ملی مذهبی _ نوروز روز نو است
نو از درون کهنه می آید اما به خاطره طعم نو دارد.
اما نوروز خود قدیمی است قدمتش تا اول خلق طبیعت است.
ما در دورن این قدیم، به جدید می آییم.
همین می شود که نوروز جذاب است، اگر نوروز فقط نو بود چیزی نداشت؛ این که نوروز در درون خود تاریخی عظیم به قدمت تاریخ یک حوزه تمدنی حمل کند، نوروز را می تواند نوروز کند.
حوزه تمدنی که ایرانی نامیده می شود، نوروز دارد اما این نوروز به حوزه های دیگر نیز سر کشیده اما در نهایت با نام ایران شناخته می شود و با جغرافیایی که خراسان بزرگ بخشی از آن است تا سرزمین های که امروز در آن سوی مرزهای کشورهای دیگر هستند اما در حوزه تمدنی ایرانی قرار می گیرند.
اما گفنیم که نوزوز قدیم را در دل خود دارد برای این است که مهر است و نوروز مهر خود را بر هر دوره ای از تاریخ ایران زده است.
این مهر آن قدر محکم است که به هر زبانی و دینی که ایران را در خود گرفته با شکل فرهنگی و اراسته گی در آن حضور داشته است.
سبزه و گل و گیاه و ماهی پذیرای و نماد حیات است و شیرینی و شراب در انواعش نمادی از اغار حوزه تمدنی است که با غذا هایش شناخته می شود. بر سر سفره قران است که زمانی اوستا بوده و دیوان حافظ و … که تنوع تمدنی این حوزه تمدنی را نشان می دهد که بی گمان جای خالی فرهنگ ها و اثار ادبی دیگری در خود دارد که هنوز کشف نشده است.
نوروز برای این نوروز است که در نوروز ما را به قدیمی ترین مرحله تاریخی خودمان با امید و نشاط پیوند می دهد و اعلام می کند در سخت ترین ساعات این سرزمین زندگی، باید شادی و امید همراه هم بیاید چرا که ایران می ماند و چگونه ماندش به مردمش بستگی دارد.
نوروز می گوید من بستر ماندگاری ایرانم اما چگونه بودنش را سعی شما مردم تعیین می کند. پس من هر سال می ایم اعلام می کنم که تاریخی کهن دارید و زندگی و شرایط متنوع در این تاریخ کنار هم زیسته است. اما این شما هستید که آن را می سازید پس ایران را توسعه یافته و شاد کنید و این شادی تلاش می خواهد بدون تحمل سختی شادی نمی آید اما در زمان سختی هم لحظه ای شاد باشید تا شادی را فراموش نکنید ؛ پس نوروز را اندکی شادی باید.
