ملی مذهبی _ در حالی که جامعه جهانی به آتش‌بس شکننده میان ایران و اسرائیل چشم دوخته، جمهوری اسلامی در داخل کشور سرکوب مردم را شدیدتر از پیش دنبال می‌کند، به طوری که بازداشت‌ها اکنون به شکل فله‌ای ادامه دارد. سازمان‌های حقوق بشری نیز هشدار می‌دهند که شمار اعدام‌ها در ایران به سطحی بی‌سابقه رسیده است.
به گزارش دویچه وله، رسانه‌های وابسته به سپاه از جمله تسنیم و فارس اخیرا از بازداشت دست‌کم ۷۰۰ نفر و اعدام شش نفر به اتهام ارتباط با اسرائیل و “جاسوسی” خبر دادند. اما آمار واقعی به گفته منابع حقوق بشری بیشتر از آمارهای رسمی است.
دنیا امیرپور اسلام‌شناس “ایرانی-آلمانی” در گفت‌وگویی با مجله آلمانی “پابلیک-فوروم” گفت، از زمان آغاز جنگ تاکنون “بیش از ۹۰۰ نفر” در ایران بازداشت شده‌اند.
این اسلام‌شناس با انتقاد از حملات اسرائیل به خاک ایران افزود: «بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل با این اقدام خود به اعتراضات داخلی ایران نه‌تنها کمک نکرده، بلکه آسیب هم رسانده است.»
امیرپور خاطرنشان کرد: «نتانیاهو واقعا فکر می‌کرد مردم ایران هم‌زمان با بمباران اسرائیل به خیابان‌ها می‌آیند؟»
بنا به گفته تحلیلگران، جمهوری اسلامی که در جریان حملات اسرائیل آسیب‌پذیر و ضعیف ظاهر شده بود، اکنون تلاش می‌کند با سرکوب گسترده و ترس‌افکنی داخلی، ضعف خود را پنهان کند.
جمهوری اسلامی مدعی است که بازداشت‌شدگان اقدام به “جاسوسی از مراکز نظامی، ارسال اطلاعات محرمانه برای موساد، و یا ذخیره‌سازی سلاح و پهپاد برای کمک به اسرائیل” کرده‌اند.
سرکوب، ایجاد رعب و وحشت و ادامه برخورد با ناقضان حجاب اجباری
رادیو سراسری آلمان “دویچلند فونک” و شبکه خبری “ان‌تی‌وی” پیام حسین رونقی، فعال حقوق بشر ایرانی در شبکه اجتماعی اکس (توییتر سابق) را منتشر کرده‌اند که گفته است، “نیروهای امنیتی به‌طور کامل روی سرکوب مردم تمرکز کرده‌اند”.
رونقی تاکید کرده است که تعقیب زنان به دلیل “نقض قانون حجاب اجباری” همچنان ادامه دارد.
فراتر از اتهامات “جاسوسی”، ده‌ها نفر دیگر نیز به دلیل انتقاد از عملکرد جمهوری اسلامی در جنگ بازداشت شده‌اند.
یکی از آن‌ها مطهره گونه‌ای، فعال پیشین دانشجویی پس از آغاز جنگ میان ایران و اسرائيل، به‌دلیل نوشتن جمله “شما حتی نمی‌توانید فرماندهان خود را محافظت کنید” در شبکه اکس بازداشت شد. او ۲۶ اسفند ۱۴۰۳ پس از گذراندن یک‌سال حبس به جرم “تبلیغ علیه نظام”، از زندان آزاد شده بود.
“اعدام ابزاری برای ارعاب و سرکوب مخالفان”
به گفته سازمان حقوق بشری “بنیاد عبدالرحمن برومند” مستقر در آمریکا، هدف از این اقدامات سرپوش گذاشتن بر نارضایتی عمومی از “حمله تحقیرآمیز اسرائیل به ساختار نظامی و امنیتی حکومت ایران” است.
این نهاد مدافع حقوق بشر می‌گوید، جمهوری اسلامی با اعمال “ترس و خشونت سیستماتیک”، تلاش می‌کند از شکل‌گیری و سازماندهی نیروهای مخالف جلوگیری کند.
سازمان “مانیتورینگ حقوق بشر ایران” گزارش داده است از ابتدای سال جاری میلادی تاکنون بیش از ۵۷۰ نفر در ایران اعدام شده‌اند.
موج اعدام‌ها علاوه بر زندانیان سیاسی شامل افراد متهم به جرائم عادی نیز می‌شود، اما فعالان حقوق بشر بر این باورند که بسیاری از این احکام، ابزار ارعاب و سرکوب حکومت علیه مخالفان است.
در این میان شرایط برای زندانیان سیاسی بویژه با حمله اسرائیل به زندان اوین سخت‌تر شده است. جمهوری اسلامی در این رابطه فقط به ارائه آمار کلی بسنده کرده و درباره وضعیت زندانیان سیاسی گزارشی ارائه نکرده است اما خود زندانیان تلاش کردند با ارسال نامه درباره اوضاع خود گزارش دهند.
رضا خندان: اوین به پایان رسید، اما سرکوب، شکنجه و اعدام ادامه دارد
طی روزهای اخیر، صفحه اینستاگرامی “آزادی رضا خندان”، زندانی سیاسی با انتشار یادداشتی به قلم او، جزئیات حمله به زندان اوین و انتقال شبانه زندانیان به زندان بزرگ تهران را شرح داد.
رضا خندان، همسر نسرین ستوده، کنشگر و مدافع حقوق بشر در بخشی از یادداشت خود تشریح کرد که “سوار بر اتوبوس، در حال ترک زندان اوین بوده؛ زندانی که حالا دیگر چیزی جز ویرانه‌ای از خشونت و سرکوب نیست”.
رضا خندان ۲۳ آذر سال ۱۴۰۳پس از یورش نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی به منزلش، بار دیگر بازداشت شد. او اولین بار همراه با فرهاد میثمی، پزشک و فعال حقوق بشر در شهریور ۹۷ به اتهام “اجتماع و تبانی علیه امنیت” و “تبلیغ علیه نظام” به شش سال زندان محکوم شد.
این فعال اجتماعی همچنین افزود: «زندان اوین، که تاریخش سراسر شکنجه، تیرباران، اعدام و جنایت بوده، نماد بی‌همتای خشونت و سرکوب است. این زندان به پایان خود رسید، اما بازداشت، شکنجه، اعدام و… در زندان‌های ایران هنوز پایان نیافته و تنها محل آن در حال تغییر است.»
بعد از بمباران اسرائیل گزارش‌های متعددی از تخریب بخش‌هایی از زندان اوین منتشر شد.
دو نقطه از زندان اوین روز دوشنبه دوم تیر مورد هدف حمله ارتش اسرائیل قرار گرفت. پس از این حمله اعلام شد، بسیاری از زندانیان در شرایطی سخت، با پابند و دستبند مشترک از زندان اوین به زندان‌های قرچک ورامین، تهران بزرگ و قزل‌حصار منتقل شده‌اند و شرایط محل اسکان آنان بسیار غیربهداشتی و آلوده است.
گروهی از خانواده‌های زندانیان سیاسی، فعالان حقوق بشر و کاربران شبکه اجتماعی ایکس با هشتگ “زندانی ما کجاست” خواستار شفاف‌سازی درباره محل نگهداری و سلامت زندانیان شدند اما حکومت به درخواست خانواده‌های زندانیان سیاسی پاسخی نداده و تاکنون در اینباره اطلاعاتی ارائه نکرده است.
