سئوال های زیادی از آقای نوری زاد پرسیده شد سئوال آخر اینکه:"آیا زمان آن نرسیده است که تاریخ را دقیق با روش تحلیل مناسب به دور از هر گونه هیاهو و قلب واقعیت بخوانیم؟ "
1394/02/01
سخنرانی رهبر جمهوری اسلامی پاسخی به مصاحبه رئیس جمهور آمریکا
مجتبی نجفی: به رغم این بدبینی ها، پیش فرض این گزارش موافق تحلیل های مطرح شده بعد از سخنان آیت الله خامنه ای نیست، این تحلیل ها حتی اگر ردی از واقعیت را هم داشته باشند از اهمیت ثانوی برخودار هستند. پیشفرض اصلی این نوشته از این قرار است:" سخنان دیروز آقای خامنه ای پاسخی جامع به مصاحبه رئیس جمهور آمریکا بود". یعنی سخنان دیروز آیت الله خامنه ای واکنش به مصاحبه رئیس جمهور آمریکا با توماس فریدمن بود.
وی در مورد اتفاقات گذشته هم می گوید:" منافع بنیادین ایالات متحده نفت نیست ، زمین نیست. منافع ما در این است همه در صلح زندگی کنند، متحدانمان مورد حمله قرار نگیرند. بشکه های بمب بر سر کودکان ریخته نشود و آوارگی های بزرگ رخ ندهند. منافع ما دراین است که مطمئن شویم منطقه (خاورمیانه)کار می کند و این یک طرح بزرگ است که فکر می کنم توافق هسته ای با ایران نقطه آغاز این طرح است. "
1394/01/17
فرصتی استثنایی در اختیار اعتدال گرایان و جامعه مدنی
آثار روانی و اقتصادی این توافق می تواند جامعه مدنی را پویاتر و حضور نیروهای مدنی در عرصه عمومی را دو چندان کند. بسیج جامعه مدنی تنها در شرایط رفاه اقتصادی و امیدواری نسبت به تغییر میسر است و آثار روانی حل مسئله هسته ای که بخش عمده ای از توان و انرژی ملی را به خود اختصاص داده بود زمینه را برای استقرار هر چه بیشتر اعتدال گرایان در ساختار قدرت فراهم خواهد کرد.
1394/01/14
تحلیل دو روزنامه نگار فرانسوی از تقابل ریاض و تهران
این دو تحلیل گر مسائل خاورمیانه معتقدند عربستان سعودی متحدان قابل اطمینانی ندارد. رئیس جمهور فراری یمن، الهادی تنها می تواند روی بخشی از نیروی ارتش حساب باز کند. کماندوها به وِیژه نیروی گارد ریاست جمهوری تحت تسلط علی عبدالله صالح هستند.
مجتبی نجفی: در تاریخ 12 ساله پرونده هسته ای ایران، تا این اندازه ائتلاف ها روشن و شفاف نبوده اند. جایی که دو رئیس جمهور پراگماتیست در برابر جریان محافظه کار تندرو قرار گرفته اند و مذاکرات را در طول 18 ماه گذشته به نقطه ای رسانده اند که اگر بازگشت ناپذیر نباشد اما عقب گرد از آن نیز کاری سخت و دشوار است.
هم برای ایران و هم برای آمریکا عقبگرد از پیشرفتی که در طول این یک سال و نیم صورت گرفته بسیار دشوار است. تصور کنید برای این قدم های سریع که از زمان انتخاب روحانی به سوی جلو برداشته شده و به واسطه آن تابوی مذاکره مستقیم وزیران خارجه ایران و آمریکا از بین رفته چقدر انرژی مصرف شده و گام گذاشتن به عقب نیز به همان میزان انرژی می خواهد با این تفاوت که عقبگرد از این مسیر هم برای دولت اوباما و هم برای ایران تبعات سنگینی خواهد داشت.
بیشتر از همه چیز به نظر می رسد آقای خامنه ای ضمن اینکه به ضرورت توافق برای اجتناب از مشکلات اقتصادی آگاه است در تلاش است تاثیرات توافق احتمالی بر فضای داخل کشور را مهندسی کند. اول اینکه این احساس نباید به وجود بیاید که جمهوری اسلامی در این مذاکرات تسلیم شده و دوم اینکه آقای خامنه ای هم نباید به عنوان مسئول شکست مذاکرات معرفی شود. در نتیجه مهندسی نتایج توافق احتمالی، به نظر می رسد بیشتر از خود توافق دغدغه رهبر جمهوری اسلامی باشد.
مذاکرات هسته ای به مرحله سرنوشت سازش رسیده است که رهبران باید تصمیم نهایی را در مورد آن بگیرند. اوباما صریحا کارت بازی محافظه کاران تندرو را با تهدید به وتوی تحریم ها نشانه گرفته است آیا روحانی هم اراده و ابزاری برای بر هم زدن نقشه تندروهای ایران در روند مذاکرات را دارد؟
ناسیونالیسم افراطی بدترین پاسخ ممکن به رشد این ناهنجاری است. جایی که ترور و خشونت افزایش می یابد.شاید روزهای بدتری در انتظار پاریس باشد. روزهایی که تروریست های آموزش دیده با خونسردی، عملیات های آدمکشی شان را انجام دهند و میانه روهای سیاسی تحت فشار راست افراطی منزوی شوند.
