ملی مذهبی _ صد و بیست وسومین روز اعتراضات ایران درحالی آغاز می‌شود که عزم بین‌المللی برای قرار دادن سپاه پاسداران در فهرست سازمان‌های تروریستی، پس از اعدام علیرضا اکبری، معاون پیشین وزارت دفاع به اتهام جاسوسی برای بریتانیا، قوت گرفته است.
گفته می‌شود که در پارلمان بریتانیا، احزاب این کشور در قرار دادن سپاه در لیست سازمان‌های تروریستی به اجماع رسیده‌اند.همچنین، امروز قرار است به دعوت چند شخصیت و تشکل مخالف جمهوری اسلامی، تجمعی مقابل ساختمان پارلمان اروپا در استراسبورگ فرانسه، با هدف ترغیب نمایندگان پارلمان به قرار دادن سپاه پاسداران در فهرست سازمان‌های تروریستی اتحادیه اروپا برگزار شود. بر اساس گزارش‌ها، ایرانیان از سراسر اروپای به این شهر در شمال شرق فرانسه آمده‌اند تا در این تجمع اعتراضی شرکت کنند.روند صدور احکام اعدام برای معترضان بازداشت‌شده به اتهام‌های محاربه و افساد فی‌الارض همچنان ادامه دارد. وکیل جواد روحی، از بازداشت‌شدگان اعتراضات جاری در آمل از محکومیت موکلش به سه بار اعدام خبر داد.
اعتماد: پدر کیان پیرفلک «عملا توانایی حرکتی از ناحیه پایین تنه ندارد»
سجاد پیرفلک، برادر میثم پیرفلک، پدر کیان، کودک ده‌ساله‌ای که شصت روز پیش در جریان اعتراضات شهر ایذه به ضرب گلوله کشته شد در گفتگو با روزنامه اعتماد درباره آسیب‌های وارده به برادرش گفت: «طبق گزارش پزشكان متاسفانه يكي از گلوله‌ها به قسمت ساكرال (قسمت تحتاني ستون فقرات) وارد شد و آسيب بسيار جدي به اعصاب آن ناحيه وارد كرده به‌طوري‌كه اعصاب مربوط به اندام‌هاي تحتاني آسيب كاملا جدي ديده‌اند و علاوه بر آن مهره‌هاي ۴ و ۵ كمري هم در اثر گلوله شكسته شده‌اند و ميثم عملا توانايي حركتي از ناحيه پايين‌تنه ندارد و حتي نمي‌تواند بنشيند يا بايستد. پزشكان اصطلاح پاراپلژي را براي مشكل حركتي ايشان به كار برده‌اند.»
میثم پیرفلک که در حادثه کشته‌شدن پسرش مورد اصابت گلوله قرار گرفته از آن زمان در بیمارستان بستری بود و پس از ۶۰ روز مرخص شده است. وی مدت‌ها از جان‌باختن کیان بی‌اطلاع بود و همزمان با مراسم جهلم پسرش از این حادثه مطلع شد.
