در چنین شرایطی باید از دنیا خواست تا تحریم‌ها تنها معطوف به مساله هسته‌ای ایران نباشد. بلکه معطوف به مسائل حقوق شهروندی شهروندان شود تا در شرایطی که تاوان سیاست‌های غلط حکومت و تحریم‌ها را مردم می‌دهند نفعی هم از این تحریم‌ها ببرند.
.
در استانبول هیچ گونه تصمیمی به جز توافق بر سر نشست بعدی در بغداد گرفته نشد. تنها نکته مثبت نشست استانبول این بود که سعید جلیلی به عنوان نماینده ایران، نیم ساعت از ظهور امام زمان و خاطرات جن خود تعریف نکرد و خیلی شفاف اعلام کرد که ایران آماده مذاکره و حل مساله است.
همینطور آقای جلیلی در این نشست بیش از پنج بار به صراحت تکرار کرده است که تحریم‌ها تعلیق شود و یا برای مدت سه ماه از اول ماه جولای به تاخیر بیافتد که این درخواست ایشان هم با پاسخ منفی خانم اشتون روبرو شده و به او گفته‌اند که شما باید قدم‌هایی بردارید تا دنیا باور کند که به سمت اعتماد سازی می‌روید.
آنچه که در بغداد ممکن است رخ دهد، با توجه به پیام‌هایی که ایران منتقل کرده و سفری که آمانو به ایران داشته ، این است که ایران آماده بازدید از تاسیسات هسته‌ای خود است و توقع دارد که تحریم‌های اعمال شده علیه ایران هم برداشته شود. در حالی که در این سو هیچ یک از کشور‌ها چنین برداشتی ندارند. در همین اجلاس سران کشورهای صنعتی که روسیه نیز حضور داشت، حاضران به اتفاق آراء بر این نکته تاکید کردند که ایران باید در جهت شفاف سازی گام بردارد و پس از بازرسی‌ها و راست آزمایی‌هایی که صورت خواهد گرفت، از فشار تحریم‌ها به تدریج کاسته خواهد شد. همچنین در همین نشست جی هشت حاضران تاکید کردند که هیچ یک مانع از اعمال تحریم دیگری علیه ایران نخواهند شد.
در بغداد ایران به احتمال بسیار زیاد، اعلام خواهد کرد که اجازه بازرسی به سازمان‌های بین المللی را خواهد داد و غنی سازی بیست درصد را به طور کلی تعلیق می‌کند. در این سو غرب هم حق غنی سازی تا پنج درصد ایران را به رسمیت خواهد شناخت.
اما اینکه تحریم‌ها را لغو و یا کم کند، ممکن نیست چرا که پارلمان اروپا و امریکا این اجازه را نخواهند داد و شاید پس از چندین مرحله راست آزمایی این امکان به وجود بیاید که بخشی از این تحریم‌ها لغو شد. احتمالا در این نشست بر سر دور بعدی مذاکرات هم توافق خواهند کرد و از جولای تا نوامبر نیز به خاطر انتخابات ریاست جمهوری در امریکا نشستی برگزار نخواهد شد.
جمهوری اسلامی چنان چه نتواند کشورهای غربی را به لغو تحریم‌ها وادارد، به احتمال فراوان به دنبال پلان دوم خواهد رفت و از مذاکره کنندگان خواهد خواست تا تحریم‌های نفتی را که از جولای آغاز خواهد شد، به مدت سه ماه به تاخیر بیاندازد. چنانچه کشورهای غربی این درخواست ایران را بپذیرند، در همین وضعیت هم تحریم‌هایی که کنگره امریکا مصوب کرده، بانک‌ها، شرکت‌های حمل و نقل و بیمه را به شدت زیر فشار خواهد برد و فشار بر ایران ادامه خواهد داشت.
تحریم‌هایی که اعمال شده فشار زیادی را به اقتصاد ایران وارد کرده است و نه تنها دولت که بازار، تولید و تجارت را هم تحت فشار قرار داده و تورم و رکود زیادی را به ایران تحمیل کرده است. دود این تحریم‌ها به چشم مردم می‌رود و مردم در سال پیش رو به خاطر سیاست‌های نابخردانه‌ای که حکومت و شخص آقای خامنه‌ای در پیش گرفته، متحمل فشارهای بسیار سنگین تری خواهند شد. البته برخی از این فشار‌ها هم نتیجه سیاست‌های اقتصادی مرگبار دولت احمدی‌نژاد بوده و به تحریم‌ها ربطی ندارد. اما تحریم‌ها این فشار‌ها را تشدید می‌کند.
در چنین شرایطی باید از دنیا خواست تا تحریم‌ها تنها معطوف به مساله هسته‌ای ایران نباشد. بلکه معطوف به مسائل حقوق شهروندی شهروندان شود تا در شرایطی که تاوان سیاست‌های غلط حکومت و تحریم‌ها را مردم می‌دهند نفعی هم از این تحریم‌ها ببرند.
به عنوان نمونه قانونی که به تازگی در دستور کار کنگره قرار دارد، هر کشوری که تجهیزات شنود یا کنترل شهروندان را به دولت ایران بفروشد، مشمول تحریم‌های امریکا خواهد شد. حال باید این تحریم‌های بین المللی اعمال شده، خواست‌هایی چون آزادی بیان، آزادی زندانیان سیاسی و برگزاری انتخابات آزاد بدون نظارت استصوابی و تحت نظر ناظران بین المللی را هم از دولت ایران مطالبه کند. تا مردمی که این فشارهای شدید را تحمل کرده‌اند، حداقل نفعی هم ببرند. همانند تحریم‌هایی که علیه برمه، افریقای جنوبی و بسیاری از دیکتاتوری‌های امریکای جنوبی اعمال شد و نتیجه داد.
توجه : این مطلب متعلق به قبل از مذاکرات اخیر هسته ای در بغداد است.
سایت ملی – مذهبی محلی برای بیان دیدگاه‌های گوناگون است.
