محمود احمدی نژاد، رئیس دولت دهم در طول ، هشت سال ریاستش از هر تریبونی برای فشار بر نقاط حساس اسرائیلیها استفاده کرد. او کشتار میلیونها یهودی به دست آلمان نازی (هولوکاست) را افسانه خواند و بارها وعده داد که اسرائیل به زودی از صفحه روزگار محو میشود.
موضع گیری های تند آقای احمدی نژاد، آن هم از تریبون سازمان ملل متحد، بارها با اعتراض جمعی دیپلمات های غربی مواجه شد. بسیاری از چهره های برجسته سیاست ایرانی از جمله مرحوم مهندس سحابی، دکتر ابراهیم یزدی و مهدی کروبی نسبت به تبعات منفی این سیاست ارائیل ستیزی غیر عقلانی هشدار داده بودند.
بی بی سی گزارش داده است خشم و انزجار اسرائیلی ها از شخصیت جنجالی آقای احمدی نژاد اما به معنی آن نیست که اکنون از کنار رفتنش خوشحال باشند.
دن شوفتان، رئیس مرکز مطالعات امنیت ملی دانشگاه حیفا به بی بی سی فارسی گفته است : “احمدی نژاد چهره زشت رژیم ایران است. بنابراین از نظر اسرائیل او برای نشان دادن ماهیت رژیم به افرادی که شاید ساده لوح باشند بسیار مفید بوده است.”
او می افزاید: “اگر شخص باهوش تری جای او بود اما همچنان به ساخت بمب اتمی ادامه می داد، از تروریسم در دنیا حمایت و با مردمش وحشیانه برخورد می کرد، کار ما برای متقاعد کردن افکار عمومی جهان سخت تر می شد. اما احمدی نژاد کار ما را راحت کرد. بنابراین ما به نوعی از پایان دوره رئیس جمهوری او متاسفیم.”
نخست وزیر راستگرای اسرائیل در چهار سال گذشته بی وقفه درباره آن چه خطر ایران اتمی می خواند هشدار داده و تاکید کرده که برای مقابله با برنامه هسته ای ایران از هیچ اقدامی فروگذار نخواهد کرد.
خط قرمزی که بنیامین نتانیاهو در سپتامبر سال ۲۰۱۲ در مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای برنامه اتمی ایران کشید، اوج هشدارهایش ارزیابی می شود.
به باور نخست وزیر اسرائیل، برنامه اتمی ایران خطریست قریب الوقوع علیه موجودیت کشورش، اما به نظر نمی رسد که چنین هشدارهایی باعث شده باشد که مساله ایران مهم ترین اولویت اکثر اسرائیلی ها شود.
تل اشنایدر، روزنامه نگار و وبلاگ نویس اسرائیلی به بی بی سی فارسی گفته است : “بحث عمومی درباره مسایل و مشکلات اقتصادی آن قدر در اسرائیل داغ است که تقریبا هیچ فرصتی برای این که مردم درباره ایران حرف بزنند وجود ندارد.”
اشنایدر افزوده است: “مردم این جا فکر نمی کنند که موضوع ایران خیلی مهم است، مساله اصلی برای آنها اقتصاد است. بنیامین نتانیاهو قادر نیست که تمرکز افکار عمومی را از مسائل اقتصادی به مسائل امنیتی معطوف کند، هرچند سال گذشته تمام توانش را در این باره به کار گرفت.”