محمدی گیلانی و شُریح قاضی

سال ۸۸ هم دم از اعدام می‌زد و از قول او گفته شده سران «فتنه» باید حذف بشوند. با اینکه همچون «شُریح قاضی» نماد بی‌عدالتی بود، با رأی هیئت وزیران دولت احمدی نژاد نشان درجه یک عدالت گرفت.

آنان «ابوبکر البغدادی» را به عنوان راهبر عقیدتی و «امام» خودشان بر سر زبانها انداخته‌اند تا به رخ «الظواهری» و گروه‌های رقیب مثل «جبهه النصره لأهل الشام» بکِشند.

گفته می‌شود با تجاوز آمريکا و نيروهای ائتلاف به عراق فاتحه قرارداد سايکس ـ پيکو خوانده شده اما چنين نيست، پايه‌ها و پيامدهای آن زد و بند پليد تا به امروز بر اين منطقه تأثيرگذار بوده‌است.
می‌بينيم برای خاورميانه خواب‌های تازه ديده می‌شود و «سايکس ـ پيکو»‌های جديد هم در راه‌ است.

خاطرات خانه زندگان (۴۷)

در دادگاه تأکید کرد که فدایی شاه بوده و حاضرم تمام زندگی‌ام را در راه اعلیحضرت بدهم. بعد پیراهن خودش را بالا زده و عکس رضاشاه را که روی شکم و سینه‌اش خالکوبی کرده بود نشان داد. پشتش هم عکس‌های شاه و تاج سلطنت را خالکوبی کرده بود.

خاطرات خانه زندگان (۴۶)

برای بررسی هر قضّیه‌ای (از جمله قیام ۱۵ خرداد سال ۴۲) نباید کمر آن را گرفت و باید کل روند حرکت را در نظر داشت، حقیقت تمامیت است و شناخت هر چیز باید شناخت یک تمامیت باشد. رژیم شاه با اعدام طیب و حاج اسماعیل رضایی القا می‌کرد که گویا اعتراض به خودکامگی و حکومت برآمده از کودتا آبشخوری جز امثال رمضان یخی و مصطفی زاغی و هفت کچلون نداشته‌است.

هفتم اردیبهشت سال ۱۳۵۱ ساواک در بولتن ویژه شماره ۱۰۲۳ به ضبط دستخط اصفر بدیع‌زادگان (دستورالعمل‌های وی در مورد چگـونگی ادامـه فـعالیت بـقایای سازمان) اشاره نموده و یادآور می‌شود که بدیع‌زادگان در صدد بوده آن را به خارج از زندان ارسال دارد.

خاطرات خانه زندگان (۴۴)

خاطرات خانه زندگان قصه نیست. نردبان است نردبان آسمان. آسمان نهان درون که در ژرفا و پهناوری کم از آسمان برون نیست.

خاطرات خانه زندگان (۴۳)

تصمیم‌های آنی و تغییر ناگهانی سیاست‌هایی که گاه قابل اجرا هم ‏نبودند، نشان می‌داد شاه برنامه روشن و حساب‌شده‌ای ندارد و نمی‌داند چه بایدش کرد