چرا آن هم‌افزایی که در کشورهای اسلامی حول محور دفاع از ملت فلسطین شکل گرفته بود، امروز به برادرکشی بین مسلمانان در منطقه تبدیل شده است؟
در فضای سال 57 که انقلاب اسلامی ایران با زمینه‌های نهضت‌های مردمی و اسلامی در داخل و سخنان آیت‌الله خمینی در پاریس افکار عمومی جهان را متاثر ساخته و توجه مردم مسلمان منطقه به انقلاب اسلامی جلب شده بود و با حضور یاسر عرفات، رهبر سازمان آزادی‌بخش فلسطین- بلافاصله بعد از پیروزی انقلاب- و رهبران احزاب و گروه‌های اسلامی از کشورهای مختلف در جشن پیروزی انقلاب، جو شادمانی، همکاری و همدلی مردمی را در کشورهای اسلامی منطقه فراهم کرده بود، آقای دکتر ابراهیم یزدی، وزیر امور خارجه دولت موقت زنده‌یاد مهندس بازرگان، پیشنهاد نام‌گذاری آخرین جمعه ماه رمضان را به نام «روز قدس» به رهبر فقید انقلاب ارائه کردند. در 16 مرداد سال 1358 پیرو این پیشنهاد از مسلمانان جهان خواستند تا در آخرین جمعه ماه رمضان که «روز جهانی قدس» نام گرفت با برگزاری اجتماعات، حمایت خود از «حقوق قانونی مردم مسلمان فلسطین» و همبستگی با آن‌ها را اعلام کنند. البته سابقه برگزاری «روز جهانی فلسطین» در ماه اکتبر سال‌های قبل از پیروزی انقلاب در کشورهای عربی زمینه مطرح کردن چنین پیشنهادی بود. سازمان آزادی‌بخش فلسطین به مناسبت پیروزی فلسطینیان در دره کرامه بعد از شکست کشورهای عربی در جنگ چند روزه سال 1967 این مراسم را برگزار می‌کرد اما چون این روز هویت عربی داشت مسلمانان و سایر کشورهای اسلامی از آن استقبال نکردند. به همین سبب عنوان «روز جهانی قدس» که در آن ایام پیشنهاد شد و مورد استقبال بسیاری از مسلمانان و کشورهای اسلامی قرار گرفت، می‌توانست زمینه‌ساز وحدت و هماهنگی کشورهای اسلامی در چهارچوب اهداف مشترک اسلامی و منافع مشترک ملی در منطقه باشد.
