روزی محمود واعظی، معاون وقت وزیر خارجه، محمدباقر نوبخت، نماینده وقت مجلس، علی جنتی، معاون وزیر ارشاد و من برای عملی‌کردن این ایده با هاشمی دیدار کردیم. رفسنجانی در آن دیدار به ما گفت: «اداره کشور با یک جناح فاجعه است…
سیدحسین موسویان، دیپلمات سابق ایرانی که اکنون در ایالات متحده به‌سر می‌برد، در مطلبی برای المونیتور به شرح چگونگی شکل‌گیری حزب اعتدال و توسعه با مشارکت رییس‌جمهوری منتخب در سال 78 و نیز برنامه‌های حزب در انتخابات سال 88 پرداخته است.
موسویان در این مطلب توضیح داده است که درگیری‌های سیاسی و جناح‌گرایی از ویژگی‌های صحنه سیاسی ایران پس از انقلاب، به‌خصوص درشانزده سال اخیر است. این پدیده با پیروزی اصلاح‌طلبان در انتخابات ریاست‌جمهوری (1997میلادی) تشدید شد و خاتمی هرچند خود قائل به جناح‌گرایی نبود ولی نتوانست از افتادن کامل دولت به‌دست نیروهای اصلاح‌طلب مقاومت کند. این حادثه باعث شد اصولگرایان از دورانی که اصلاح‌طلبان بر سر کار بودند خاطرات تلخی در ذهن داشته باشند. پیروزی محمود احمدی‌نژاد در انتخابات سال 1384 (2005میلادی)، این موج را علیه اصلاح‌طلبان برگرداند. اخراج اصلاح‌طلبان از دولت سریع و تقریبا تمام عیار بود و به این ترتیب، یک دوره هشت‌ساله دیگر از تسلط یک جناح بر کشور شروع شد. در هر دو دوره قطب‌بندی شدید سیاسی و تسلط یک جناح بر کشور، نیروهای معتدلی در بین هر دو گروه وجود داشتند. هاشمی‌رفسنجانی در ابتدای دوران ریاست‌جمهوری خاتمی نسبت به رشد جناح‌گرایی در کشور هشدار داده بود؛ به‌همین سبب بود که وی به نیروهای معتدل همفکر در هر دو جناح توصیه می‌کرد که یک جریان سیاسی تحت پرچم اعتدال یا میانه‌روی در کشور ایجاد کنند.
در‌نتیجه روزی محمود واعظی، معاون وقت وزیر خارجه، محمدباقر نوبخت، نماینده وقت مجلس، علی جنتی، معاون وزیر ارشاد و من برای عملی‌کردن این ایده با هاشمی دیدار کردیم. رفسنجانی در آن دیدار به ما گفت: «اداره کشور با یک جناح فاجعه است و در‌عوض همه نیروهای معتدل در دو جناح باید متحد شوند تا توسعه سیاسی- اقتصادی را به‌پیش برند و ستون‌های نظام را تقویت کنند.» در همین دیدار ما تصمیم گرفتیم یک حزب، یعنی حزب اعتدال و توسعه، را ایجاد کنیم. طبق توصیه رفسنجانی، بهترین گزینه برای رهبری حزب حسن روحانی بود. حزب و کمیته مرکزی آن در سال (1999میلادی) به رهبری روحانی شکل گرفت.
حزب در دوران خاتمی هنوز در ابتدای کار بود و در دوران احمدی‌نژاد نیز با موانع چشمگیری مواجه شد و به‌همین سبب این شیوه فکر و کمیته مرکزی آن به حاشیه رانده شد. با رهبری روحانی حزب به‌مرور پیش می‌رفت.
هاشمی‌رفسنجانی برای انتخابات88، چهار گزینه را پیشنهاد کرد؛علی‌اکبر ناطق‌نوری، حسن روحانی، علی‌اکبر ولایتی و علی لاریجانی، رییس وقت مجلس، این گزینه‌ها بودند. رهبران اصلاحات تصمیم گرفتند از ناطق‌نوری حمایت کنند. آن‌ها با ناطق‌نوری در منزل وی دیدار کردند و به او پیشنهاد کردند که خود در انتخابات مشارکت نخواهند کرد و از وی حمایت خواهند کرد. تلاش برای به‌میان‌آوردن نامزدهای میانه‌روی در انتخابات سال 1388 شکست خورد؛ به‌ویژه به این دلیل که ناطق‌نوری نسبت به شانس چنین نامزدی برای پیروزی در انتخابات بدبین بود.
