در کشوری که پشت سر هم کودتا دیده، دائما حاکمیت تغییر کرده، پشت سر هم حاکم نظامی آمده، قابل حدس است که حقوق سیاسی چه جایگاهی دارد. تازه بشار اسد غیرنظامی است. سوریه قدیمی‌ترین کشور از لحاظ اعلام حالت فوق‌العاده است. در سال 1967 که جولان به اشغال اسرائیل درآمد دمشق حالت اضطراری اعلام کرد و این حالت تا سال 2011 برقرار بود. یعنی 44 سال، که در تاریخ کشورهای منطقه سابقه نداشت. 44 سال اعلام حالت اضطراری داشت. 2011 جزو اولین اصلاحاتی که بشار در برابر اعتراضات انجام داد حالت فوق‌العاده را لغو کرد. خب حالت فوق‌العاده یعنی چه؟ یعنی حقوق سیاسی بالکل سلب می‌شود. البته یک استثنائاتی داریم. یعنی ما دوبار در سالهای 2005 و 2000 دوره کوتاه گشایش سیاسی داریم که ربیع دمشق نام گرفته است ولی هیچ کدام به یک سال نرسیده است.

بسیاری از کارشناسان از سرگیری روابط دوستانه میان اعضای شورا را تهدیدی علیه ایران می‌پندارند. اما عده‌ای معتقدند این روابط دوستانه از تقابل مستقیم با ایران جلوگیری می‌کند. در ماههای اخیر امارات روابطش را با اسرائیل بهبود بخشیده و رویه خصمانه‌ای با ایران در پیش گرفته است. در این شرایط عضویت قطر در شورای همکاری می‌تواند به تعدیل مواضع شورا علیه ایران کمک کند. با این حال ایران هیچ موضع شفافی درقبال این توافق نگرفته است.

من امیدوارم که آینده زنان وضعیت خوبی باشد. زنان برای هر آن چیزی که فعلا دارند تلاش کردند، جنگ کردند، مبارزه کردند، بهای فوق العاده سنگینی پرداخت کردند. امیدوارم دستاوردهایشان حفظ شود، با وجود پروسه صلح این دستاوردها هم حفظ شود و از بین نرود. هر روز بیشتر و بیشتر شود. وضعیت زنان ما به وضعیت بهتر و وضعیت سفیدی برسد. که در آن همه زنان حق آزادی و اشتغال و تحصیل داشته باشند. دیگر ما دختری نداشته باشیم که مجبور باشد در سن پایین علیرغم میل باطنی خود ازدواج کند. دختری نداشته باشیم که از تحصیل محروم باشد. دختر مکتبی یک برچسب منفی نباشد. ما آرزو داریم زنان ما به استقلال و آگاهی برسند.

سلفیه به طور جدی در افغانستان از زمان جهاد با شوروی و با حمایتهای مادی و معنوی عربستان آغاز شد. در این دوره کتابهای زیادی ترجمه و توزیع شد ولی بواسطه جنگ، بسیاری از این آثار ناپدید شد و تحقیق جامعی نیز تابه حال در این زمینه صورت نگرفته است. همچنین زمینه تحصیل تعدادی از مجاهدین در دانشگاههای سعودی فراهم شد. این تلاشها در نهایت منجر به سربرآوردن گروههایی با ایدئولوژی سلفی شد که مهمترین شخصیت آن «مولوی حسین» مشهور به «شیخ جمیل الرحمان» بود. او گروه «جماعت الدعوه الی القرآن و السنه» را در شرق افغانستان تأسیس کرد.

بخش هشتم «سیاست‌های طالبان درباره جنسیت» نام دارد. این بخش به بررسی دیدگاههای تاریخی اجتماعی مردم افغانستان راجع به جایگاه زن در جامعه و تعارضات آن با ارزشهای بین‌المللی و حقوق بشری می‌پردازد. همچنین واقعیت این تعارض در صحنه سیاسی اجتماعی افغانستان به دور از پروپاگانداهای رسانه‌ای مورد بررسی قرار می‌گیرد.