اصلاح طلبی به کف خیابان برگردد

✅اصلاح طلبی در ساختارهای حکومت محدود نمی شود.خانه اصلی اصلاح طلبی در عرصه عمومی است . اصلاح طلبان طیف وسیع ورنگارنگی هستند که تنها به فعالان سیاسی و احزاب سیاسی محدود نمی شوند. تمام کنشگران در عرصه عمومی که برای زیست بهتر، اصلاح روندها و تحقق مطالبات مدنی تلاش می کنند در پارادایم اصلاح طلبی جای می گیرند.
✅اصلاح طلبان در اعتراض های اخیر شوکه شدند. بدون برنامه و نامنسجم موضع گرفتند. زمانی که بسیاری انتظار موضع مشخص و صریح داشتند مشغول شناسایی عامل تحریک معترضان بودند . به مرور زمان از طریق تک چهره هایی بر اصل 27 قانون اساسی تاکید کردند. خشونت را نفی کردند و خواستار مقابله با فساد شدند
✅در تحلیل های اولیه اصلاح طلبان اصالت به” توطئه” علیه دولت داده شد در حالی که اصالت با ماهیت مطالبات و اعتراض ها و شرایطی است که به نارضایتی منجر شده. این شرایط یک دفعه حاصل نشده است. رنانی مدتها قبل از انسداد سیاسی و پیوندش با لشکر بیکاران و فقیران ، مدنی از تشدید بحران های اجتماعی و افت شاخص های رفاهی درایران، راغفر اقتصاد دان از فساد افسارگسیخته و سرمایه داری رفاقتی دکتر کاشی از گسل های بزرگ اجتماعی گفته بود. بسیاری دیگر نسبت به رشد خطر فساد، تحقیر و تبعیض و ناامیدی اجتماعی هشدار داده بودند.
✅شناخت نیروهای سیاسی اصلاح طلب از شهرستان های کوچک و حاشیه نشین اندک است. بخشی از مشکل به محدودیتهای احزاب و بخشی به بی برنامگی آنها بر می گردد. این مشکل باعث شده ارتباط با این قشر از جامعه که درگیر بحران های فراوان اقتصادی اجتماعی فرهنگی هستند سخت شود و زبان گفتگو با مردم عادی در بین احزاب اصلاح طلب ما وجود ندارد. احزاب اصلاح طلب به شهرستان های کوچک سفر کنند و اردو برگزار کنند، با مردم آن شهر از نزدیک گفتگو کنند تا درک فقر و نبود عدالت اجتماعی راحت تر شود. به خصوص اینکه اعتراض های اخیر نشان داد ایران فقط تهران و اصفهان نیست درود و تویسرکان هم هست.
✅در جنبش سبز یکی از مطالبات مهم به رسمیت شناختن حق حضور خیابانی طبق اصل 27 قانون اساسی بود. بعد از سرکوب جنبش سبزو از انتخابات 92 به بعد، فوبیای خیابان چه از جانب حاکمیت و چه از جانب برخی احزاب اصلاح طلب باعث شد تا ساحت مهمی از عرصه عمومی ایران به فراموشی سپرده شود. این مطالبه در لا به لای پیروزیهای نسبی انتخاباتی از سال 92 گم شد.
✅خیابان ترس ندارد. حق همه شهروندان است اعتراض خود را ازمسیرهای مختلف بیان کنند. یکی از راههای اعتراض خیابان است. اگر حق حضور خیابانی از احزاب تشکل ها سندیکاها سلب شود این حضور به واسطه انباشت عصبانیت و حس تحقیر شدن در شکل رادیکال و خشونت آمیزش محقق می شود.
✅اصلاح طلبی نیاز دارد از مقام نظاره گری به کنشگری برسد. ایفای این نقش نیازمند حضور موثرتر در عرصه عمومی است. کشور به بازه های زمانی اننخابات محدود نشده جامعه سیال و پویاست مطالبه دارد. تعطیلی مطالبه گری، قانع شدن به ممانعت از ورود تندروها به قوه مجریه و مقننه بی توجهی به تحولات بطن جامعه شرایط شوک برانگیز امروز را رقم زده است.
✅اصلاح طلبان برای احیای نقش آفرینی خود نیازمندند از فرصت اعتراض های روزهای اخیر استفاده کنند. اول به صورت صریح بر حق اعتراض مطابق با اصل 27 قانون اساسی تاکید کنند. حق اعتراض خیابانی به اندازه حق رای و انتخابات آزاد مهم است. دوم بر مطالبات اصلی مردم معترض صحه بگذارند. مسئول اصلی چنین وضعیتی حاکمیت است که راههای اعتراض را بسته به معضل فساد بی توجه بوده و فضای باز فرهنگی سیاسی را برای پویایی جامعه ایجاد نکرده است. حاکمیت باید در برابر این مطالبات مورد پرسش جدی قرار بگیرد و وعد ه های عملی و برنامه مشخص برای حل این مشکلات ارائه دهد.
✅اصلاح طلبان باید خشونت را در هر شکل آن صریح محکوم کنند. هم برخورد با معترضان محکوم شود هم بر اعتراض مدنی مسالمت آمیز به دور از هر گونه خشونت تاکید شود. برای معترضین تبیین شود فضای خشن زمینه را برای فراموشی وبی توجهی به مطالبات اصلیشان فراهم می کند. بسیاری از معترضان احساس کرده اند راه حلی برای معضل فساد و تبعیض بین شهروندان درجه یک و دو وجود ندارد. ناامیدی آنها در شرایطی رخ داده که چشم انداز روشنی برای رفع فساد وجود ندارد. طبیعی است شیوه های خشونت آمیز اعتراض، تخریب اموال عمومی باید نقد جدی شود اما با دلشکستگان خستگان و ناراضیان از وضعیت موجود همدلی شود.
✅اصلاح طلبی فقط به صندوق رای نیاز ندارد، فقط به مذاکره با هسته سخت قدرت و حضور در ساختار قدرت نیاز ندارد. اصلاح طلبی بیش از پیش نیازمند حضور با برنامه در عرصه عمومی است. اصلاح طلبی که با کف خیابان، با زبان عادی مردم، با فقر و بیچارگی مردم پیوند نخورد از درک مطالبات مردم ناتوان می شود، غافلگیر می شود و هاج و واج نظاره گر تحولات می شود.

مطالب مرتبط

آصف بیات

«فوراً تخلیه کنید؟ کجا؟» یکی از دوستانم در تهران پرسید؛ «اصلاً می‌دانند تهران کجاست؟ آیا تا به حال در خیابان‌ها یا بازار بزرگ آن پرسه زده‌اند تا زندگی پر جنب و جوشش را حس کنند؟» تهران شهری با حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت است

عزت‌الله سحابی

ما به ضرورت سراسری بودن و فراگیر بودن یک نهضت نجات‌بخش در ایران پی برده‌ایم‌. «همه پاسخ به چه می‌توان کرد؟» ما به‌طور خلاصه و کلی، در سعی و تلاش برای آغاز و پرورش یک نهضت عمومی فراگیر و سراسری هستیم

محمدرضا نیکفر

جنگ به جز به فرماندهان و هوراکشانش، به بقیه حس ناتوانی می‌دهد. ماشینی عظیم به راه افتاده که منطق حرکت آن به صورت قطبی دربرابر منطق امر مردم است. چگونه می‌توان در برابر این غول آدمی‌خوار ایستاد؟

مطالب پربازدید

مقاله