هرکس که با الفبای علوم انسانی این زمان آشنا باشد سخن از "ذات گرایی " برای یک دین نمی کند. دینی که در آن صدها وهزاران تفسیر از آن وجود دارد و بسیاری از باورمندان خوانش های خشونت گرا را کاملا بر باطل می دانند . یکی دین اسلام را دین رحمت می خواند و بر آن مبنا هرگونه تساهل و تسامح را روا می دارد و دیگری از قاصم الجبارین می گوید و کشتن هر دگر اندیشی را صوابی بزرگ می داند. یکی ترور می کند که به بهشت برود و دیگری، یعنی حافظ ، همه مسلمانان را به مدارای با دشمنان فرا می خواند