نقد گذشته افراد یک بحث است تمجید از ایستادن در میدان بحث دیگر. در نقد افراد باید روندها را دید و آخرین ایستگاه ایستادنشان را تحلیل کرد. آیا فرد نقد شونده روند استعلایی طی کرده؟ این در نظر من مهم ترین پرسش متن است. از این نظر رهبران جنبش سبز؛ موسوی، کروبی و رهنورد شایسته تمجیدند و البته نقد گذشته شان لازم و واجب.
شایسته تمجیدند از آن جهت که بر پیمان خود با حامیانشان در انتخابات هشتاد و هشت ایستادند. گفتند فصل الخطاب نه نظر رهبر جمهوری اسلامی که رای مردم است. در خیابان، پا به پای معترضین حرکت کردند. هیچ تهدید و ارعابی آنها را از ادامه مسیر منصرف نکرد. خیابان هراسی نکردند. گفتند حضور در خیابان حق مردم است و این حاکمیت است که حق کشتن مردم را ندارد. اوباش و شعبان بی مخ های کودتاچی را برای حمله به خانه هایشان بسیج کردند اما گفتند صدایمان خفه نمیشود. هر چه فشار بیشتر شد مقاوم تر شدند. در حالی که حاکمیت از مرگ جنبش سبز در خیابان خبر میداد، فراخوان دادند و مردم حامی در بیست و پنج بهمن هشتاد و نه آمدند. بر خانه هایشان قفل زدند. زندانی شان کردند. راه ارتباطشان را بستند تا به توبه وادارشان کنند. اما هر چه گذشت گفتند اهل برگشتن از این راه نیستیم.
گفتند دادگاه علنی برگزار کنید تا سرچشمه های فساد را افشا کنیم. حاکمیت ترسید و محاکمه شان نکرد چون بیم داشت دادگاه محاکمه به محاکمه فساد و تقلب و غارت تبدیل شود. در حصر، بسیار عزیزانی که از دست دادند، بیمار شدند دلتنگ شدند اما مقاوم تر. چرا؟ چون هیچ چیز در این دنیا ارزش بازگشتن از راه آزادی را ندارد. جایی که سیستم دیکتاتوری رخت ببندد و شهروند مداری حاکم شود.
چه سربازهایی که گفتند فرمانده حق عقب نشینی، تسلیم و سکوت ندارد. آنها گوش دادند و ایستادند اما بسیاری خسته شدند و برای جبران شرمندگیشان به فرمانده ناسزا میگویند. ارزش رهبران جنبش سبز در این است که در قلب دیکتاتوری مقاومت میکنند بدون فاند؛ با اراده عالیشان. موقعیت افراد،سخن آنها را تعالی میدهد. این همان تفاوت رهبران جنبش سبز است که از تهران، دیکتاتوری را به چالش میکشند نه از کاخهای نیویورک.
به ایستادگی احترام بگذاریم. بر اصول ایستادن کار هر کسی نیست. هر اختلاف نظر و نقدی هم داشته باشید به ایستادگان در برابر دیکتاتوری احترام بگذارید. به خصوص در دورانی که تذبذب و سست ارادگی به وفور یافت میشود. نقد کنید، میخواهید مرزبندی کنید اما کسانی که در سال هشتاد و هشت ابهت دیکتاتوری را با مقاومتشان شکستند شایسته احترامند. دیکتاتور هنوز هم از نام جنبش سبز رعشه میگیرد.
