حسین شریعتمداری در شماره امروز روزنامه کیهان در یادداشتی با عنوان «عذر تقصیر» از وزرایی که بر اساس اخبار، طی نامه‌ای خواستار ایجاد گروهی موازی دولت برای مدیریت کشور شده بود عذرخواهی کرد و عنوان داشت مضمون نامه خلع ید از دولت نبوده است و این گروه از وزرای سابق در پی تقویت دولت بوده‌اند و نهایتاً از این وزرا عذرخواهی کرد. در این یادداشت که بخشی از آن عینان در زیر آمده است میخوانیم:
در بخشي از يادداشت روز كيهان– 5/6/91- با عنوان «شيرازه اين كتاب» كه به استقبال از بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار هيئت دولت با ايشان اختصاص داشت، آمده بود «ساز وكارهاي پيشنهادي دلسوزان نظام و مردم الزاماً بايستي در بستر دولت دنبال شود. نكته اي كه متاسفانه چند هفته قبل از سوي برخي مسئولان قبلي دولت به غفلت ناديده گرفته شده و با ارسال نامه اي خواستار تشكيل گروهي از نخبگان و صاحبنظران براي پي گيري اموري شده بودند كه مطابق قانون در حوزه ماموريت و مسئوليت دولت است» و گلايه شده بود كه چرا اين نامه را رسانه اي كرده اند.
در همان شماره از كيهان اظهارات آقاي منوچهر متكي وزير سابق امور خارجه و يكي از امضاءكنندگان نامه مورد اشاره چاپ شده بود كه در آن توضيح داده بود «طي يك سال ونيم گذشته جمعي از اعضاي سابق دولت هاي نهم و دهم با برپايي جلساتي به بررسي مسائل مختلف و كلان كشور مي پردازند» ايشان با تاكيد بر اين كه جلسات ياد شده هيچگونه نماد سياسي نداشته است به بررسي مسائل اقتصادي و تحليل و ريشه يابي برخي مسائل از جمله تورم، نوسانات ارزي، مسئله انرژي، نظام پولي و بانكي در اين جلسات اشاره كرده و گفته بود «حاصل جلسات فوق براساس يك تصميم جمعي توسط تيمي 5 نفره از وزراي سابق به همراه راهكارهاي پيشنهادي نگارش و تدوين شد و با امضاي حدود 15 نفر از اعضاي اين جلسه براي رهبر معظم انقلاب ارسال شد.» آقاي متكي توضيح داده اند كه «در هيچ كجاي نامه از رئيس جمهور و يا خلع يد وي از نوع ادعاهاي مطرح شده سخني به ميان نيامده و تفسيرهاي گوناگون مانند ستاد فراقوه اي كه عمدتاً از سر بي اطلاعي بيان شده در اين نامه ذكر نشده است
اخبار و گزارش هاي موثق ديگري كه به كيهان رسيده است نيز توضيحات آقاي متكي درباره نامه ياد شده را تاييد مي كند و نشان مي دهد كه برخلاف دروغ بافي روزنامه ايران كه متاسفانه برخي ديگر از شخصيت هاي سياسي نيز با استناد به همان ادعاي كذب و مغرضانه به آن پرداخته بودند، در نامه ياد شده هيچ پيشنهادي بيرون از حوزه ماموريت دولت و يا موازي با آن مطرح نشده و نويسندگان نامه صرفا از سر دلسوزي در پي كمك به دولت براي غلبه بر پاره اي از مشكلات اقتصادي بوده اند. البته اين گلايه از آقاي متكي و ساير امضاءكنندگان نامه در ميان بود كه چرا نزديك به ده روز پس از توهم پراكني روزنامه ايران و حلقه انحرافي درباره نامه ياد شده به فكر توضيح افتاده اند؟! اگرچه به نظر مي رسد سكوت آقايان به اين علت بوده است كه نخواسته اند در پروژه تفرقه افكني حلقه انحرافي كه مانند بسياري از موارد ديگر با بهره گيري غيرقانوني از روزنامه ايران كليد خورده بود، وارد شوند.
و اما، كيهان اگرچه همزمان با يادداشت مورد اشاره و در همان نسخه از روزنامه، اظهارات جناب متكي در جمع ائمه جماعت و روحانيون شهرري را نيز درج كرده و پوشش داده بود ولي نگارنده به عنوان نويسنده يادداشت مزبور و مدير مسئول كيهان انكار نمي كند كه در نوشته خود بي آن كه بخواهد در حق نويسندگان نامه ياد شده– علي رغم ارادت قلبي و قبلي كه به آنان دارد– جفا كرده است كه اميد است وجيزه پيش روي ترجماني از پوزش به خاطر آن بي دقتي باشد و روز شمارين نيز در محضر قاضي آن روز كه شاهد امروز است، به شمار آيد.»
