اگر اسم این سکوت را «کوتاهی» نگذاریم من ترجیح می دهم حرف آقای رفسنجانی را تکرار کنم که کارها «خیلی کند» پیش می رود. به این ترتیب مردم تحول خواه اطمینان خود به دولت را از دست می دهند و این به نفع ایشان نیست.
متاسفانه اینک دوستان نهضت آزادی به طور رسمی در داخل کشور هیچ فعالیتی ندارند. اما به عنوان تشکیلاتی که گاهی باید تصمیماتی بگیرد می توان گفت که هنوز امتداد دارد. نهضت آزادی هنوز تشکیلات خود را دارد اما فعالیت رسمی نمی کند. دراین رابطه اما توقعات ما از آقای روحانی چه باید باشد؟
چند روز پیش نقل قولی از آقای هاشمی رفسنجانی دیده شد که به نظر می رسد موضع بسیاری از افراد باشد. توقعات این بوده که خیلی زودتر، آقای روحانی دست به کار اقدامات و تغییراتی در داخل کشور می‌شد. به هر دلیل این کار به تعویق افتاده و می افتد. یکی از دلایل آن این است که نیروهای بسیار تندرو محافظه کار کوشش زیادی می کنند تا در برابر دولت به اشکال مختلف بایستند.
دلیل دوم این است که دولت بسیار مشغول پرونده انرژی هسته ای است و شاید انتظار دولت این است که اگر بتواند مشکلات خود را با غرب حل کند و مذاکرات هسته ای را به خوبی پیش ببرد تا دستش برای امور داخل کشورباز شود . این جمع بندی از برخی افراد داخل کشور هم شنیده می شود. البته من فکر میکنم که دولت اگر بتواند به جمع بندی با دنیای غرب برسد خیلی از مشکلات داخل کشور حل خواهد شد. اما اینکه تا آن موقع می توان صبر کرد بحث دیگری است.
واقعیت این است که آقای روحانی به هر جمع بندی که برسد نیروهای محافظه کار داخل کشور نسبت به آن رضایت نخواهند داشت و روند امور را هم می بینیم. پس اگر آقای روحانی منتظر فرصتی است که همه چیز آرام شود و از نظر داخلی برای یک سری اصلاحات کوشش کند؛ من شخصا با این روش و کنش موافق نیستم. برای اینکه دولتی که می خواهد موفق باشد باید نیروهای مردمی را برای موفقیتش بسیج کند و این چیزی است که اگر روحانی انجام ندهد و در طول این مدت کسانی که به او رای داده و از او توقعاتی داشته و دارند؛ دلسرد شوند، در آن صورت این خطر وجود دارد که اگر در آن زمان «مقتضی» هم آقای روحانی بخواهد دیگرمردم به صحنه نیایند.
پس نکته نخست این است که آقای روحانی باید فعال تر شود و اگر در جاهایی مثل قوه قضاییه هم دستش نمی رسد و نمی تواند مثلا برای زندانی ها کاری بکند اقلا به عنوان دولت اعلام کند که این روند مورد رضایت دولت نیست. این حداقل کاری است که او می تواند بکند. در این صورت این اطمینان را به طرفداران خود و کسانی که به او رای داده اند می دهد که دولت موافق این جریانات نیست. یعنی موافق اعدام ها، زندان‌ها، بستن نشریات و… نیست. متاسفانه گاهی اوقات حرفهای دوپهلویی (مثلا از آقای پورمحمدی وزیر دادگستری) شنیده می شود؛ این ها نشان می دهد که اولا دولت هنوز بر سر این مسائل به جمع بندی نرسیده است. اگر آقای روحانی به جمع بندی رسیده بود اجازه نمی داد که آقای پورمحمدی چنین اظهار نظری کند. اگر افراد دولت در زمینه ای صحبت می کنند باید نظر دولت باشد و نه نظر خودشان، چون اینها افراد کابینه هستند.
دوم اینکه آقای روحانی شروع کند به رسیدگی به وضعیت زندانیان سیاسی. ما باید درخواستمان برای آزادی زندانیان سیاسی بالا برود. هر روزنامه ای، اگر حرفی زد بسته نشود. حالا اگر وضعیت رهبران جنبش سبز به سادگی قابل حل نیست و پیچیدگی‌هایی دارد ولی به آزادی زندانیان سیاسی اهمیت دهد؛ در حالی که او سکوت کرده است. به طور مثال حکم سنگینی که به آقای مدنی داده شده است قابل قبول نیست.چند روز پیش ما شاهد توقیف نشریه آسمان بودیم. او باید بیشتر فعال شود وگرنه حمایت مردم را از دست خواهد داد. آقای روحانی باید بداند که همین نیروهای مخالف بودند که به او رای دادند و اگر او نتواند تقاضاهای این گروه ها را برآورده کند دچار مشکل می شود.
در دو زمینه وضع در داخل در حال تغییر است. یکی موضع روی انرژی هسته ای و دیگری فشار روی نیروهای منتقد و مخالف . حداقل کاری که دولت دراین حوزه می تواند انجام دهد این است که اعلام کند که موافق نیست.
اگر اسم این سکوت را «کوتاهی» نگذاریم من ترجیح می دهم حرف آقای رفسنجانی را تکرار کنم که کارها «خیلی کند» پیش می رود. به این ترتیب مردم تحول خواه اطمینان خود به دولت را از دست می دهند و این به نفع ایشان نیست.
الان چندین حزب قانونی مثل مجاهدین انقلاب اسلامی و مشارکت تعطیل هستند، نهضت آزادی که از اول هم نمی توانست فعالیتی بکند؛ اینها نشانه های خوبی نیست. اگر آن ها آزاد باشند از دولت روحانی حمایت می کنند.
آقای روحانی می داند که بر سر آزادی احزاب وعده هایی داده شده است. الان هیچ حزبی از احزاب تعطیل شده مخالفتی با دولت و آقای روحانی ندارند. مخالفت ها همیشه از افراد محافظه کار و امثال کیهان است. آقای روحانی باید دست اینها را باز کند تا گروههایی که حامی وی بودند بتوانند به صحنه بیایند.
دراین حوزه کارهایی که آقای روحانی می بایست انجام دهد اول آزادی زندانیان سیاسی و دوم آزادی احزاب و سوم مطبوعات است. اگر آقای روحانی بر این مسائل پافشاری کند ، در آینده خواهد توانست از کمکها و حمایت‌های زیادی بهره مند شود.
اوضاع اقتصادی کمی تکان خورده و در زمینه توافق هسته ای هم تا الان اوضاع به خوبی پیش رفته است. باید آقای روحانی به مسائل داخلی بپردازد و بیش از این صبر نکند وگرنه ممکن است بعدا دیگر دیرو بی اثر و ناموفق باشد.
سایت ملی – مذهبی محلی برای بیان دیدگاه های گوناگون است.
