ظالم سرکوب می تواندبکند، ولی ظلم مثل آب زیر پی است که نظام را می پوساند تا فرو ریزد .و این به دنبال دو مکانیسم است: یک ظالم هر روز مستبدتر می شود و کمتر تاب تحمل نظر مخالف را خواهد داشت. بهمین سبب کم کم انسان های متفکر و صاحب نظر از اطرافش پراکنده می شوند. زیرا لازمه مشاورت و نظر دهی پخته استقلال است .در آخر تنها کسانی می مانند که ذوب در رهبر هستند. و آنان نیز دو دسته اند: یا نوکر صفتان زیرکی هستند که تمام تلاششان در آن است که در یابند رهبر چه چیز را می پسندد تا هر لاطائلی باشد تحویل او بدهند . شعار اینان آن است که ما نوکر آقائیم نه نوکر بادمجان. یا کسانی که چنان احمق و نادانند که خود تفکری ندارند، و کله خالی آنان از گفته های رهبر پر است ،و مثل طوطی سخنان صاحبشان را تکرار می کنند
- 1398/11/08
