ملی مذهبی _ «جمال عاملی»، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، علی رغم آنکه دچار بیماری مفصلی مزمن و خودایمنی است و با وجود تاکید پزشک بر فوریت و ضرورت درمان، بیش از چهار ماه است با نظر مسئولین زندان، از دریافت دارو و ادامه درمان محروم مانده است.
این فعال سیاسی در بهمن‌ماه سال گذشته به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به یک سال حبس تعزیری محکوم شد و از ۱۸ فروردین امسال برای اجرای حکم به زندان اوین منتقل شد.
جمال عاملی، به بیماری اِی‌اِس (Ankylosing spondylitis) و همچنین پسوریازیس مبتلا است. اِی‌اِس نوعی بیماری مفصلی پیش‌رونده، مزمن و خودایمنی است که اغلب ستون فقرات و استخوان‌های لگن را درگیر می‌کند. در صورت عدم درمان این بیماری، آسیب‌های جبران‌ناپذیری به نخاع و سپس دیگر ارگان‌های داخلی از جمله کلیه، کبد و مغز وارد می‌گردد و درموارد حاد نیز احتمال از کارافتادن این اندام‌ها و مرگ وجود دارد. پسوریازیس نیز بیماری مرتبط با دستگاه ایمنی بدن و یک بیماری ژنتیکی است و محرک‌های آن استرس، صدمه به پوست، برخی داروها و عفونت هستند. گفتنی است که وجود ساس در زندان اوین، موجب تشدید بیماری پسوریازیس او نیز شده است.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌وایر، اکنون و با گذشت بیش از چهارماه، جمال عاملی هیچ‌کدام از داروهای خود را دریافت نکرده است. علی‍‌رغم مکاتبه پزشک معتمد زندان و اعلام و تأکید بر «فوریت و ضرورت» درمان این بیماری، مسئولین زندان همچنان او را از دریافت دارو و درمان محروم کرده‌اند.
عدم مصرف داروهای اصلی بیماری اِی‌اِس باعث تجربه دردهای بسیاری در طول روز در بیماران مبتلا به آن می‌شود. تنها پاسخ مسئولین و بهداری زندان اوین به ناتوانی در به خواب رفتن به دلیل درد شدید در ستون فقرات و همچنین خشکی صبحگاهی مفاصل وی، تجویز مسکن و در نتیجه افزودن ناراحتی‌های گوارشی و درد معده به مشکلات پیشینش است.
همچنین مخالفت با درخواست پابند الکترونیکی با این توجیه که «به زندانیان موسوم به امنیتی پابند تعلق نمی‌گیرد» و استنکاف از بررسی وضعیت توسط پزشکی قانونی گوشه‌هایی دیگر از کارشکنی‌های دستگاه امنیتی و مسئولین زندان اوین در مورد جمال عاملی است.
برابر نص صریح «آیین نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور»، مسئولیت تأمین بهداشت و سلامت و همچنین معاینه، معالجه، تهیه دارو بویژه بیماری‌هایی که مطابق نظر پزشک، ضرورت و فوریت درمان دارند بر عهده موسسه است و در صورت بروز آسیب بدنی به زندانی، حسب مورد موجب مسؤولیت مدنی، کیفری و تخلف اداری مسؤولین مربوطه خواهد بود.
بنا بر ارزیابی‌ها و راستی‌آزمایی گزارش‌ها در این مورد توسط «کمپین حقوق بشر ایران»، از تاریخ ۱۰ خرداد تا ۲۵ مرداد ۱۴۰۳ (اول ماه ژوئن تا ۱۵ ماه اوت سال ۲۰۲۴ میلادی)، دست‌کم ۳۴ زندانی سیاسی، در زندان‌های مختلف ایران، به‌طور «نظام‌مند» و «عامدانه» از دسترسی به خدمات درمانی مناسب محروم شده‌اند.