{در انتخابات ریاست جمهوری سال 88 از میرحسین موسوی حمایت کردند. پس از آن دفتر مرکزی را تعطیل نمودند و جلسات شورا برگزار نشد.}
در میانه یک جو تند سیاسی در انتخابات 1392، انتخابات بهترین فرصت را برای به‌دست‌گرفتن اداره کشور توسط اعتدالیون باز کرد؛ بنابراین عجیب نبود که رفسنجانی، خاتمی، ناطق‌نوری و حتی سیدحسن خمینی از روحانی حمایت کنند تا کشور به‌سمت جناح‌گرایی بیشتر نرود. کناره‌گیری تنها نامزد اصلاحات، یعنی محمدرضا عارف، به موفقیت روحانی کمک کرد و روحانی موفق شد با به‌دست‌آوردن بیش از پنجاه‌درصد آرا به ریاست‌جمهوری برسد. موسویان در ادامه به پیش‌بینی از آینده سیاست‌های دولت روحانی پرداخته و در همه حوزه‌های اقتصادی-اجتماعی و سیاست خارجی به بروز نوعی اعتدال و پرهیز از تمایل به دو سوی طیف‌های سیاسی ایران اشاره کرده است.
{بر اساس آخرین انتخابات صورت گرفته در کنگره سراسری این تشکل سیاسی، در حال حاضر اعضای شورای مرکزی این حزب به شرح زیرهستند:
محمدباقر نوبخت، فاطمه هاشمی رفسنجانی، اکبر ترکان، زهرا پیشگاهی فرد، محمود واعظی، محمدرضا نعمت زاده، مرتضی بانک، علی اکبر آقایی، محمدعلی نجفی، مرتضی محمدخان، مسعود شفیعی، حمید رضایی قلعه، محمد حسن تولایی، محمدعلی محمدی، خسرو رحمانی، عبدالغفار شجاع، صلاح الدین دلشاد، امیرعلی نعمت الهی، حسین محلوجی، مجید آخوندزاده، غلامعلی دهقان، نادر شیرکوند، محمدرضا شعبانی، محمد خدادادی، سیدنجیب حسینی، گرشاسب مددی، فیروز فاضلی، علی عبدالله زاده، اعظم ناصری پور، محمد دهستانی.}
++++
{اهداف حزب اعتدال و توسعه}
1- گفتمان توسعه و سازندگی اصلی ترین راهبرد برای تداوم عدالت اجتماعی و تحقق اهداف مقدس نظام و امام راحل خواهد بود.
2- اصل عقلانیت واعتدال در راهبرد سیاسی کشور باید همواره در نظریه و عمل مورد عنایت قرار گرفته و به لزوم تاسی از آن تاکید گردد.
3- رعایت اصل وفاق و وحدت میان همه نیروهای وفادار به اسلام، امام و رهبری تضمین کننده انسجام ملی در برابر هر گونه اجماع بین المللی خواهد بود.
4- راهبرد تعامل موثر و سازنده و تنش زدایی با نظام بین الملل بر اساس اصل پذیرفته شده عزت، حکمت و مصلحت تامین کننده منافع جمهوری اسلامی ایران در روابط خارجی و تعامل با مجامع بین المللی خواهد بود.
5- مشارکت و بهره مندی حداکثری از نخبگان، اندیشمندان و صاحبان فکر هم تسهیل کننده اهداف توسعه و سربلندی نظام در رقابت های جهانی است.
6- رعایت اصل شایسته سالاری و استفاده از ظرفیت و تجربه منابع انسانی و مدیران لایق لازمه تحقق اهداف نظام در چشم انداز بیست ساله خواهد بود.
7- باید در کلیه تصمیمات و اقدامات همواره قانون محور حرکت باشد و از هر نوع رفتار سلیقه ای و افراطی جدا پرهیز شود.
8- گسترش احزاب و تشکل های مدنی وفادار نظام در چارچوب قانون اساسی و پرهیز از رفتارها و اقدامات عوام گرایانه به عنوان تسهیل کننده ارتباط نظام با مردم گزینه ای ضروری و اثر بخش خواهد بود.
9- حفظ منزلت و پاسداشت حرمت بزرگان و پیشکسوتان انقلاب وبهره گیری از اندیشه های بلند آنان زمینه ساز ترویج فضائل اسلامی درجامعه و تحقق بخش ارزش های انقلابی خواهد بود.
10- با اشاره به سیره بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و تاکید مکرر رهبری انقلاب، مشروعیت و مقبولیت نظام همواره ملهم از اجرای اصل مردم سالاری دینی بوده و بدون تردید تقلیل نقش هر یک از ابعاد اسلامیت و جمهوریت با هر استدلالی عملا نوعی خروج از خط اصیل امام و رهبری تلقی می شود.
سایت ملی – مذهبی محلی برای بیان دیدگاه های گوناگون است.
