هرچه زمان می‌گذرد ابعاد هولناک فاجعهٔ سیل‌های اخیر به‌تدریج آشکارتر می‌شود:
هزاران هموطن با از دست دادن خانه و اموال و مزرعه و کشت-و-کار …، و گاه حتی خویشاوندانشان، آوارهٔ کوی و بیابان شده‌اند. خسارات ساختاری هنگفتی بر کشور تحمیل شده است. اینهمه، و بويژه خطراتی که در راهند، در این لحظهٔ تاریخی، ملت ما را سخت به همیاری ملی و همبستگی انسانی نیازمند می‌سازد. و در فراخوان ملی، مخاطب نه تنها ایرانیان داخل کشور، بلکه حتی بیشتر هم‌میهنان مهاجر و مقیم خارج اند.
فقدان پیش‌بینی و آمادگی لازم در برابر چنین تهدیدات طبیعی محتملی …، دست‌کاری‌ها در طبیعت، ساخت-و-سازهای بی‌رویه در مسیر مسیل‌ها و رودهای لایروبی ناشده، وجدان همهٔ ما را جریحه‌دار ساخته که البته درس‌های آموزنده و نکته‌های ارزنده‌ای برای آیندگان خواهد داشت. امروز اما، هر یک از ما در قبال زندگی هم‌میهنان‌مان مسئول‌ایم. با مرور زمان، سرنوشت هموطنان آسیب‌دیده از زلزله و سیل و ..، و آیندهٔ نزدیک قربانیان را خطر فراموشی عمومی تهدید می‌کند. از اینرو نیاز به امدادگری منظم ضرورت خود را در بلندمدت نشان خواهد داد.
در تاریخ معاصر ایران، چهره‌های ملی و فرهنگی و عقیدتی مورد اعتماد مردم، در چنین مواقع و حوادثی در کنار مردم در امر کمک‌رسانی کوشیده‌اند و نقشی نمادین و به‌یادماندنی بازی کرده‌اند.
اینک بر ماست که این سنت زیبای پیشگامان‌مان را برغم همهٔ موانع و مشکلات راه، استمرار بخشیم. در این راستا و برای گام گذاردن در این راه، در شرایط کنونی به ایجاد یک کار-گروه ویژه می‌اندیشیم، تا در مشورت با سایر گروه‌های امدادی، با کسب اطلاعات و شناخت دقیق‌تر از موقعیت، بررسی نیازها و هماهنگ‌سازی کمک‌ها …؛ و در صدر همهٔ مسئولیت‌های ملی و مدنی، به مبارزه علیه فراموشی سرنوشت آسیب‌دیدگان در آینده همت ورزیم. و به این امید ..منبع: کانال تلگرامی نویسنده
