ملی مذهبی _ تقریباً شش ماه پس از حمله گروه تروریستی حماسبه اسرائيل و آغاز جنگ، شورای امنیت سازمان ملل روز دوشنبه ۲۵ مارس (۶ فروردین) برای نخستین‌بار با صدور قطعنامه‌ای، خواستار آتش‌بس فوری در باریکه غزه تا پایان ماه رمضان و آزادی بدون قید و شرط همه گروگان‌های اسرائیلی شد و همچنین بر لزوم افزایش کمک‌های بشردوستانه برای غیرنظامیان و حفاظت از جان آنها تاکید کرد.
این‌بار ایالات متحده به عنوان نزدیک‌ترین متحد اسرائيل، این قطعنامه را وتو نکرد، بلکه به آن رای ممتنع داد. قطعنامه شورای امنیت، توسط ۱۰ عضو غیردائمی این شورا تنظیم شده بود که ۱۴ عضو به آن رای موافق دادند.
قبل از شروع رای‌گیری، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائيل تهدید کرده بود که اگر آمریکا از حق وتوی خود استفاده نکند، او سفر برنامه‌ریزی شده دو نماینده خود به واشنگتن را لغو خواهد کرد.
با تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای برقراری فوری آتش‌بس در غزه فشارهای بین‌المللی بر اسرائيل و گروه تروریستی حماس بیشتر خواهد شد ولی سوال اینجاست که این قطعنامه چه تاثیری بر عملکرد اسرائيل یا حماس برای ادامه جنگ خواهد داشت؟
آمریکا از زمان آغاز جنگ، سه بار از حق وتوی خود علیه قطعنامه‌های مربوط به آتش‌بس در غزه استفاده کرده و در بهترین حالت، نمایندگان ایالات متحده در سازمان ملل خواستار وقفه کوتاه جنگ در نوار غزه شده بودند.
از سوی دیگر و با توجه به افزایش تلفات غیرنظامیان و خطر قریب‌الوقوع قحطی در بخش‌هایی از نوار ساحلی غزه، آمریکا اخیراً فشارها و انتقادها بر اسرائیل را افزایش داده است.
جو بایدن، رئيس جمهوری آمریکا دهم مارس و در مصاحبه‌ای با شبکه خبری “ام‌اس‌ان‌بی‌سی” رویکرد نتانیاهو در رابطه با جنگ غزه را نقد کرده و گفته بود “این رویکرد بیش از آنکه برای اسرائیل مفید باشد، به آن ضرر می‌زند.” رئیس‌جمهور آمریکا اضافه کرده بود که نخست‌وزیر اسرائیل “حق دارد از کشورش دفاع کند و به تعقیب حماس ادامه دهد، اما باید به انسان‌های بیگناهی که در پی این اقدامات جانشان را از دست می‌دهند، بیش از این توجه داشته باشد.”
رئیس‌جمهور آمریکا افزود حمله احتمالی اسرائیل به شهر رفح در جنوب غزه برای او “خط قرمز” محسوب می‌شود.
آمریکا همچنین برای نخستین‌بار در روز جمعه ۲۲ مارس برای برقراری آتش بس در نوار غزه، قطعنامه‌ای پیشنهادی به شورای امنیت سازمان ملل ارائه کرد که توسط نمایندگان چین و روسیه وتو شده بود.
پیش‌نویس قطعنامه وتو شده که برای تائيد، به رای حداقل ۹ کشور از ۱۵ کشور عضو نیاز داشت، بر “نیاز به آتش‌بس فوری و پایدار برای محافظت از غیرنظامیان هر دو طرف جنگ، امکان رساندن کمک‌های بشردوستانه ضروری و کاهش درد و رنج مردم” تأکید می‌کرد.
شورای امنیت سازمان ملل نیز در کنار این قطعنامه، از تلاش‌های بین‌المللی برای “دستیابی به چنین آتش‌بسی همراه با آزادی همه گروگان‌ها” و همچنین طرح تشکیل دو کشور حمایت کرده بود.
