نگران من نباشید؛ نگران ایران باشید. جمهوری اسلامی رفتنیست و رفتنش به کنش سیاسی اندیشیده و مبتنی بر وجدان وابسته است. چه آنکه هر روزی که به عمر این حکومت اضافه میشود، معادل کاستن از عمر این ملک و ملت است.
و این وجدان بیدار جمعیست که تا به امروز به محاکمه کشیده شده و در آن سوی میز محکمه، محاکمهکنندگان که همان قاتلانند، نشستهاند. با این وارونگیهای مهیب چه باید کرد جز محافظت از وجدان؟
كانون مدافعان حقوق بشر به پاس فعاليتهای مستمر و تأثيرگذار بهاره هدايت در جنبش دانشجويی ايران و فعاليتهای او در حوزه حقوق زنان، چه در سطح دانشجويان و چه در سطح فعاليت زنان ايران و حضور فعال در ارائه گزارشهای دانشجويی در حوزه حقوق بشر در نشستهای كانون مدافعان حقوق بشر، حضور در نشستهای همگرايی زنان و تحمل شش سال حبس و تداوم آن تا دو سال ديگر كه به طور غيرقانونی اعمال شده است، همچنين به پاس رفتارها وعملكردهای مسالمتآميز و مداراگرایانهاش، جايزه تلاشگر حقوق بشر سال 1394 را تقديم اين زن شجاع و فعال مدنی میکند.
به نظرم حالا و در شرایطی که راه های معمول طی شده و سخنی ناگفته نمانده، ناچار باید به آخرین راهکار موجود متوسل شد. تصور می کنم سکوت بیش از این، تایید پنهانی ست بر دلبخواه اجرا کردن ماده ۱۳۴ از سوی مسئولان، حال آنکه با اجرای این ماده ی قانونی نه تنها حکم ۸ ساله ی من، بلکه احکام سنگین برخی دیگر از زندانیان سیاسی – عقیدتی نیز – بی ذره ای حاتم بخشی – مشمول تخفیف می شود.
۴۵۵ تن از فعالان زنان، دانشجویی واجتماعی از قوه قضاییه خواسته اند بهاره هدایت را آزاد کند. در بخشی از این نامه که به امضای افرادی از طیف های مختلف فکری و اجتماعی و افراد فعال در حوزه های گوناگون رسیده،آمده است: