حسینعلی نیری در تاریخ معاصر ایران، به عنوان نمادی از سرکوب و خشونت قضائی در دهه‌های پس از انقلاب شناخته می‌شود. نام او با بی‌رحمی اعدام‌های سال ۱۳۶۷ پیوند خورده است.