جمهوریاسلامی نمی تواند ،بنادرش را به پارکینگ کشتی های توقیفی تبدیل کند. علاوه براین توقیف کشتی ها ایران را درگیر مشکلات حقوقی زیاد می کند وهزینه های مالی برای کشور در بر دارد.
از ابتدا نیز مشخص بود ظرفیت این روش برای فشار آوردن بر غرب بسیار محدود وجزیی است. به نظر می رسد یکی از چند تنگه ای که غربی ها ظاهرا به تعبیر حسن روحانی، رئیس جمهوری ،نمی شناختند همین توقیف کشتی ها بوده است.
با اینحال اکنون ایران متوجه شده است که دکترین امنیتی خلیج فارس در حال تغییر است و توپ در زمین ایران افتاده است. حالا بحث زنده کردن برجام ،به بحث باز بودن تنگه هرمز ومسائل حقوقی مرتبط گره خورده است.
سیاست نه جنگ ونه مذاکره به معنی عدم روبرو شدن با واکنش طرف مقابل نیست.
اکنون وزیر دفاع جدید امریکا گفته است اگر کشتی های آمریکا یی در خلیج فارس مورد تعرض قرار گیرند، مورد حکایت ناوگان امریکایی قرار می گیرند و آمریکا اجازه توقیف آنها را نمی دهد.
این حرف دو سوی بازی دو سر باخت برای ایران دارد. اگر این کشتی ها را توقیف نکند، تمام اعتبارش در سرنگونی پهباد امریکایی از بین می رود واگر وارد فضای توقیف کشتی های آمریکا یی شود، توجیهی برای حمله محدود امریکایی ها فراهم می شود.
اکنون محافل غربی منتظر اقدام بعدی ایران در این زمینه هستند.
پیشتازی نظامی گری بر دیپلماسی،بیش از آنکه راهگشا باشد، بن بست ایجاد می کند.
سیاست خارجی جمهوریاسلامی ،سیاستی خطی است وامکان مانور زیادی ندارد، به همین دلیل اقداماتش در مسیر ایحاد موانع بیشتر در برابر اهدافش عمل می کند.
منبع: @javadrahimpour1
ایرج سبحانی، استاد علوم پزشکی دانشگاه کرتی پاریس، فرانسه
در سالهای اخیر، نظم بینالملل که روزگاری بر پایه احترام به قواعد و گونهای اخلاق جمعی بنا شده بود، با بحران بیسابقهای مواجه شده است. نه تنها ارزشهای مشترک مانند حقوق بشر، دموکراسی و حاکمیت قانون تضعیف شده، بلکه نهادهای جهانی که وظیفهی پاسداری از این ارزشها را داشتند، به شدت مورد بیاعتمادی و تردید قرار گرفتهاند.
- 1404/04/10