هر وقت صحبت از موانع اشتغال و رفع این موانع به میان می‌آید، قانون کار را هدف می‌گیرند و ادعا می‌کنند محدودیت‌ها و شرایط دست و پاگیرِ این قانون، مانع می‌شود که سرمایه‌داران در کشور به صرافت ایجاد کسب و کار جدید بیفتند و به همین ترتیب، هر زمان صحبت از بحران‌های بیمه‌ای و ورشکستگی صندوق‌های تامین اجتماعی می‌شود، قوانین تامین اجتماعی را هدف می‌گیرند و ادعا می‌کنند این قوانین به خاطر بخشندگی مفرط و برخورداری بی‌حسابِ مستمری‌بگیران از منابع صندوق، راه را برای ورشکستگی هموار کرده‌اند.
پنجم اکتبر روز جهانی معلم است. روزی که معلمان و کادر آموزشی در سراسر جهان به دغدغه‌ها و مطالبات خود می‌اندیشند و اهداف درازمدت شغلی و صنفی خود را بازتنظیم می‌نمایند؛ در ایران سالهاست که مطالبه‌گری معلمان با عبور از سطح مطالبات و خواسته‌های معیشتیِ صرف، چند مولفه‌ی عمقی‌تر را نیز دربرگرفته است: حق تشکل‌یابی آزاد و مستقل، لزوم ارائه آموزش رایگان و کیفی به همه دانش‌آموزان و مقابله با روند روبه رشدِ «کالایی‌سازی آموزش».
احسان سلطانی می‌گوید: چهار عامل تورم‌سازِ اساسی، نرخ تورم از تابستان ۹۸ تا امروز را افزایش داده است؛ یک- افزایش ۱۴۰-۱۵۰ درصدی نرخ ارز، دو- حذف ارز دولتی ۴۲۰۰ تومانی برای کالاهای اساسی، سه- افزایش نرخ تورم بخش خدمات و چهار، سه برابر شدن قیمت بنزین در سال قبل.
مسیری که آقاجری تصویر می‌کند، مسیرِ بی‌حقوق‌سازی کارگران فنی و متخصص و ایستایی ناگزیر طبقاتی آنها در دهه‌های گذشته است؛ این کارگران علیرغم تخصص بسیار، علیرغم تلاش فراوان و با وجود استحقاق و لیاقت بسیاری که دارند، باید همیشه یک کارگرِ حداقل‌بگیرِ ساده باقی بمانند؛ چراکه شرکت‌های نسل جدید هرگز اجازه نمی‌دهند کارگران از جایگاه حداقلی خود صعود کنند و به برخورداری برسند!
