او اگرچه امور مسلم دینی و اصول اخلاقی و ارزشهای اجتماعی ملت عراق را از پایه­ های قانون اساسی می­ داند[12]، اما نقش دین در قانون اساسی و نظام آموزشی و قضایی را به نمایندگان منتخب ملت واگذار می ­کند[13]. نمايندۀ او نیز با رد شايعۀ مبنی بر اینکه آقای سیستانی خواست شریعت تنها منبع قانون اساسی عراق باشد، خاطرنشان کرد که مرجعیت تنها خواستار احترام قانون اساسی به هویت فرهنگی اسلامی ملت عراق می­ باشد[14]. این اظهارات و مواضع به خوبی نشان می­ دهد که نظر آقای سیستانی در یکی از ریشه ­ای ترین و مهمترین مسایل نظام سیاسی یعنی منابع قانون­ گذاری، با ایران مخالف است و وی با تأسیس نظامی شبیه جمهوری اسلامی ایران در عراق مخالفت می کند.