ملی مذهبی _ نرگس محمدی، زندانی سیاسی در نامه تازه‌ای از زندان اوین نوشته است: «پوشاندن موی زنان بر خلاف ادعای حکومت دینی، برای “حفظ حرمت زنان” و “کنترل شهوت جنسی مردان” در جامعه نبود. در واقع پوشاندن موی ما برای “حفظ قدرت استبداد” و “ارضا شهوت قدرت‌طلبی مستبدانه مردان” حکومت بود.»
این سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ایران در نامه خود که تاریخ تیرماه ۱۴۰۲ را دارد و روز شنبه ۲۲ ژوئیه (۳۱ تیرماه) در حساب اینستاگرام او منتشر شده است، می‌افزاید: «اکنون جهان شاهد است که “قدرت امتناع” زنان، “قدرت استبداد” حکومت دینی را در هم شکسته است.»
روزنامه نیویورک تایمز روز جمعه ۱۲ خرداد در گزارشی، به شرح زندگی نرگس محمدی پرداخت و او را “صدای خاموشی‌ناپذیر” معرفی کرد که حتی در زندان هم برای آزادی مبارزه می‌کند.
این گزارش می‌گوید، نرگس محمدی برای مبارزه در سال‌های گذشته بهای گزافی پرداخته کرده که جدایی از خانواده تنها یکی از آنهاست.
خانم محمدی در نامه خود می‌گوید: «حجاب اجباری، دسیسه حکومتی استبدادی برای بسط “سرکوب”، نهادینه کردن عنصر “تسلیم”، انتشار عامل “جبر” و “خشونت(پنهان)” و کوبیدن میخ “سلطه‌گری” در جامعه بوده است.»
او حجاب اجباری را “دسیسه حکومتی دینی و زن‌ستیز برای انقیاد، سلطه بر زن و حذف زنان از عرصه عمومی” می‌داند و می‌گوید: «اگر کارکرد حجاب اجباری برای حکومت، بسط سلطه و سرکوب و عقب نشاندن زنان بود، برداشتن حجاب اجباری درست در نقطه مقابل آن اقدامی برای تحقق حقوق زنان و گامی برای شکستن قدرت سرکوب و سلطه‌ی حکومت دینی استبدادی است. از همین روی، حکومت وحشت زده در تقلایی سخت برای جلوگیری از آن است که البته خودش هم امیدی به سرانجامش ندارد.»
“حجاب اجباری فقط مساله زنان نیست”
از نظر این فعال حقوق بشر، حجاب اجباری فقط مسئله زنان نیست، بلکه “مسئله کل جامعه، مسئله‌ای برای آزادی و رهایی از استبداد، مسئله‌ای برای عدالت و رهایی از ظلم و ستم، مسئله‌ای برای تحقق صلح، دموکراسی و حقوق بشر و رهایی از خشونت و تبعیض است”.
او نتیجه می‌گیرد که “هیچ کس با هر مرام و اندیشه و عقیده‌ای نمی‌تواند نسبت به آن [حجاب اجباری] بی‌اعتنا باشد”.
نرگس محمدی در این نامه تأکید می‌کند: «ما زنان به قدرت و جایگاه تاریخی و مبارزاتی تعیین‌کننده‌ای برای ایجاد تغییرات انقلابی و زندگی بنیاد و صلح‌طلبانه دست یافته‌ایم و یقین داریم که “قدرت امتناع” و “قدرت سرپیچی” ما از تمکین به حجاب اجباری، “قدرت استبدادی حکومت دینی” را خواهد شکست.»
ادامه پرونده‌سازی نهادهای امنیتی علیه نرگس محمدی
فرزندان نرگس محمدی در سال ۱۳۹۱ همراه پدرشان از ایران به مقصد فرانسه خارج شدند. نرگس محمدی در رابطه با آخرین ملاقاتش با فرزندان خود پیش از این در نامه‌ای نوشته بود: «کیانا در ملاقاتی که داشتیم گفت، مامان تو که نیستی ما می‌رویم پیش تقی تا تو بیایی. وقتی برگشتی ما هم می‌آییم. وقتی بچه‌ها بعد از خداحافظی آخر رفتند نتوانستم به بند برگردم. در تابستان به حیاط رفتم پاهایم را روی آسفالت داغ گذاشتم و دست‌هایم را رو به آسمان بردم.»
تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی به تازگی در گفت‌وگو با روزنامه نیویورک تایمز به تشکیل سه پرونده جدید در سال جاری برای همسرش اشاره کرده و گفته است: «احتمال دارد به خاطر این سه پرونده قضایی جدید، محکومیت‌های بیشتری برای نرگس در نظر گرفته شود.»
نرگس محمدی در اوایل تیرماه سال جاری در جریان اکران مستند “شکنجه سفید” در پارلمان اروپا در نامه‌ای به برگزارکنندگان تاکید کرد که گذار از نظام جمهوری اسلامی خواست مردم ایران است. این زندانی سیاسی در پیامی که از سوی همسرش قرائت شد، فشار برای رعایت موازین حقوق بشر در ایران را ضروری خواند.
او در نامه خود به پارلمان اروپا بر “تعرض به زنان در سلول‌های انفرادی” جمهوری اسلامی تاکید کرد و گفت: «سلول انفرادی و شکنجه سفید قابل تقلیل به عناصر برسازنده‌اش نیست.»
نرگس محمدی در این پیام یادآوری کرد که حتی اگر افراد در سلول انفرادی مقاومت کنند، نشکنند و به اعتراف اجباری تن ندهند، از اثرات پایدار و ویرانگر آن گریزی ندارند.
مستند “شکنجه سفید” که روایتگر آزار و شکنجه زندانیان سیاسی و عقیدتی در سلول‌های انفرادی است، بر اساس کتابی به همین نام به نویسندگی نرگس محمدی ساخته شده است.
