حضور فعالان سیاسی در شورای اروپا:

در این جلسه که روز دوشنبه ۲۱ ژانویه ۲۰۱۳ مصادف با دوم بهمن ۱۳۹۱ در محل ساختمان شورای اروپا در شهر استراسبورگ فرانسه برگزار شد، آقایان اردشیر امیر ارجمند سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید، مرتضی کاظمیان روزنامه نگار و فعال ملی مذهبی، تقی رحمانی فعال ملی مذهبی و علی مزروعی نماینده مجلس ششم، به بیان نظراتشان در مورد جنبش سبز، پرونده هسته ای،تحریم های اقتصادی، خطوط قرمز جنبش سبز، و وضعیت آزادی‌های سیاسی و مطبوعاتی در ایران پرداختند.

سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید از دبیر کل سازمان ملل تشکر کرد:

سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید در نامه ای به دبیرکل سازمان ملل، ضمن تشکر از ابراز نگرانی وی در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، بی پاسخ گذاشتن درخواست این مقام بین المللی برای ملاقات با موسوی، کروبی، زهرا رهنورد و محمد خاتمی، از سوی جمهوری اسلامی را تاسف بار خواند.

تاکید اردشیر امیر ارجمند بر آزادی رهبران جنبش سبز و زندانیان سیاسی:

امیرارجمند همچنین درباره ی اظهارات دادستان کل کشور مبنی بر بی اطلاعی از وضعیت رهبران جنبش سبز تصریح می کند: آقای اژه ای به اصطلاح دادستان کل کشور است ولی از همه قضایا اظهار بی اطلاعی می کند. ایشان در امور مهم هیچ کاره است. تردیدی نیست که در مورد رهبران جنبش مقامات عالی تری تصمیم می گیرند. نه قوه قضاییه کاره ای است و نه آقای اژه ای. چه در مورد زندانی کردن و چه در خصوص آزادی احتمالی آنها.

نامه اردشیر امیرارجمند خطاب به احمد شهید:

سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید در نامه‌ای به احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر ایران، به وضعیت برخی از زندانیان سیاسی بیمار اشاره کرد و از وی خواست طبق وظیفه‌ای که سازمان ملل متحد بر عهده اش قرار داده است، تدابیر لازم را برای توقف فوری این وضعیت و الزام مقامات حکومتی ایران به رعایت حقوق اولیه زندانیان بیمار اتخاذ کند.

در پیام تبریک شورای هماهنگی راه سبز امید به رئیس‌جمهور منتخب مصرتاکید شد:

سخنگوی «شورای هماهنگی راه سبز امید»، طی پیامی به محمد مرسی، رئیس‌جمهور منتخب مصر، ضمن تبریک این انتخاب، بر پیگیری مبارزات مردم مصر برای آزادی و عدالت از سوی همه دموکراسی‌خواهان تاکید و از پیروزی آنها در این کشور ابراز خرسندی کرد.

اردشیر امیرارجمند:

مکررا اعلام کردیم که عدم مشارکت در انتخابات مجلس نهم به معنای قهر کردن با صندوق های رای نیست. اما انتخابات معنا و مفهومی دارد، شرایط حداقلی دارد. تا این شرایط مهیا نشود، انتخابات و شرکت در آن معنا ندارد. اقتدارگرایان حاضر نشدند قدم مثبتی را بردارند تا شرایط برای مشارکت فراهم شود. کدامین اصل دموکراتیک یا قاعده عقلی تجویز می کند که ضرورتا و باید در هر انتخاباتی با هر شرایطی شرکت کرد؟ ثانیا، شورا هرگز از واژه تحریم استفاده نکرده و خواستار عدم مشارکت شده است. اما بر اساس چه اصل حقوق یا قاعده سیاسی میتوان از عدم مشارکت یا حتی تحریم انتخابات، ضدیت با نظام را نتیجه گرفت؟