کامل در انتخابات کاندیدا نداد. جبهه متحد اصول گرایان 258 کاندیدا برای 290 کرسی معرفی کرد. بدینترتیب 32 کرسی را پیشاپیش در اختیار رقبا گذاشت. اما محدوده در نظر گرفته شده برای منفردین و یا گرو های حاشیه ای اصول گرایان و منتسب به اصلاح طلبان در حد 32 تا 50 کرسی بود نه اینکه شمار آنها دومین جریان برنده در انتخابات شود.

جنبش سبز، پیروز انتخابات

تاکید بر این پیروزی و مرور اجمالی وضع برآمده و منتج از انتخابات مجلس نهم، از این جهت ضروری می‌نماید که همراهان جنبش دموکراسی‌خواهی ایران وجوه و مولفه‌های شورانگیز و مایه‌ی امید، و بسترها و امکان‌های در اختیار برای پیشبرد جنبش اعتراضی خود را از یاد نبرند، و احیانا تحت تاثیر تبلیغات رسانه‌های حکومتی (دال بر حضور "حماسی" مردم در انتخابات) یا برخی اختلاف‌نظرهای حاشیه‌ای و تضادهای فرعی، ساختارهای اجتماعی و وضع سیاسی جامعه مدنی ایران و اعتراض خفته و بیدار زیر پوست جامعه و نیز اصل یک حرکت و سمت و سو و ضرورت‌های یک جنبش متکثر و متنوع را فراموش نکنند.

چرا آمدم؟ یا چرا رفتم؟

شاید طنز تاریخ بوده برای کسی که بیش از 14 سال زندان کشیده و سرباز جوان انقلاب بوده در فردای سی و سومین سالروز انقلاب 22 بهمن باید مخفیانه از طریق کوه و کمر از کشورش خارج شود. اولین اعلامیه را در سال 1353 در دبیرستان محمدرضاشاه قزوین که بعد از انقلاب خودم نامش را میهن دوست گذاشتم و اکنون نامش پاسداران است، پخش کردم و بعد از خواندن کتاب آری اینچنین بود برادر، زندگی من هم چنین شد. حال بعد از 37 سال فعالیت ناچار شدم مخفیانه از ایران خارج شوم. در نزدیک مرز جایی که خاک ایران بود، آرزویم این بود که انسان بمانم، به کشورم وفادار باشم و برای آزادی تلاش کنم. در حالی که جان وشیره های جانم با من نیامدند.

سی و سه سال پس از انقلاب

جریانهای سیاسی هم ملیون و هم چپ‏ها بطور عمده در طی سال‏های دهه چهل و پنجاه نیروی عظیم روحانیون و مساجد را نمی دیدند. در عرصه مبارزه علیه رژیم حضور آنان نامحسوس بود. اکثر روحانیون درجه اول ادامه راه آقای بروجردی و عدم مداخله مستقیم در سیاست را ترجیح می دادند و تشکل‏هایی همچون انجمن حجتیه که از طرف ساواک تحمل می‏شدند تلاش می کردند که چهره خود را به عنوان یک جریان غیرسیاسی را حفظ کنند. همه میدانستند که روحانیون نیرویی تاثیر گذار در جامعه‏ هستند ولی آن روز تصور اینکه در یک برآمد توده‏ای روحانیون بتوانند قدرت را قبضه کنند وجود نداشت. حتی در سال های بعد از انقلاب هم اکثر جریان‏های سیاسی تصور می کردند که این دوره گذراست و جامعه بالاخره بین یک رژیم دیکتاتوری مثل گذشته یا لیبرالی یا رژیمی با سمت گیری سوسیالیستی تصمیم خواهد گرفت و حاکمیت روحانیون چند دهه از تاریخ ایران را به خود تخصیص نخواهد داد. تصوری که به اشتباهات بزرگی در سیاست نیروها در آن سال ها منجر شد.

حضور کم‌رنگ زنان در سازمان‏‌های سیاسی

در مورد نادیده گرفتن توانایی‏‌های کادرهای زن، عملکرد سازمان‌‏ها در آن سال‌‏ها در حد افراط تنگ‌نظرانه بود. در شرایطی ‏که یک سوم فعالین تشکیلات فدایی زن بودند و بخش مهمی از آن‌ها تجربه چند سال فعالیت سیاسی، زندان و یا مبارزه چریکی داشتند، در دو سال اول انقلاب حتی یک زن در کمیته مرکزی سازمان پذیرفته نشد. اصولا کسی به این مساله فکر نمی‌کرد

آیا جریان ملی-مذهبی مشی سحابی را ادامه خواهد داد؟

بدون ترديد مرحوم مهندس سحابي جزو كساني است كه بخش بزرگي از تلاش خود را در جهت زدودن تفكر خودی و غير‌خودی ميان فعالين سياسي و مدني در داخل كشور مصروف داشت و این امر مشی بارز او بود....

چرایی اعتراض

ازگشت به مردم و تن دادن به مطالبات مشروع انان تنها را نجات کشور از بحران مشروعیت است. اگر مردم همچون گذشته یار و یاور انقلاب و کشور قرار گیرند و خط قرمز نظام بجای رژیم در حال سقوط اسد، حقوق مردمش باشد، انگاه در عرصه های بین المللی با صلابت و اقتدار می توان از حقوق کشور دفاع کرد. از اعتصاب غذای خاتمی باید درس گرفت و با نگاهی عالمانه به چرایی آن زمینه ظلم و تعدی را برچید.

برخوردهای احتمالی غرب با ایران

چندان سخت یا دشوار نیست که بعد از سوریه وضعیت ایران را بر آینه تحلیل گذاریم. چرا که نام ایران بعد از سوریه با چهار اتهام بر صفحه اول خبرهای جهان نقش خواهد بست. در واقع برآورد دشمن سازی و دیگرباشی از حاکمیت ایران عمده تر خواهد شد. همانگونه که از صدام حسین یا قذافی انجام شد. اتهامات فارغ از میزان صحت و سقم آنها قابل تامل اند.