ملی مذهبی _ جناب آقای دکتر محسن رنانی سلام علیکم ؛ مقاله جنابعالی را خواندم علی رغم فضایی که علیه دکتر پزشکیان ایجاد شده و بنظر جامعه با خبر معرفی کابینه ایشان به شوک فرو رفته و دچار سرخوردگی شدیدی شده است و بنظر می رسد که خیل کثیری از افراد نیز در همان بادی امر از پزشکیان مایوس و نا امید شدن ایجاد امید توسط جنابعالی کاری بس سخت و فداکاری ارزشمندی می باشد.
هرچند که از پزشکیان انتظار نداشتیم که کابینه آنگلا مرکل را جایگزین کابینه مادرو کند ولی حداقل از ایشان انتظار انجام تعهدات خویش را داشتیم هر چند که ایشان منکر ارائه هرگونه تعهدی باشند ولی جامعه از گفتمان پزشکیان تعهداتی را برداشت نموده و علی رغم هرگونه انکار، برداشت‌های جامعه بصورت ذهنی در بطن ذهن و اندیشه ایرانیان به عنوان تعهد ، نقش بسته و جامعه به هیچ عنوان عدم ارائه هرگونه تعهدی توسط پزشکیان در ایام انتخابات را قبول نخواهد کرد و او را با این تعهدات ارزیابی خواهند که در اولین تعهد، ایشان ناکام مانده و برخلاف آن کابینه را معرفی کرده است .
چنانکه مستحضر هستید هرچند که اصل بر شایسته سالاری است ولی این شایستگان صرفاً به فلات مرکز ایران تعلق ندارند بلکه هستند شایستگانی که در میان اقوام و مذاهب دیگر زندگی می کنند مگر اینکه شایستگی را با معیار ژن برتر سنجید که دیگر عرضی نیست
اما اگر قبول کنیم که شایستگان بسیاری هم در میان اقوام و سایر مذاهب و حتی زنان به عنوان نیمی از جامعه وجود دارد آیا ترکیب کابینه مسعود نشانی از بکار گیری این شایستگان دارد ؟!
اگر نیمی از کابینه را خارج از معرفی شورا به جهت وفاق ملی قلمداد کنیم که در این وفاق سهم ۶۰ درصدی تحریم کنندگان اصلاً نادیده انگاشته شده و در همان ابتدا آن ۶۰ درصد به فراموشی سپرده شده اند حتی در آن نیمی دیگر از کابینه که توسط شورای راهبری انتخاب شده کدام یک از وزرای معرفی شده نشانه ای از تعهد مسعود در بکارگیری و احقاق حقوق اقوام و مذاهب دارد؟!
تا جایی که حتی این تبعیض را ترک ها یا همان آذربایجانیها هم احساس کرده و امروز صدای آنها هم همانند سایر اقوام بلند شده است چه برسد به سایر اقوام و مذاهب.
جناب رنانی عزیز ایران برای همه ایرانیان است ولی متاسفانه بنظر می رسد حتی در آن نیمه کابینه انتخابی شورای راهبری هم توجه چندانی به زنان ، اقوام و مذاهب نشده است و حتی ترکیب خود آن شورا نیز چندان چنگی به دل نمی زند و خود آن شورا و وزرای معرفی شده آن نیز شایستگان پیرامون ایران را به حاشیه زده و دنبال شایستگانی از ژن های برتر در فلات مرکزی ایران بوده است و این از همان مقاله اول جنابعالی که با هشدار به مسعود که به بهانه ایجاد موج حمایت اقوام هر گونه قوم گرایی و طایفه گری را برای ایشان منع کردید چنین استنباط می شود.
در حالی که اگر عادلانه به موضوع هم نگاه می کردیم سبد رای پزشکیان از پیرامون ایران بوده و برخلاف هیاهو تبلیغات انجام یافته ، اصلاح طلبان تاثیر چندانی در آن نداشته و این از آنالیز آرای استان‌های فلات مرکزی ایران محرز و مشخص می باشد که علی رغم مشارکت نسبتاً بالا و پایگاه رای اصلاح طلبان ولی اکثریت رای به جناب جلیلی تعلق گرفته است.
اما این رای پیرامونی برای مسعود حاصل نشد مگر به خاطر وعده های ایشان در خصوص احقاق حقوق اقوام و مذاهب
آیا جنابعالی منکر وجود شایستگانی در میان اقوام و مذاهب می باشد ؟!
که اگر چنین نیست پس آثار انتخاب آن شایستگان در آن نیمه کابینه در کجاست؟!
