تنش های نیابتی عراق وحمله طرفداران حشدالشعبی به سفارت آمریکا در پاسخ به حملات هوایی به پایگاههای نظامی این جریان،پای ایران را نه تنها به حوادث عراق در بعد خارجی گشود،بلکه به منازعه درجه اول این برخورد تبدیل کرد.
نوشتن نام یکی از فرماندهان ارشد سپاه بر دیوار سفارت آمریکا ،هرچندجنبه نمادین دارد اما این حرکت خود نشان می دهد صحنه این رویارویی به طور واقعی درکدام زمین قرار دارد.
این رویداد امکان مذاکره بین دولت ایران وامریکا را چند گام جدی عقب برد وحتی اگر ترامپ هم برنده انتخابات ریاست جمهوری آینده آمریکا نباشد، جایگزین وی نیز نمی تواند به سادگی درمسیر مذاکره قرار گیرد.
بدون شک راکت پرانی اولیه از طرف هر گروهی که باشد ،دلیلی جز تحریک امریکا برای برگرداندن فضای بی اعتمادی مردم عراق به احزاب ذی نفوذ در قدرت عراق نداشته است.
با حمله آمریکا وباز شدن پای ایران در این حوادث، این هدف خنثی شد و معترضان ذی نفوذ عراقی از بسیج عمومی مردم عراق نتوانستند بهره ای ببرند ومخالغت ها درافکار عمومی به هواداران حشد الشعبی محدود شد.
مخالفت های عمومی دولت عراق وعادل عبدالمهدی در چارچوب« نقض حاکمیت عراق» آن چیزی نیست که رضایت حشد الشعبی ونیروهای وابسته به آن را فراهم کند.
اکنون زمین بازی در عراق در رقابت با نفوذ منطقه ای آمریکا وایران تغییر کرده است.
تنها جرقه ای لازم است تنش نظامی محدود شکل گیرد. بی شک دولت امریکا تلاش می کند این تنش را ازحالت نیابتی خارج کند.
تهدیدات برخی از چهره های امریکایی مبنی برحمله به پالایشگاه های ایرانی، حکایت از طرح ونقشه آنها برای شروع یک حمله محدود اما موثر است.
اگر چه معلوم نیست چنین حملاتی که ظاهرا محدود است ،منجر به یک رویا رویی بزرگ نظامی تبدیل نشود.
در مجموع به نظر می رسد ،طرفین به رغم همه ادعاها به نوعی خویشتن داری دست زده اند، اما روشن است رفتاری آشتی جویانه در پیش نیست ونگاهها به فرصت های آینده است تا در سایه فضای پر تنش منطقه بتوانند ضربه موجه جبرانی را وارد کنند.
در این شرایط بدترین تهدید ودرواقع حفظ شرایط تنش ،عدم تامین سیاسی وجانی هیات دیپلماتیک امریکایی درعراق است.
اگر سازوکار ارتباط مستقیم وعادی آمریکا ودولت عراق از بین برود، این رابطه آمریکا وعراق نیست که از حالت عادی خارج می شود،بلکه زمینه حضور نظامی آمریکا در عراق در سایه خلأ قدرت پیش آمده فراهم می شود درواقع خود آمریکا خلاقدرت را پر خواهد کرد وطرف گفتگوی اصلی با ایران ونیروهای مورد منازعه در عراق خواهد بود.
بلند تر کردن دیوار بی اعتمادی آن هم در زمانی که ، توجیه تسخیر سفارت آمریکا درایران با تردید های بسیاری روبرو است راه حل هوشمندانه واستراتزیکی نیست.
نباید این تصور، منبع راهبردی شود که با دامن زدن به انواع تنش در عراق می توان مرجعیت عراق راهم علیه آمریکا رادیکال کرد.
دیوار بی اعتمادی اگر بیش از این بلند تر شود، ان سوی دیوار، انبار باروتی شکل می گیرد که نتیجه اش سوختن امکانات وزیر ساخت های ضعیف شده کشور های منطقه وجهان اسلام است.
حشدالشعبی نشان داد نمی خواهد تنهاجریانی باشد که مخالفت با امریکایی ها را در عراق نمایندگی می کند. از همین رو با نوشتن نام یکی از فرماندهان ارشد سپاه، به سرعت این رویداد را منطقه ای کردند.
اتکا به این نیرو در صحنه سیاسی ونظامی عراق در میان مدت هر چند ممکن است برای تهران دستاوردهایی داشته باشد، اما در بلند مدت، سبد هزینه ها را افزایش خواهد داد ونتایج اولیه را خنثی خواهد کرد.