وزیر کشور جمهوری اسلامی خواستار برخورد با چهره‌های هنری و ورزشی حامی معترضان شد
به گزارش خبرگزاری فارس، احمد وحیدی، وزیر کشور جمهوری اسلامی ایران در مورد بازگشت چهره‌های هنری و ورزشی که به عنوان حمایت از معترضان از صدا و سیمای دولتی ایران خداحافظی کرده بودند به این رسانه گفت: «همه باید خودشان را متعهد به قوانین بدانند و در چارچوب آن عمل کنند و این مساله برای همه شهروندان صادق است؛ اعم از مجریِ رسانه، هنرپیشه، ورزشکار، سیاستمدار و… همه باید در چارچوب قوانین عمل کنند. اگر کسی در چارچوب قوانین عمل نکرد این وظیفه برهمگان است که علاوه بر اینکه از او بخواهند در چارچوب قانون عمل کند دستگاه قضائی هم در زمان مناسب به وظیفه‌اش عمل کند و آنها را مورد خطاب قرار دهد؛ در همین راستا اگر توبیخ یا مجازاتی لازم است آن را اعمال کند، این موارد هم شامل آنهاست. گر اقداماتشان در حد تخلف بوده باشد ممکن است دستگاه های ذی ربط به آنها تذکر دهند، باید بررسی کرد فعلی که انجام داده‌اند مجرمانه بوده یا تخلف؛ اگر مجرمانه باشد دستگاه قضائی باید برخورد کند و اگر تخلف باشد دستگاه ذی ربط باید با آن موضوع برخورد کند.» این درحالی است که شمار بسیار از هنرمندان، ورزشکاران و چهره‌های شاخص فرهنگی ایران از آغاز اعتراضات جاری ایران در همبستگی با معترضان انصراف خود از همکاری با رسانه‌های وابسته به حکومت جمهوری اسلامی را اعلام کرده‌اند.
تاکنون ۵۲۴ معترض از جمله ۷۱ کودک در اعتراضات جاری ایران جان‌باخته‌اند
خبرگزاری هرانا از جان‌باختن ۵۲۴ معترض از جمله ۷۱ کودک در اعتراضات جاری ایران تا روز ۲۵ دی خبر داد. این خبرگزاری همچنین تعداد بازداشت‌شدگان را ۱۹۴۰۱ نفر تخمین زد که هویت ۴۹۷۳ نفر از آنها شناسایی شده است.
روایت لیلا حسین‌زاده از «جنایتی هولناک» علیه زندانیان زن در زندان عادل‌آباد شیراز
لیلا حسین‌زاده، فعال صنفی دانشجویی و زندانی سیاسی که به قید وثیقه موقتا از زندان عادل‌آباد شیراز آزاد است، با انتشار رشته توئیتی وضعیت زنان این زندان را «هولناک» توصیف کرد و نوشت: «اکثر اتاق‌ها پنجره ندارند. تهویه ندارند. دو راهروی عمود بر هم که یک راهرو چند پله پایین‌تر از دیگریست، همان راهرو که سه اتاق دارد، که زندانی‌هایی که چندسال آنجا مانده‌اند به مشکلات تنفسی و ریه گرفتار شده‌اند. راهروی بالایی ۵ اتاق دارد،۲ اتاق قتل و مواد چسبیده به محل اعدامند. یعنی حبسشان با شنیدن مداوم صدای اعدام گره خورده. همه ماجرا این نیست.قتلی‌های زنان عادل‌آباد اکثرا شوهرکشی کرده‌اند. قصه تکراری بسیاری این است: در کودکی باجبار شوهر داده شده‌اند، اکثرا ازدواج فامیلی. زمان گذشته و فهمیده‌اند زندگیشان را نمیخواهند، نه راهی برای فرار، نه راهی برای طلاق. بسیاری با مردی دیگر رابطه گرفته‌اند و دریک لحظه‌ی تبانی، شوهر را کشته‌اند. حالا خودشان و معشوقشان همدستان قتل، زندانیان قتل. یک روز صدای اعدام را که شنیدیم، صبح در راهرو پچ‌پچه بود، که هم‌جرم فلان زن که در اتاق قتل زندانیست، بالای دار رفته. یک لحظه باخودم فکر کردم یعنی این صدای ضجه‌های معشوقش بود که شنید؟ صدای دار معشوقش بود که صریح می‌شنید؟ بله. ۴ اتاق راهروی بالایی روزمره درگیر شنیدن فریادهایی هم هستند که از زیرزمین زیر پایمان می‌آید. نمی‌دانم این زیرزمین محل نگهداری اعدامیان بود یا چنانچه در بند شایعه بود سیاسی‌ها را آنجا کتک میزنند.»
