بیش از ۵۰ تن از زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین به طرح پوشش اجباری و گزینشی سازمان زندان‌ها که عدم رعایت آن از سوی زندانیان سیاسی بهانه‌ای برای عدم اعزام ایشان به بیمارستان شده است؛ اعتراض کردند.
به گزارش هرانا، این زندانیان ضمن برشمردن نام هفت تن از همبندیان خود و گزارش وضعیت بیماریهای ایشان، نسبت به وضعیت مخاطره آمیز ایشان ابراز نگرانی کردند.
متن نامه این زندانیان به شرح زیر است:
محرومیت از بیمارستان، بعلت عدم تمکین در برابر تحقیر و توهین
“مدتی است که طرح پوشش اجباری لباس موهن زندان برای بخش عمده‌ای از زندانیان بند ۳۵۰ اوین، مشکلات جدی پزشکی، ایجاد نموده و مانع اعزام آنان به بیمارستان و توقف معالجات گردیده که برخی از موارد آن بشرح ذیل می‌باشد:
آقای اسداله هادی: ۵۶ ساله مبتلا به بیماری حاد قلبی و گردش خون و عروق، آرتروز، که تا کنون برای چهارمین بار از اعزام ایشان جلوگیری بعمل آمد.
آقای محمد صائمی: ۶۱ ساله مبتلا به بیماری شدید کلیوی، گوش، آرتروز گردن، دیسک کمری و… که برای دومین باراز اعزام ایشان به بیمارستان جلوگیری بعمل آمده.
آقای محسن دانشپور مقدم: ۷۰ ساله مبتلا به بیماری قلبی، آرتروز، پروستات که هفته گذشته از اعزام ایشان به بیمارستان جلوگیری بعمل آمد.
آقای سیدمحمدابراهیمی: ۳۹ ساله مبتلا به بیماری حاد ریوی و دیسک کمر که از اعزام ایشان جلوگیری بعمل آمد.
آقای مهدی ساجدی فر ۳۵ ساله مبتلا به بیماری مری و مشکل بلع و احتمال سرطان مری که بعلت عدم هماهنگی، با حضور پزشک متخصص و اصرار برپوشیدن لباس، معالجه ایشان متوقف شد.
آقای محمود دولت آبادی: ۵۵ ساله که از بیماریهای ریوی، دیسک کمر، آرتروز وقلب رنج می‌برد، درتاریخ چهارشنبه ۸/۹/۹۱ از اعزام ایشان جلوگیری بعمل آمد.
وحید اصغری: ۲۶ ساله توقف جراحی تنفسی، مشکل شنوایی که از اعزام ایشان جلوگیری بعمل آمد.
ما امضا ء کنندگان زیر ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضعیت مخاطره آمیز نامبردگان فوق، محرومیت از اعزام به بیمارستان و توقف معالجات که تهدید جانی برای آنها درپی دارد و اجبار غیر قانونی زندانیان به پوشیدن لباس توهین آمیز را محکوم نموده و خواستار اعزام سریع‌تر و ادامه معالجات آنها می‌باشیم، ما ضمن هشدار نسبت به عواقب خطیر این کوتاهی وبی توجهی‌ها به سلامت زندانیان بی‌دفاع، مسئولیت هر گونه پیشامد و نقص جسمانی را بعهده دستگاه قضایی دانسته و خواهان برچیده شدن بساط پوشیدن اجباری و یونیفرم موهن زندان می‌باشیم.