فراتر از این آیا سهم نیمی از جامعه معرفی ۱ وزیر از زنان می باشد ؟! آیا جنابعالی منکر شایستگی بانوان ایرانی هستید که با ظرافت خاص پیشگامان بزرگترین جنبش اجتماعی ایرانیان در ۴۰ سال اخیر بوده اند که هنوز که هنوز است با مقاومت مدنی خویش جنبش را زنده نگه داشته و علی رغم سرکوب شدید هسته سخت قدرت توانستند دستاوردهای ملموسی داشته باشند.
لذا اولین ارزیابی از عملکرد جناب پزشکیان برخلاف تعهدات ایشان استنباط شده و حداقل برای اقوام و مذاهب برخلاف تعهدات صورت پذیرفته و این آش چنان شور بوده که صدای ترک ها را هم درآورده که در اینخصوص مطالب جناب اعلمی از نمایندگان ادوار تبریز قابل تامل می باشد.
فاما جناب رنانی عزیز برخی دیگر از تعهدات پزشکیان هر چند که ایشان منکر چنین تعهداتی هم باشد ولی مستنبط جامعه از گفتمان ایشان مربوط به اختیار آزادی انتخاب حجاب و جمع آوری گشت ارشاد ، رفع فیلترینگ ، برگرداندن دانشجویان و اساتید تعلیقی و اخراجی به دانشگاه ، رفع تبعیض سهمیه بندی قبولی دانشگاه و … می باشد.
او که در تعیین وزیر سنی نتوانست در مقابل قشری گرایان و تمامیت خواهان مذهبی بایستد چگونه خواهد توانست در خصوص آزادی اختیار پوشش عمل نماید .
جناب رنانی بزرگوار بنظرتان نسل نو خواسته از او عدم انجام این تعهد را خواهد پذیرفت؟!
بنظرم امکان سازش و توان اقناع اقوام و مذاهب خیلی سهل تر از امکان اقناع کردن این نسل است.
انجام این تعهدات نیاز به ۲ سال صبر و انتظار ندارد که جنابعالی ارزیابی کابینه را حداقل به ۲ سال دیگر احاله دادید بلکه همانگونه که در مقاله «چقدر زود دیر می شود» معروض داشتم در عرض ۶ ماه قابل ارزیابی است و نیاز به همچون پروژه های میان مدت و دراز مدت در حوزه اقتصاد و تغییر ریل سیاست های خارجی ندارد بلکه کافیست اراده گردد و اگر اراده ای در پشت آن بوده باشد بار مالی و لجستیکی چندانی هم ندارد و در همین ماه های اول قابل سنجش و ارزیابی است و از آنجایی که ارتباط نسل جدید با این مسائل فعلاً بیشتر از مواردی چون اقتصاد می باشد و از طرف دیگر هم عجول و کم طاقت بودن این نسل اگر حداکثر در ۶ ماه اول انجام نپذیرد خیلی زود دیر خواهد شد و جامعه چاره ای نخواهد داشت جز اینکه همراه نسل جوان از مسعود عبور خواهد کرد .
ولی این عبور بنظر دیگر آخرین پرده از نمایش باشد و دیوار بی اعتمادی را چنان در جامعه گسترش دهد که به هیچ وجه نتوان آن را جبران نمود و چنان موج عظیمی از نافرمانی های مدنی و اعتراضات را ایجاد کند که پایان مبارک را رقم زند.
از طرف دیگر جناب رنانی عزیز به دلیل بی اعتمادی های مستمری که به وجود آمده مخصوصاً نیز عدم اخذ آلارم مثبت از کابینه ، جامعه به این حرکت حاکمیت مبنی بر پذیرش و آغاز انجام تغییرات و اصلاح امور به دیده تردید و با سوء ظن نگاه کرده و آن را نوعی فریب و عقب نشینی تاکتیکی جهت رفع و رجوع مشکلات خویش می داند بر عکس نظر حضرتعالی هیچ سیاستی مبنی بر اجازه بازگشت اخراج شدگان حداقل در لیست کابینه مشاهده نگردید لذا جامعه حاضر به اعطای فرصت و اتخاذ سیاست صبر و انتظار ندارد و اگر در حداقل زمان قدم هایی برداشته نشود و گشایش هایی حاصل نگردد ته مانده امید چنان فرو خواهد ریخت که اگر حتی حاکمیت با صداقت نیز قصد تغییر داشته باشد جامعه آن را نپذیرفته و اجازه انتظار و مشاهده به بار نشستن نتایج را نخواهند داد که در این صورت دولت مسعود نتنها پایانی مسعود نخواهد داشت ولی قطعاً آن پایان مبارک خواهد بود.
به امید اعتلا و پیروزی ایران و ایرانی