وی در مورد وضعیت بهداشتی زندانیان افزود: «تنفس زندانیان راهروی پایینی و گوش زندانیان راهروی بالایی تحت شکنجه مداوم است. ظرف را باید در آبخوری می‌شستیم که در محیط توالت و حمام است، هیچ سینک ظرفشویی در کار نیست(بجز اتاق نوجوان) همان‌جا که دست و پا و دماغمان را می‌شستیم و مادران کودکانشان را می‌شستند، ظرف می‌شستیم. خود زندانیان سعی کرده بودند تفکیکی بگذارند، که مثلا دو شیر آب برای ظرف و دو شیر آب دیگر برای شستشوی دیگر، تفکیکی که در تراکم جمعیتی بالا اغلب شکست می‌خورد. وقتی دمای آب استخری می‌شد، وقت حمام بود. سردمان بود و می‌گفتند به دلیل استفاده زیاد از مخزن آب فرصت نمی‌کند داغ شود!»
خانم حسین‌زاده راجع‌به وضعیت رسیدگی پزشکی در این زندان نوشت: «رسیدگی پزشکی بند به معنای دقیق کلمه فاجعه بود. زندانی دیابتی با زخم پایی که هر دم گسترده‌تر می‌شد و پاسخ به او این بود: طبیعی است. بی هیچ تمهیداتی افراد را با اچ آی وی مثبت یا هپاتیت رها می‌کردند، بارها تقاضای تست هپاتیت دادم و وقعی ننهادند. همه چیز طبیعی بود، ما حتی بابت قرص مسکن، بابت مسکن! با خساست بهداری مواجه بودیم و گهگاه زندانیان بی دسترسی به مسکن درد می‌کشیدند. زندانبان‌ها در مواجهه با حال بد زندانیان، بارها آرزوی مرگ برایشان می‌کردند. حتی درخصوص الهام افکاری وقتی در اعتصاب غذا بود و خون بالا آورده بود و حالش بد بود و نگران جانش بودیم، یک بار که بچه‌های اتاق معترضین زندانبان‌ها را صدا زدند تا به دادش برسند، زندانبان پس از یک ربع، آرام قدم برمی‌داشت و داد میزد: بمیره، به درک. و اعتراض شدید من برایش شوکه کننده بود، این‌چنین برایشان تحقیر عادی بود. لک سیاه بزرگ روی گونه، داغ آب تصفیه نشده عادل آباد است بر صورت زندانیان.»
سیامک نمازی اعلام اعتصاب غذا کرد
سیامک نمازی، زندانی دوتابعیتی ایرانی-آمریکایی در نامه‌ای به جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده اعلام اعتصاب غذا کرد.
آقای نمازی که از سال ۱۳۹۴، به اتهام همکاری با دولت‌های خارجی به ده سال زندان محکوم شده است در این نامه نوشت: «در گذشته از شما درخواست کردم که به قوه تشخیص نیک و شر خود رجوع کنید و عزم خود را برای بازگرداندن گروگان‌های آمریکایی در ایران جزم کنید. بی‌فایده بود. ما نه تنها در ایران زندانی باقی می‌مانیم، بلکه شما حتی به خانواده‌های ما اجازه ملاقات هم نمی‌دهید.»
وی همچنین در نامه خود با درخواست از آقای بایدن می‌افزاید: «تنها چیزی که می‌خواهم این است که در هفت روز آینده یک دقیقه را به تفکر در باره مصیبت گروگان‌های آمریکایی در ایران اختصاص دهید. فقط یک دقیقه از وقت شما به ازای هر سال از زندگیم که در زندان اوین از دست دادم پس از آن‌که دولت آمریکا که می‌توانست مرا نجات دهد، برای آزادیم هیج نکرد. افسوس، چون در این زندان محبوسم، هر آنچه می‌توانم به شما ارائه دهم رنج مضاعف خویش است. بنابر این، برای این هفت روز از غذا خوردن امتناع می‌کنم، به این امید که با این کار شما از درخواست کوچک من امتناع نورزید.»
