جمعی از فعالان سیاسی ایران با صدور بیانبه‌ای ضمن اعتراض به برخوردهای خشن ، غیر قانونی و غیر انسانی با مردم ناراضی ، خواستار عذرخواهی مقامات مسئول از مردم و بویژه خانواده‌های جان‌باختگان شدند.
در بخشی از این بیانیه که نسخه‌ای از آن به سایت ملی – مذهبی ارسال شده آمده‌است: چرا آنان که قرار بود حقوقدان باشند به منش امنیتی- نظامی خود بازگشته اند؟ کدام مقامی از اینکه اعتراض فرودستان شهری را سرکوب کرده به خود خواهد بالید؟ پس از این با چه اعتبار و آبرویی میتوانید تهیدستان را به امید تشکیل مجلسی در راس امور به پای صندوق های رای کشانید؟
متن کامل این بیانیه به گزارش ملی – مذهبی به این شرح است:
به نام خدا
تصمیمات اقتصادی اخیر و برخورد شدید با معترضان نشان میدهد حاکمان ، عبرتی از اعتراضات عمومی پیشین نگرفته اند. آنان که به خیابان آمدند، مستضعفین و ستمدیدگانی بودند که انقلاب برای نجات آنان برپاشده بود. نباید به بهانه برخی خارج نشینان که به دنبال موج سواری هستند ، خیل عظیم معترضان را مقلدان گوش به فرمان سلطنت طلبان و مجاهدین دانست. نباید به اعتبار حضور احتمالی چند تیم تروریستی مردم نگون بخت جان به لب رسیده را باغی و یاغی نامید. نباید به زعم آنکه مقامات امریکایی مدعی حمایت از معترضان هستند عامل نارضایتی اعتراض کنندگان را تحریک بیگانگان قلمداد کرد. مگر میتوان تردیدی بر حضور ساکنان فقیر مناطق حاشیه شهرها در اعتراضات داشت، مگر میتوان کمترین شکی در باره حضور تهی دستان زینبیه اصفهان، اسلام‌شهر تهران ،کوت عبدالله اهواز، و امثال آن در اعتراضات اخیر داشت؟چرا آنان که قرار بود حقوقدان باشند به منش امنیتی- نظامی خود بازگشته اند؟ کدام مقامی از اینکه اعتراض فرودستان شهری را سرکوب کرده به خود خواهد بالید؟ پس از این با چه اعتبار و آبرویی میتوانید تهیدستان را به امید تشکیل مجلسی در راس امور به پای صندوق های رای کشانید؟
بر فرض که خون‌ها شسته شوند، بر فرض که فقرا به زندگی سراسر رنج خود باز گردند، بر فرض که جوانان عاصی در گوشه ای پنهان شوند، بر فرض که دانشجویان راهی بازداشتگاه شده و یا سرخورده به کلاس‌ها برگردند، بر فرض همه‌ی اینها آیا نمی توان پیش‌بینی کرد که در آینده شعله‌های اعتراض باز هم افروخته خواهد شد؟ مگر آموزه‌های دینی به ما نیاموخته‌اند که “الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم”.
ما ضمن اعتراض به برخوردهای خشن ، غیر قانونی و غیر انسانی با مردم ناراضی اعلام میکنیم:
1. عامل اصلی اعتراضات اخیر، نابسامانی ها و بحران های اقتصادی – اجتماعی حاصل از سیاست‌های نادرست حکومت است که جز با اصلاحات ساختاری از طریق آغاز گفتگوی ملی در داخل کشور برای بهبود وضعیت ممکن نیست.
2. اکثر معترضان، ایرانیان ناراضی از “فقر” و “فساد” و “تبعیض” و ناتوان از تامین معیشت خود و خانواده شان بودند. وظیفه هر نظام مردمی عذر خواهی جدی از آنها به سبب تحمیل چنین شرایط سهمگینی است. به ویژه عذرخواهی و دلجویی از خانواده‌های جان‌باختگان وظیفه دینی و انسانی مسئولان امر است.
3. آزادی معترضان بازداشت شده و پرهیز از تکرار رویه های گذشته از جمله تحت فشار قرار دادن بازداشت شدگان می‌تواند راه را برای ایجاد آرامش نسبی و آغاز گفت و گوی ملی برای خروج از بحران فراهم آورد.
4. ما اعتقاد راسخ داریم به‌‍‌رغم همه‌ی فشارها باید از هر گونه اعمال خشونت پرهیز کرد. .بی تردید گسترش دامنه خشونت کمترین دستاوردی برای مدافعان منافع ملی، تمامیت ارضی، عدالت و آزادی نخواهد داشت.
سی ام آبان 1398
هاشم آقا جری- قربان بهزادیان نژاد – سید علیرضا بهشتی – علیرضا بهشتی شیرازی – حبیب الله پیمان – علیرضا رجایی – حسین رفیعی – رضا رییس طوسی- فریدون سحابی – احسان شریعتی – فیروزه صابر – کیوان صمیمی- طاهره طالقانی- ابوالفضل قدیانی – نظام الدین قهاری- فاطمه گوارایی- محمد محمدی اردهالی- سعید مدنی
