اگر چه آمريکا به اسرائیل توصیه کرده است که پاسخ نظامی ایران را ندهد، اما باید دید که اسرائیل که غرور تاکتیکی برایش مهم است، چگونه عمل خواهد کرد. نظام ایران سعی کرد که در چهارچوب قواعد و مناسبات جهانی و حتی اعلام نوع حمله از قبل پاسخ اسرائيل را کنترل کند
او با انتقاد از حملات پهپادی و موشکی اخیر ایران به اسرائیل گفته است: «ایران با اقدامات اخیرش توجهات را از اقدامات غیرقانونی اسرائیل به ماجراجوییهای خود جلب کرده و از این بابت برگ برنده بزرگی دراختیار اسرائیل قرار داده است.»
آمریکا کاملا در اشتباه است. همانطور که تصور می کند می تواند از طریق این ابزار مجرمانه، مانند دیگران; کنترل سرنوشت عراق، مردم، کشور، زمین و آسمان آن را در دست گیرد این کاملاً یک توهم است. زیرا مردم عراق تسلیم و انقیاد را نمی شناسند و دیر یا زود آنها را از سرزمین و آسمان خود بیرون می کنند..
او این خانه را با درآمد یک عمر کار به عنوان پیمانکار ساختمان برای فرزندانش ساخته بود. ما فلسطینی ها روحیه وابستگی خانوادگی نیرومندی داریم. به طور سنتی، رویای هر پدر و مادر فلسطینی این است که سقفی برای فرزندانش تهیه کند و به آنها امکان دهد که تحصیل کنند.
زنان در ایران، و حتی فراتر از آن در جوامع اسلامی، از سلطه سنتهای کهن که با خدا و اسلام توصیه میشود رنج میبرند. باز شدن مسیر توسعه، آزادی، برابری و دموکراسی در جهان اسلام نیازمند تحول فکری و استقلال هویت و حقوق انسان از خواستهای دینی است.
دوستان و همکارهاش زیاد تعریف کردهاند از اینکه من رو توی۲-۳ سالگی همه جا دنبال خودش میبرد و جلسههای تحریریۀ مجلهشون رو به هم میریختم یا یک خرابکاریهای دیگه توی دفترشون
توافق اسلو با مخالفان فلسطینی، عربی و حتی صهیونیستی مواجه شد، اما استدلال رئیس جمهور یاسر عرفات در آن زمان این بود که تأسیس یک کشور مستقل فلسطینی، حتی اگر تدریجی باشد. اگرچه اسلو اشاره ای به تشکیل کشور فلسطینی پس از پنج سال نکرد، اما طرف های فلسطینی، عربی و بین المللی به آن امیدوار بودند و همین امر آنها را بر آن داشت که اصل راه حل دو کشوری را بپذیرند و چندین طرح بین المللی را برای دستیابی به آن مطرح کنند. طرف فلسطینی پذیرش عدم توقف شهرک ها از لحظه امضای اسلو را با این واقعیت توجیه کرد که سه سال شهرک سازی واقعیت را تغییر چندانی نخواهد داد.
این یک تحلیل سیستمی از وضعیت نظام ولایی است. در آن از موضوع "مادر قمی" گرفته تا انتخابات اخیر مجلس و مسئلهی جانشینی رهبر نظام، همگی زیر عنوان مشکلات سیستم در بازتولید خود بررسی میشوند. بحرانزدگی سیستم به خودی خود جامعه را در مقابله با آن پیش نمیاندازد.
در این مقاله با ذکر چند اتفاق مهم سیاسی و اجتماعی در ایران و تحلیل آن ها، تصویری عمومی از حکمرانی سال گذشته شمسی جمهوری اسلامی و حاکمانش پیش روی خواننده ثرار می گیرد.
از آنجا که سیاست «حذف حماس» دستنیافتنی و ناپایدار است، سرنوشت این سیاست موقتی است و تنها سؤال این است که چه مدت طول میکشد تا رهبران جهان اشتباه خود را تشخیص دهند و در این بین چقدر خسارت وارد خواهد شد.