ملی مذهبی _ هفت زن زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین با انتشار نامه‌ای انزجار خود را از حکم اعدام و هرگونه «شکنجه» روحی و روانی چون تهدید به اعدام اعلام کرده و از مردم خواسته‌اند برای توقف حکم «اعدام» معترضین از پای ننشینند.
در این نامه که در صفحه اینستاگرام نرگس محمدی منتشر شده آمده است: «ما زنان زندانی سیاسی در محبسی به سر می‌بریم که سایه شوم احکام «اعدام» و تهدید به «مرگ» بر سر تعدادی از هم‌بندی‌های‌مان سنگینی کرده است.»
امضا کنندگان این نامه با اشاره به فشارها بر زندانیان محیط زیستی، سپیده کاشانی و نیلوفر بیانی که علی‌رغم همه مخاطرات احتمالی، «به افشای ابعاد جنایت و سرکوب در تاریک‌خانه‌های امنیتی» پرداخته‌اند، قدردانی کرده‌اند.
نیلوفر بیانی، از متهمان پرونده موسوم به «محیط زیستی‌ها»، سال ۹۸ در نامه‌ای از «شدیدترین شکنجه‌های روحی و روانی، تهدید به شکنجه فیزیکی و تهدیدهای جنسی» خبر داده بود.سپیده کاشانی نیز هفته پیش در نامه‌ای از بازجویی‌های طولانی همراه با «هتک حرمت» خبر داد.
هفت زن زندانی سیاسی در اوین نوشته‌اند: یکی از منزجرترین ابزارهای بازجویان برای اعمال فشار برای اخذ اعتراف، نمایش صحنه «اعدام» برای زندانیان محیط زیستی بوده است بوده است.
نویسندگان این نامه تاکید کرده‌اند که تهدید به «اعدام» در تنهایی و بی‌کسی سلول‌های انفرادی، فاصله چندانی با «اعدام» ندارد.
این زندانیان سیاسی نوشتند که مریم حاج حسینی، یکی دیگر از همبندیانشان که از برگزيدگان و منتخبان علمی کشور است، به مدت ۴۱۲ روز در خانه امن وزارت دفاع در منطقه‌ای دور از شهر تهران در حبس بوده و همواره با تهدید حکم «اعدام» به موجب اتهام «افساد فی الارض» مواجه بوده است.
هفت زن زندانی سیاسی همچنین نوشته‌اند که مهوش شهریاری و فریبا کمال‌آبادی، دو شهروند بهایی، از بدو بازداشت به دلیل باورهایشان، با تهدید حکم «اعدام» به موجب اتهام «افساد فی الارض و جاسوسی» مواجه بوده‌اند.
آنها با اشاره به اعدام شیرین علم هولی در سال ۸۹ به اتهام ارتباط با پژاک، تاکید شده است فشارهای روانی و شکنجه‌های جسمی علیه زینب جلالیان برای اخذ اعتراف دروغ مبنی بر انجام عملیات مسلحانه صورت گرفت که او هرگز نپذیرفت.
هستی امیری، نوشین جعفری، رها عسگری‌زاده، سپیده قلیان، نرگس محمدی، عالیه مطلب‌زاده و بهاره هدایت امضاکنندگان این نامه هستند.
