ملی مذهبی _ نشریه بریتانیایی اکونومیست با انتشار تحلیلی به ابعاد سیاست «فشار حداکثری» دولت دونالد ترامپ برای مقابله با برنامه هسته‌ای ایران پرداخته که بیش از هر زمانی نگرانی‌ها در مورد ابعاد نظامی آن افزایش یافته است.
به گزارش یورونیوز؛ اکونومیست در این تحلیل که روز پنجشنبه منتشر کرد، نوشت: «ایران در داخل و خارج کشور دچار مشکل شده است. در فاصله کمتر از یک سال، این کشور یک رئیس جمهور، سه متحد (رهبران سوریه، حماس و حزب‌الله)، چندین سایت تولید موشک و تمام بهترین سیستم‌های دفاع هوایی خود را از دست داده است. این کشور دارای یک اقتصاد در حال احتضار، یک بحران رو به تزاید انرژی و مردمی ناراضی است. جای تعجب نیست که رژیم به یکی از معدود تیرهای باقیمانده در ترکش یعنی برنامه هسته‌ای خود تکیه کند.»
نشریه بریتانیایی سپس به محتوای گفتگوی اخیر خود با رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اشاره کرد و نوشت که «جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگری به بمب نزدیک شده است.»
اکونومیست یادآور شد که ایران پس از خروج آمریکا در برجام که طی دوره نخست ریاست جمهوری دونالد ترامپ رقم خورد، ظرفیت و سطح غنی‌سازی اورانیوم را افزایش داده و اینک می‌تواند اورانیوم مورد نیاز برای ساخت پنج بمب اتمی را طی حدود یک هفته غنی کند. به نوشته اکونومیست، ایران برای ساخت کلاهک انفجاریِ بمب نیز بین ۱۲ تا ۱۸ ماه زمان نیاز دارد.
پس از این مقدمه، نشریه بریتانیایی این سوال را مطرح کرده است که در مواجهه با این توان هسته‌ای چه باید کرد؟
اکونومیست با یادآوری تمایل تعدادی از سران اسرائیل برای دست زدن به اقدام نظامی علیه تاسیسات هسته‌ای ایران و نیز کاهش توان انتقام‌گیری حماس و حزب‌الله، آسیب دیدن پدافند هوایی یران در نتیجه حمله هوایی اسرائیل و نفوذ جاسوسان اسرائیلی در نظام جمهوری اسلامی، نوشت: «تنها چیزی که اسرائیل به آن نیاز دارد این است که آمریکا بمب‌های سنگرشکن را در اختیار این کشور قرار دهد و در مواجهه با انتقام اجتناب ناپذیر ایران به آنها کمک کند.»
اما چرا آمریکا با این اقدام مساله هسته‌ای ایران را یکبار برای همیشه حل نمی‌کند؟
در پاسخ به این سوال، نشریه بریتانیایی نوشت: «حمله بسیار خطرناک خواهد بود: می‌تواند منطقه خاورمیانه را بهم بریزد و آمریکا را سال‌ها درگیر آرام کردن آن کند. حتی یک کارزار بمباران مداوم (تاسیسات هسته ای ایران) توسط آمریکا نمی‌تواند دانش هسته‌ای ایران را از بین ببرد. اما در این میان فرصتی برای دیپلماسی وجود دارد که به نظر می‌رسد آقای ترامپ مشتاق آن است.»
اکونومیست با اشاره به این که دونالد ترامپ قصد دارد با احیای سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران و سخت‌گیری علیه قاچاق نفت این کشور، رهبران جمهوری اسلامی را به تن دادن به راهکار دیپلماسی وادار کند، نوشت که همزمان بریتانیا، فرانسه و آلمان نیز می‌توانند اعمال مجدد تحریم‌های سازمان ملل را علیه ایران از طریق فعال‌سازی مکانیسم ماشه کلید بزنند، اقدامی که فشار را بر تهران افزایش می‌دهد.
نشریه بریتانیایی یادآور شد: «اگر قرار است رویکرد سخت‌گیرانه‌تر آقای ترامپ به ثمر برسد، باید هدفی منسجم داشته باشد. برخی از تندروها مایلند از فشار اقتصادی برای سرنگونی رژیم ایران استفاده کنند. این قابل درک است که حکومت ایران یک حکومت دینی در حال زوال است که بسیاری از مردم آن از آن متنفرند و در عین حال با یک بحران جانشینی نیز رو به رو است. اما اگر به گوشه رینگ برده شود، ممکن است از میدان مبارزه بیرون بپرد. اما در حال حاضر، رهبران ایران تصمیم نگرفته‌اند که آخرین حکم را برای ساخت بمب صادر کنند. پس هدف آقای ترامپ باید حفظ وضع موجود باشد.»
اکونومیست پیش‌بینی کرده که دونالد ترامپ همزمان با افزایش فشارها بر تهران، توافقی را پیشنهاد می‌کند که «شامل رفع تحریم‌ها و حمایت از عادی‌سازی مداوم روابط با عربستان سعودی است، مشروط بر این که رژیم ایران دو اقدام عملی را انجام دهد.»
نشریه بریتانیایی اقدام اول را محدود کردن جدی برنامه هسته‌ای ایران و اقدام دوم را این دانسته که ایران برای همیشه از فعالیت‌های منطقه‌ای مشکل‌زا دست بردارد و به حمایت نظامی از حماس، حزب‌الله و حوثی‌های یمن پایان دهد.
اکونومیست برآورد کرده که چنین توافقی مطلوب دو طرف باشد چرا که هر طرف را ملزم می‌کند تا امتیازات بیشتری نسبت به برجام به دست آورند.
