بسیار - و بعضاً از طرف دوستداران بازرگان- عنوان می گردد که او به دنبال قدرت نبود بلکه اتمام حجت. این گزاره اما بیان کننده همه حقیقت در حق این شخصیت نادر تاریخ سده اخیر میهن ما نمی باشد زیرا که به باور من از آن نوعی خودمحوری، انعطاف ناپذیری و بی تفاوت بودن به سرنوشت جمعی یک ملت استنباط می شود، در حالی که مدارک تاریخی به جا مانده از آن دوران دقیقاً عکس این مدعا را ثابت می کند. این راست است که بازرگان شیفته قدرت نبود اما قدرت سیاسی قانون مند و دمکراتیک را قبول داشت و در قبول آن لحظه ای درنگ نداشت. می دانیم که او تنها کسی بود که جمهوری اسلامی را با صفت دمکراتیک آن می خواست.